- Μερίδα του διεθνούς Τύπου περιγράφει τις τελευταίες ημέρες την Ελλάδα ως την «Ισλανδία του Αιγαίου». Κάνει λόγο για «ελληνική τραγωδία» στην οικονομία, ότι η Ελλάδα θα είναι το επόμενο μεγάλο πρόβλημα μετά το Ντουμπάι. Συμφωνείτε με όλα αυτά;
«Διαβάζω και εγώ τα δημοσιεύματα. Δεν θέλω να μπω σε λεπτομέρειες για την οικονομική κατάσταση, θα σας μιλήσω όμως για τη θετική πλευρά. Εχετε έναν πολύ καλό πρωθυπουργό στην Ελλάδα. Τον γνωρίζω χρόνια. Είναι συνετός, ώριμος πολιτικά, αντιλαμβάνεται τη φύση αυτής της παγκόσμιας κρίσης. Οπως ξέρετε, συμβουλεύω κεντροαριστερούς και κεντροδεξιούς ηγέτες σε όλον τον κόσμο και πιστεύω ότι είναι ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση αυτή τη στιγμή.
Στην Ευρώπη ξεχωρίζω την καγκελάριο της Γερμανίας κυρία Ανγκελα Μέρκελ, τον πρωθυπουργό της Ισπανίας κ. Χοσέ Θαπατέρο και τον έλληνα πρωθυπουργό κ. Γ. Παπανδρέου. Είναι τρεις πολιτικοί ηγέτες που μπορούν να αντέξουν στη θύελλα της κρίσης και να οδηγήσουν τις χώρες τους στον δρόμο της ανάπτυξης».
- Η οικονομία μας δέχθηκε μεγάλες πιέσεις το τελευταίο διάστημα. Πιστεύετε ότι οι κερδοσκόποι μπορούν να πλήξουν σοβαρά μια οικονομία όπως η ελληνική;
«Φυσικά και μπορούν, η κερδοσκοπία μπορεί να πλήξει την οικονομία σας. Δεν μπορεί όμως να πλήξει μια οικονομία όταν τα θεμελιώδη οικονομικά μεγέθη είναι στέρεα».
- Στην Ελλάδα δεν συμβαίνει αυτό...
«Σωστά. Οι θεμελιώδεις αξίες μιας οικονομίας πρέπει να στηρίζονται σε ένα περιβάλλον ισονομίας, όπου δεν ευνοούνται ειδικά συμφέροντα. Χρειάζεται ένα ισχυρό κοινωνικό μοντέλο που θα λειτουργεί ως αντιστάθμισμα για το μοντέλο της αγοράς. Πιστεύω και στα δύο. Πιστεύω στην επιχειρηματικότητα και στην αγορά, αλλά όχι μόνο στην αγορά. Ξέρετε πού αποτυγχάνει η αγορά; Στη διανομή του παραγόμενου πλούτου. Το “αόρατο χέρι της αγοράς” που υποτίθεται ότι διανέμει τον πλούτο είναι ένας σπουδαίος όρος. Γιατί είναι κυριολεκτικά αόρατο, δεν υπάρχει διανομή. Γι΄ αυτό υποστηρίζω το ευρωπαϊκό οικονομικό και κοινωνικό μοντέλο». - Η ανάκαμψη από την παγκόσμια κρίση θα έλθει σύντομα;
«Οχι. Πρέπει να αντιληφθούμε τη βαρύτητα της κρίσης και αυτό δεν αφορά μόνο την Ελλάδα. Εχουμε τρεις κρίσεις: την οικονομική κατάρρευση, την ενεργειακή κρίση και τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής αυτή τη στιγμή που μιλάμε. Η μία κρίση τροφοδότησε την άλλη και οδηγηθήκαμε στη δίνη του κυκλώνα. Τα επόμενα 30-40 χρόνια θα καθορίσουν το μέλλον του ανθρώπινου είδους. Αν κατανοήσουμε τη φύση αυτής της κρίσης, τότε θα μπορέσουμε να καταλάβουμε πώς μπορεί μια χώρα όπως η Ελλάδα να βγει από τη φουσκοθαλασσιά σε ήρεμα νερά, όσο και αν ακούγεται κλισέ. Η κρίση για την Ελλάδα, για την Ευρώπη και για όλον τον κόσμο αφορά το τέλος της δεύτερης βιομηχανικής επανάστασης, η οποία στηρίχθηκε στο πετρέλαιο, στις συγκεντρωτικές δομές για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας, στη μηχανή εσωτερικής καύσης, στους μεγάλους αυτοκινητόδρομους, στην ανοικοδόμηση στα προάστια των πόλεων. Αυτή η επανάσταση έφτασε σε φάση ωριμότητας στο τέλος της δεκαετίας του 1980 στις ΗΠΑ και στο τέλος της δεκαετίας του 1990 στην Ευρώπη. Ζούσαμε τα τελευταία χρόνια από τις αποταμιεύσεις αυτής της περιόδου, οι οποίες άρχισαν να εξαντλούνται και καταφύγαμε σε δανεικά».
- Και ποια είναι η λύση; «Ο,τι βλέπετε έξω από το παράθυρό σας στην Αθήνα βασίστηκε στα ορυκτά καύσιμα. Είναι το περιβάλλον του 20ού αιώνα. Το οικονομικό σύστημα που τα γέννησε αντιμετωπίζει σοβαρότατο πρόβλημα. Η αρχική αντίληψη για την παγκοσμιοποίηση στηρίχθηκε στην ιδέα ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θα αγοράσουν όλα τα προϊόντα του πλανήτη. Αυτό τελείωσε. Δεν μπορούμε πλέον να υπολογίζουμε στους Αμερικανούς, η πραγματική ανεργία φτάνει στο 18% και δεν θα υποχωρήσει στο άμεσο μέλλον. Η δεύτερη βασική υπόθεση ήταν η φτηνή ενέργεια. Ωστόσο, όταν το πετρέλαιο ξεπέρασε τα 80 δολάρια το βαρέλι, ο πληθωρισμός άρχισε να κινείται ανοδικά σε όλον τον κόσμο. Οταν έφτασε στα 147 δολάρια το βαρέλι πέρυσι τον Ιούλιο, θυμάστε τι έγινε; Εξεγέρσεις για τα τρόφιμα σε 30 χώρες, η αγοραστική δύναμη κατέρρευσε, οι Αμερικανοί δεν είχαν χρήματα για να γεμίσουν με βενζίνη τα αυτοκίνητά τους. Αυτή ήταν η πραγματική κατάρρευση. Εξήντα ημέρες αργότερα ήλθε η πιστωτική κρίση».
- Τι μπορεί να κάνει η Ελλάδα, μια χώρα με έλλειμμα 12,7% και δημόσιο χρέος που υπερβαίνει το 100% του ΑΕΠ; «Πρέπει να υλοποιηθεί αυτό που αποκαλώ “τρίτη βιομηχανική επανάσταση”, η οποία θα βασίζεται στην πράσινη οικονομία. Πιστεύω ότι η Ελλάδα μπορεί να είναι πρωτοπόρος στην περιοχή της Μεσογείου και στην Ευρωπαϊκή Ενωση».
Η λύση είναι οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας
Ε κκληση στις κυβερνήσεις των μεγαλύτερων χωρών του πλανήτη για την προώθηση ενός βιώσιμου μοντέλου ανάπτυξης που θα στηρίζεται στη χρήση εναλλακτικών μορφών ενέργειας ώστε να αντιμετωπιστούν η οικονομική και η ενεργειακή κρίση που σε συνδυασμό με το φαινόμενο του θερμοκηπίου απειλούν την παγκόσμια ευημερία και ανάπτυξη απηύθυνε ο κ. Τζέρεμι Ρίφκιν , πρόεδρος του ιδρύματος Τhe Foundation on Εconomic Τrends. Ο κ. Ρίφκιν ήταν κεντρικός ομιλητής του περιφερειακού συνεδρίου με θέμα «Περιβάλλον, αλλαγή κλίματος και αγορές εμπορευμάτων» το οποίο διοργάνωσε χθες η Μarfin Ρopular Βank.
Ο κ. Ρίφκιν μίλησε για την τρίτη βιομηχανική επανάσταση και για τον τρόπο με τον οποίον θα οδηγηθούμε σε μια εποχή «πράσινης» ενέργειας και σε μια οικονομία βασισμένη στο υδρογόνο. «Μετά τη δεκαετία του 1950 δεν υπήρξε καμία βιομηχανική επανάσταση, την ίδια στιγμή που ο πληθυσμός σε ολόκληρο τον κόσμο αυξήθηκε με γρηγορότερους του αναμενόμενου ρυθμούς» τόνισε, προσθέτοντας ότι αυτός είναι ο βασικός λόγος που η τιμή του πετρελαίου παρουσιάζει σήμερα σημαντικές διακυμάνσεις. Μάλιστα, σύμφωνα με τις προβλέψεις του, αν δεν αλλάξει ο τρόπος που αναπτύσσονται οι οικονομίες, σε 30 χρόνια η γεωργία σε ολόκληρο τον πλανήτη θα έχει καταστραφεί.
Κάνοντας ειδική αναφορά στην ελληνική αγορά, ο κ. Ρίφκιν σημείωσε ότι υπάρχουν σημαντικές προοπτικές ανάπτυξης στον κλάδο των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας (ΑΠΕ), προσθέτοντας ότι η Ελλάδα πρέπει να εκμεταλλευτεί την ηλιοφάνεια και τους ισχυρούς ανέμους για την ανάπτυξη φωτοβολταϊκών και αιολικών πάρκων αντίστοιχα.
πηγή: Το Βήμα,
