Ο σύγχρονος φιλόσοφος Roger Scruton παρουσιάζει ένα συναρπαστικό ντοκιμαντέρ για την σημασία του κάλλους στην ζωγραφική, στην αρχιτεκτονική, στη μουσική, στη τέχνη και στην ζωή μας αποκαθιστώντας την ομορφιά στην παραδοσιακή θέση της, δηλαδή στο κέντρο του πολιτισμού μας.
H ταινία σκηνοθετήθηκε από την Louise Lockwood, γράφτηκε και παρουσιάστηκε από τον φιλόσοφο Roger Scruton. Είναι το τρίτο μέρος του έργου Modern Beauty Season του BBC, μια σειρά προγραμμάτων σχετικά με το θέμα της ομορφιάς και της νεωτερικότητας που μεταδόθηκαν τον Νοέμβριο και τον Δεκέμβριο του 2009.
Μια «ταινία τεκμηρίωσης», λοιπόν. Μάλιστα, μια ταινία τεκμηρίωσης που λέει α λ ή θ ε ι ε ς.
Δεν ζητώ εδώ να το εξαγάγω ως πόρισμα ενός συλλογισμού: Το συμπεραίνω τώρα για τον απλό, μόνο, λόγο ότι σ υ γ κ λ ο ν ί ζ ε ι.
Είναι μια ταινία που αγγίζει βάθη και ύψη δυσθεώρητα, διατείνομαι – και το διατείνομαι επειδή εκείνο, ακριβέστατα, το οποίο επικαλείται ως αξίωμα (τη σύμπτωση του αγαθού, του ωραίου και του αληθινού) αξιώνεται εν ταυτώ – ιδού – και να το «ενσαρκώνει»!
Φίλοι μου αγαπημένοι,
Δέν μπορώ νά κρύψω οτι αυτό που μέ παρεκίνησε νά παρακολουθήσω, γιά μιάν ολόκληρη ώρα, τήν εικαστική καί φιλοσοφική “περιήγηση” ενός σύγχρονου διανοητή, παντελώς αγνώστου μου, ήταν – πέρα από τό πολύ κατατοπιστικό εισαγωγικό σημείωμα – κυρίως τό λακωνικό, αλλά “σφιχτοδεμένο” καί, εν τέλει, επιτομικό όλου τού περιεχομένου σχόλιο τού φίλου κ. Καστρινάκη, πρός τόν οποίο εκφράζω τίς ευχαριστίες μου γιά τήν αποτελεσματική “παρακίνησή” του.
Θυμήθηκα, μέ μεγάλη ενάργεια, τίς σχετικές μέ τήν Τέχνη (καί τήν προσληπτικότητα / αντίληψή της από τούς μή “μυημένους”) καί τήν Αρχιτεκτονική (μέ τό μεγαλείο της, αλλά καί τήν ροπή της πρός τήν “εύκολη ασχήμια”) απόψεις τού φίλου Αρχιτέκτονα καί στοχαστή Ανδρέα Λαμπρόπουλου *, όπως μάς τίς εξέθεσε (ίσως μέ κάποια απολυτότητα) σέ μιά πρόσφατη συντροφική συνάντηση. Αλλά καί όσα πρέσβευε περί Αρχιτεκτονικής καί ο μεγάλος Δάσκαλος +Άρης Κωνσταντινίδης, που πρόσφατα τό έργο του παρουσιάστηκε στήν Ακαδημία (σέ εκδήλωση τών Βαρβακειωτών).
Δέν μπορώ νά μήν αναφερθώ καί στά θαυμάσια Αγγλικά τού παρουσιαστή, λιτά, κατανοητότατα, επακριβή, χωρίς “φιοριτούρες” καί παραγεμίσματα, δωρικότατα στήν λυρικότητά τους.
Καί ως πρός τό περιεχόμενο ; Θ’ αρκεστώ νά σημειώσω οτι μετά από τά 58 λεπτά καί τά 58 δευτερόλεπτα τού “ξετυλίγματος” τής ομορφιάς τού θέματος καί τής παρουσίασης αυτού τού επιτεύγματος, έννοιωσα σάν ν’ απέπνεαν μιάν ομορφιά, ανθρώπινη άμα καί πνευματική, ακόμα καί τά χαλασμένα / κιτρινισμένα / ελλείποντα δόντια τού αφηγητή …
Απολαύστε το !
===============================
Υ.Γ. * Ελπίζω σύντομα οι φίλοι τού “Αντίφωνου” νά έχουν τήν χαρά νά διαβάσουν κάποιο κείμενό του (Ανδρέα μή διστάσεις, τήν αρχή τήν έκανε ήδη ο Πατήρ Θωμάς τής καρδιάς σου)
Η παρουσίαση είναι άλλη μία τεκμηριωμένη άποψη για την εδραίωση της σκέψης του δυτικού ανθρώπου στον ελληνικό Λόγο.
Οριοθετεί σαφώς τον χώρο μεταξύ αυτών που έχουν λάβει την ανάλογη παιδεία και συμμετέχουν και εκείνων που έχουν άλλες προσλήψεις.
Αλλά και μέσα στον ίδιο χώρο της ελίτ του πνεύματος υπάρχει διαφορά ως προς την αντίληψη του ωραίου και της έκφρασής του.
Υπάρχει υποκειμενικότητα στην αντίληψη του τι είναι ωραίο. Beauty is in the eyes of the beholder.