Nίκος Λυγερός
Όταν εξετάζουμε την ελληνική κυριαρχία στο Καστελόριζο, ο προβληματισμός μας είναι τουρκικός. Με λόγια πιο στρατιωτικά, ο σχεδιασμός είναι απλός τουλάχιστον θεωρητικά.
Αν η Τουρκία επιχειρήσει μία απόβαση στο Καστελόριζο, η στρατιωτική απάντηση της Ελλάδας θα είναι άμεση, δηλαδή θα ενεργοποιηθεί όλο το σχέδιο που αφορά το Αιγαίο γενικότερα. Εδώ δεν θέλουμε να εξετάσουμε την αποτελεσματικότητα της άμυνάς μας, σ' αυτήν την περίπτωση που στην ουσία θα είχε τη μορφή της μάχης της Κύπρου.
Ποια θα ήταν η αντίδρασή μας στην επόμενη περίπτωση που αποτελεί περίπτωση πλάγιας επίθεσης; Σ' αυτήν την περίπτωση η Τουρκία θεωρεί ότι το Καστελόριζο δεν έχει Α.Ο.Ζ. Από αυτή την τεχνητή υπόθεση, συνεπάγεται ότι η τοποστρατηγική της περιοχής αλλάζει ριζικά, αφού η νέα τουρκική Α.Ο.Ζ θα έχει επαφή με την αιγυπτιακή Α.Ο.Ζ, πράγμα που σημαίνει ότι η Ελλάδα κι η Κύπρος δεν θα συνορεύουν πια όσον αφορά στην Α.Ο.Ζ. Τότε η Τουρκία, δίχως ν' αμφισβητήσει την ελληνική οντότητα του Καστελόριζου, θα διαχειρίζεται οικονομικά όλη την περιοχή.
Το ερώτημά μας είναι το εξής: κατά πόσο ο ελληνικός στρατός θα μπορέσει να αντιδράσει απέναντι σε αυτό το φαινομενικά παράδοξο σενάριο στρατηγικής; Και μάλλον πιο ουσιαστικά στην πραγματικότητα, ποια θα είναι η πολιτική μας ηγεσία που θα αποφασίσει ότι πρόκειται τουλάχιστον για ένα χτύπημα, αν όχι για μία αιτία πολέμου με την Τουρκία. Αν δεν υπάρξει αντίδραση εκ μέρους μας, το Καστελόριζο θα μετατρεπόταν de facto, αν όχι de jure, σε τουρκικό νησί, διότι θα ήταν εντελώς αποκλεισμένο.
Βέβαια, ο αντίλογος υπάρχει και βασίζεται στην ιδέα ότι η έννοια της Α.Ο.Ζ αφορά μόνο και μόνο οικονομικά θέματα. Είναι σίγουρο ότι θα υπάρξει και γεωοικονομικό θέμα. Επιπλέον, λόγω της θέσης του προβλήματος στην ευρύτερη περιοχή, ο μετασχηματισμός του γεωοικονομικού σε γεωστρατηγικό θα είναι όχι μόνο αναμενόμενος, αλλά και φυσιολογικός. Και τότε, μέσω των διαγραμμάτων Voronoi, θα επανέλθουμε ορθολογικά σε ένα τοποστρατηγικό πρόβλημα. Λόγω της τοποθεσίας, υπάρχουν αναλογίες με την περίπτωση της Ίμβρου και της Τενέδου, και με την περίπτωση της Κύπρου. Η πίεση που ασκείται σε μία μικρή περιοχή που έχει μεγάλες επιπτώσεις, μπορεί να πάρει πολλές μορφές.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση, με την ορολογία της μορφοκλασματικής ανάλυσης, έχουμε ένα μικρό ελκυστή σε μία τεράστια δεξαμενή έλξης. Ο ελκυστής είναι ορατός, αλλά όχι η δεξαμενή του, δίχως τα εργαλεία της τοποστρατηγικής. Η συμβολή της τελευταίας είναι ότι μας δίνει τη δυνατότητα να εξετάσουμε αποτελεσματικά παράδοξα σενάρια στρατηγικής, τα οποία μπορούν να υλοποιηθούν και να φέρουν σε δύσκολη θέση την κλασική μας αντιμετώπιση της κυριαρχίας και της εμπλοκής των ενόπλων δυνάμεών μας. Η προετοιμασία μας πρέπει να είναι πρώτα απ' όλα νοητική, έτσι ώστε να δούμε την επόμενη πραγματικότητα, πριν εμφανιστεί και την υποστούμε παθητικά.
Διαβάζοντας τις διάφορες αναλύσεις του καθηγητή κ. Ν. Λυγερού εδώ και στην ιστοσελίδα του “N. Lygeros Phd – opus”, για τα εθνικά ζητήματα από πλευράς “τοποστρατηγικής” καταλαβαίνω ότι υπάρχει κάποια “σοβαρή” διάκριση μεταξύ της περιοχής του Αιγαίου και εκείνης της Ανατολικής Μεσογείου, όπου γεωγραφικά ανήκει το νησιωτικό σύμπλεγμα των 10 νησιών και βράχων του Καστελόριζου.
Δηλαδή η διαφορετικότητα βρίσκεται στο ότι, απ’ όσα λέει ο καθηγητής, στο Αιγαίο, το casus belli για τα 12νμ λειτουργεί ακόμα κι αν δεν έχει βάση, ενώ στην πραγματικότητα, μέσω της τοποστρατηγικής, η ανθεκτικότητα του Αιγαίου δεν έχει να φοβηθεί τίποτα από τέτοιου είδους ρητορική (εκ μέρους της Τουρκίας δηλαδή). Και τούτο, o κ. καθηγητής, το δικαιολογεί από το νοητικό σχήμα της τοποστρατηγικής, επειδή στο Αιγαίο, η διάταξη των νησιωτικών συμπλεγμάτων, αφήνει ανάμεσά τους την σκόνη του Candor και έτσι “στην θεωρία των παιγνίων” το Αιγαίο είναι πιο ανθεκτικό. Και από την άλλη πλευρά, κατά την άποψή του, “η άρση του Casus belli στην καλύτερη εκδοχή δεν είναι ένα τελικό αποτέλεσμα, αλλά ένα ενδιάμεσο προς τον καθορισμό της ΑΟΖ, καθώς το αποδεικνύει η τοποστρατηγική εφαρμογή των Διαγραμμάτων Voronoi κι η τριγωνοποίηση Delaunay”.
Δηλαδή τελικά όπως το καταλαβαίνω 选择此架构不具有成本供好处后开始高重量，有趣的情况如果你的对手认为是一种姿态。有趣的情况下是不活动的管理。
Αυτά για το Αιγαίο!!!
Τώρα για το το Καστελόριζο ο κ. καθηγητής γράφει : “Για να είμαστε συγκεκριμένοι, ας εξετάσουμε την περιοχή του Καστελόριζου. Το σύμπλεγμά του σε σχέση με τη Ρόδο λειτουργεί ως ένα γραμμικό σύστημα που βασίζεται αποκλειστικά στην απλοποίηση των δεδομένων της Συνθήκης Παρισίου του 1947. Αν εφαρμόσουμε την ΑΟΖ δίχως να προσέξουμε τα δεδομένα που ισχύουν από τότε θα έχουμε μία επικάλυψη της περιοχής από τη θεωρητική τουρκική ΑΟΖ. Στην πραγματικότητα, και από την άλλη πλευρά, δηλαδή μεταξύ Καστελόριζου και Κύπρου, γίνεται το ανάλογο φαινόμενο, μόνο που παρουσιάζεται εκτός συνόρων ακόμα κι αν εμπλέκεται με το F.I.R. Τι σημαίνει λοιπόν αυτό το παράδειγμα; Η αναζήτηση της εφαρμογής της ΑΟΖ θα δημιουργήσει μια διαπραγμάτευση κι αυτή θα πρέπει να βασίζεται σε ορθολογικούς κανόνες που εξασφαλίζει η τοποστρατηγική μέσω των διαγραμμάτων Voronoi και της τριγωνοποίησης Delaunay. Αλλιώς, αναπόφευκτα θα αντιμετωπίσουμε τοπικές εξαιρέσεις που θα έχουν κόστος. Είναι, λοιπόν, σημαντικό να αποφασίσουμε μια ολική στρατηγική, για να λύσουμε το πρόβλημα της ΑΟΖ και να αποφύγουμε με τέτοιο τρόπο διακρατικές τριβές, οι οποίες δεν θα έχουν νόημα στο διεθνές επίπεδο”.
Αυτά λοιπόν και για το Καστελόριζο, δηλαδή πρέπει να αποφασίσουμε (;;;;;;;;;), κάποια ολική στρατηγική!!!!! για να αποφύγουμε τις τριβές με την Τουρκία.
Δηλαδή πολύ σωστά ο κ. καθηγητής μας λέει :而显然无用后开始高重量，可以轻松地利用这项倡议的球员。选择此架构不具有成本提供好处，如果你的对手认为是一种姿态。有趣的情况下是不活动的管理而显然无用后开始高重量，可以轻松地利用这项倡议的球员。
ΟΠΟΤΕ ΚΑΘΑΡΙΣΑΜΕ και με το Αιγαίο και με την ΑΟΖ του Καστελόριζου.
ΡΕ, (ως επιφώνημα αγανακτήσεως εδώ) ΜΗΠΩΣ ΕΧΟΥΜΕ ΤΡΕΛΛΑΘΕΙ;;;; και ανάμεσα σε μπουρδολογίες (για να μην τις χαρακτηρίσω αλλιώς, σεβόμενος τον χώρο και τους αναγνώστες), τις οποίες δεν τις διαβάζουμε μόνο σε αυτό το άρθρο, αλλά και σε απόψεις από άλλους καθηγητές, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΜΕ ΟΤΙ Ο “ΤΟΥΡΚΟΣ” ΔΕΝ ΝΟΙΑΖΕΤΑΙ ΓΙΑ ΔΙΑΓΡΑΜΜΑΤΑ ΚΑΙ ΣΚΟΝΕΣ ΑΛΛΑ ΓΙΑ ΤΑ ΝΗΣΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΘΑΛΑΣΣΑ;;;;