Τσικαμπούμ…
Σχετικά με την αποχώρηση του Αρη Σερβετάλη από την παράσταση του Ιονέσκο, Ρινόκερως, επειδή δεν γίνονται δεκτοί όλοι οι θεατές ανεξάρτητα από το αν είναι εμβολιασμένοι ή όχι σκέφτομαι τα εξής:
Αυτό που δεν έγινε από πολλούς κατανοητό, είναι ότι ο Σερβετάλης, έπαιξε στο έργο. Πρωταγωνίστησε πραγματικά. Όχι, δεν την ψώνισε λόγω της επιτυχίας, ή του ντόρου (για μένα επιτυχίας) που είχε η ταινία του «Ο Άνθρωπος του Θεού». Όπως κι ο Μπερανζέ, ο ήρωας του έργου, αρνήθηκε πεισματικά να γίνει Ρινόκερως. Μπείτε στον κόπο να διαβάσετε την υπόθεση, αν δεν έχετε δει το θεατρικό ποτέ.
Στα πρακτικά θέματα τώρα: Γιατί τόσο μίσος κι αλληλοσπαραγμός; Out of reach, out of touch, how you’ve learned to hate so much?
Αν ο Σερβετάλης έσπαγε το πόδι του, ή κορωνιαζόταν, θα ακυρωνόταν η παράσταση; Δεν θα έπρεπε να υπάρχει αντικαταστάτης; Αν για οποιονδήποτε λόγο αποχωρήσει ένας ηθοποιός από το σετ, καταστρέφεται και η παράσταση;
Εσείς που λέτε με θυμό ότι «έπρεπε να σκεφτεί και τους άλλους» εννοώντας τους υπόλοιπους ηθοποιούς που συμμετείχαν στο έργο, δεν αντιλαμβάνεστε ότι το έκανε επειδή πιθανόν σκέφτηκε και τους άλλους; Απλώς όχι τους δέκα, τους είκοσι, αλλά τους πολύ περισσότερους; Όλους τους άλλους;
Στην τελική πόσο υποκριτικό είναι να επιτρέπουν οι κυβερνήσεις να μπαίνουν οι άνθρωποι σαν σαρδέλες στα λεωφορεία χωρίς κανέναν έλεγχο, αλλά να μην μπορούν να μπουν στα καταστήματα ή στα θέατρα, ή στα εστιατόρια με τα προβλεπόμενα τεστς;
Κι ακόμη αν οι εμβολιασμένοι κολλάμε, αλλά και μεταδίδουμε κανονικά τον ιό, για ποιον λόγο δεν πρέπει να ελεγχόμαστε επίσης; Για να μη χαθεί το «προνόμιο;» Ποιο προνόμιο; Να κολλάμε τους άλλους χωρίς να μας ελέγχουν; Η να χαλαρώσουμε ότι είμαστε έξτρα προστατευμένοι, αφού δεν είμαστε σε τέτοιο βαθμό; (κατανοητό ότι δεν ήταν γνωστό εξ αρχής πως οι εμβολιασμένοι νοσούν και μεταδίδουν. Ωραία τώρα που το έμαθες κάνε ajustement, αν θέλεις να είσαι σοβαρός).
Κι ακόμη – ακόμη γιατί αφού σε 15 μέρες ο ιός ή εκδηλώνεται μέσω του ξενιστή του, ή καταστρέφεται, δεν υποχρεώνεις τον κόσμο να καθίσει ένα μήνα σπίτι του, χωρίς να πηγαίνει πουθενά να τον διασπείρει και να κυκλοφορούν μόνο τα ασθενοφόρα για όσους νοσήσουν και επιλεγμένο προσωπικό ασφαλείας, να τελειώνει η ρημαδοκατάσταση; Τι; Για να μην καταπατήσεις τα προσωπικά μας δικαιώματα; Και δυο χρόνια τώρα τι κάνεις;
Θεωρώ περιττό να δηλώσω πως είμαι εμβολιασμένη, καθώς δεν είμαι κουτάβι προς υιοθεσία να σας ανακοινώνω τα εμβόλιά μου. Ούτε έβγαλα φωτογραφία με τη βελόνα στο μπράτσο, ανατριχιάζω με αυτά τα πράγματα. Θεωρώ επίσης περιττό να πω πως είμαι υπέρμαχος του εμβολίου και της επιστήμης και πως είναι ηλίου φαεινότερο ότι η ανθρωπότητα περνάει μια τεράστια κρίση.
Όμως κι εμείς που εμβολιαστήκαμε, κι εκείνοι που δεν εμβολιάζονται για τον ίδιο λόγο το κάνουμε όλοι. Φοβόμαστε για τη ζωή μας και την υγεία μας. Ένας από τους δυο μας με λάθος τρόπο, αλλά θα φανεί στην πορεία αυτό, ποιος. Κι οι κυβερνήσεις κι οι καταστάσεις και τα μέτρα, δεν μας βοηθάνε καθόλου να μορφώσουμε ξεκάθαρη γνώμη. Ούτε μας πείθουν ότι ενδιαφέρονται για το καλό μας.
Για να επιστρέψουμε στον Σερβετάλη και στον Ρινόκερω του Ιονέσκο, (με ωμέγα γράφεται ο ρινόκερως, το κέρατό μου…) πρόκειται για ένα έργο που ανήκει στην σχολή του Θεάτρου Του Παραλόγου.
Σε μια Γαλλική πόλη, οι κάτοικοι σιγά σιγά κι ένας ένας μετατρέπονται σε ρινόκερους κι αρχίζουν να συμπεριφέρονται όπως τα ζώα αυτά. Ποδοπατώντας τους άλλους χωρίς λόγο και αιτία, ενεργώντας σαν θηρία στο κλουβί και διαλύοντας όλα όσα έχει καταφέρει η ανθρωπότητα να ορίζονται ως πολιτισμός. Τρεις μόνο αρνούνται να συμμορφωθούν με το πλήθος και να μετατραπούν. Ο Μπερανζέ και ο Ντιτάρ και η Νταίζυ. Ο Μπερανζέ βλέποντας την έκρυθμη κατάσταση, αρχίζει να πιστεύει ότι όλοι έχουν υποστεί πλύση εγκεφάλου, αδύνατον εκούσια να έχουν αποκτηνωθεί έτσι. Στο τέλος όμως, ο Μπερανζέ μένει τελείως μόνος. Ακόμα κι η αγαπημένη του Νταίζυ έχει προτιμήσει στο τέλος τους ρινόκερους. Για μια στιγμή κλονίζεται και σκέφτεται να προσπαθήσει να γίνει κι αυτός ρινόκερως, αλλά στο τέλος ορκίζεται να τους παλέψει, έστω και μόνος:
«…Θα υπερασπίσω τον εαυτόν μου ενάντια σ’ όλο τον κόσμο. Δεν θα καθίσω με σταυρωμένα χέρια, θα πολεμήσω! Είμαι ο τελευταίος άνθρωπος και μέχρι να έρθει το τέλος θα παραμείνω άνθρωπος! Όχι, δεν θα συνθηκολογήσω, δεν θα γίνω σαν κι εσάς!..»
Οι Ρινόκεροι δεν είμαστε οι εμβολιασμένοι, ούτε είναι οι ανεμβολίαστοι. Δεν είναι οι τσιπαρισμένοι, ούτε και τα ψέκια. Δεν είναι οι αριστεροί, ούτε οι δεξιοί. Δεν είναι οι πατριώτες, ούτε οι εθνομηδενιστές. Δεν είναι οι πιστοί, ούτε οι άθεοι. Δεν είναι ούτε οι Ολυμπιακοί, ούτε οι Παναθηναϊκοί, γιατί κάπου εκεί, σε κάτι από αυτά ακουμπάμε όλοι μας.
Αυτοί που έχουν μετατραπεί από άνθρωποι σε ρινόκερους είναι εκείνοι που μπροστά στην δική τους απελπισία, στις δικές τους αντιλήψεις, στη δική τους υποκειμενική ή και αντικειμενική ακόμα αλήθεια, επιδιώκουν να φιμώσουν οποιονδήποτε άλλον. Το έκαναν οι Σταυροφόροι, οι Ναζί, οι Ταλιμπάν, κι ένας σωρός άλλοι στην ιστορία. Ακόμα δεν μάθατε; Κατεβάζουν ρολά, σου λένε να σκάσεις κι είναι πρόθυμοι να ποδοπατήσουν άκριτα, να βρίσουν, να λιντσάρουν και να λιθοβολήσουν, οποιονδήποτε άλλον γύρω τους δεν τους μοιάζει, δεν σκέφτεται και ζει όπως αυτοί, δεν συμμετέχει στον παροξυσμό τους.
Κι ακόμα πιστεύετε ότι δεν ζούμε Το Θέατρο Του Παραλόγου;
«Στο παράλογο το ρίχνεις του Ιονέσκο
χτες αγόραζες καρτούλες της Unesco
όρους θέτεις πια με ύφος σοβαρόν
μα όλα τούτα ρουφηχθέντων των μπυρών.
Τσικαμπούμ κι όλα γυρίζουν στο κεφάλι σου,
Τσικαμπούμ μη μου την πέφτεις μες στη ζάλη σου…»
23/11/2021
Ν’ αγιάσει το στόμα σας, κυρία μου! Εν προκειμένω η πένα σας… Μακράν το καλύτερο κείμενο που έχω διαβάσει για τον ιό, με αφορμή το θέμα του Σερβετάλη…
Δόξα σοι ο Θεός που υπάρχει αυτό το ιστολόγιο, το Αντίφωνο, και διαβάζουμε κείμενα της προκοπής μέσα σε όλη αυτή τη γελοιότητα και την ηλιθιότητα των καναλιών και των εφημερίδων…
Μη ρεαλιστική η εξίσωση συνειδητοποιημένων και μη συμπολιτών μας. Ωραία η θεωρητική προσέγγιση του θέματος αλλά επί του πρακτέου ο ιός αυτός σκοτώνει. Και στο συγκεκριμένο θέμα δεν φταίει καμία κυβέρνηση, ίσα – ίσα έχουν γίνει πολλά καλά.
Η υστερία εναντίον του Άρη Σερβετάλη, δεν αφορά βέβαια τον «Ρινόκερο» – αφορά τον. «Άνθρωπο του Θεού».
Κι είναι μια υστερία που ομολογεί, μόνο, πόσο άξια λόγου (ή έστω, πόσου λόγου είναι άξια) η συγκεκριμένη δημιουργία.
Μια ταινία που, στην ουσία της, ακόμα δεν την έχουμε αναλύσει – ακόμα δεν έχουμε εντοπίσει ποια ακριβώς είναι τα «συστατικά» που καθήλωσαν (ιδού) φίλους και εχθρούς.
…………………………………………………………………………………
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Κύριε Θάνο Ρ., το λέτε αυτό («έχουν γίνει πολλά καλά από την κυβέρνηση») σήμερα!
Που ανακοινώθηκε πρόστιμο 100 ευρώ το μήνα για όσους έχουν λόγους να μην εμβολιάζονται.
Έχετε συνειδητοποιήσει τι σημαίνουν 100 ευρώ για όσους, π.χ., καταφεύγουν στο «κοινωνικό εισόδημα αλληλεγγύης» για να επιβιώσουν;
Κε. Καστρινάκη, δεν είμαι ”πιστός” της κυβέρνησης. Ακολουθώ την κοινή λογική. Η κυβέρνηση, η εξουσία εάν θέλετε, έχει την υποχρέωση να είναι πρακτική, να παίρνει ρεαλιστικές αποφάσεις πόσο μάλλον για ένα τόσο σοβαρό θέμα. Επαναλαμβάνω, ο ιός σκοτώνει. Μετά το σημερινό μέτρο των 100 ευρώ, ήδη τα ραντεβού για εμβολιασμό έχουν αυξηθεί. Αυτό για εμένα μεταφράζεται σε ολιγότερους θανάτους. Είναι επιτυχία.
Υ.Γ: Η απάντηση στο ερώτημά σας είναι: συνειδητοποιημένος ή μη πολίτης, η οποία αφορά και τους φτωχούς και τους πλούσιους.
Η παρέμβασή σας υπενθυμίζει, μονάχα, ότι όλοι οι ολοκληρωτισμοί στην Ιστορία διέθεταν, δυστυχώς, και ισχυρό λαϊκό έρεισμα.
Ειδικά το επιχείρημά σας (ειλημμένο υποθέτω από τις εφημερίδες των καθεστωτικών “ηθών & εθίμων”) ότι, αυξανομένου του αριθμού των εμβολιασμών, δ ι κ α ι ώ ν ε τ α ι ακόμα και τούτο το μέτρο,
αντιστοιχεί με τον ισχυρισμό κάποιου [υποθετικού] ληστή πως αφού, όταν έβαλε το όπλο στον κρόταφο του θύματος, εκείνο παρέδωσε τα χρήματά του, τότε… καλώς ο δράστης πήρε την… πρωτοβουλία αυτή.
Ενδιαφέρουσα η γενναιότητα που δεικνύετε έναντι των συνεπειών της λοιμώξεως δια του ιού.
Όμως η ζωή είναι ιερή.
Πολύ ωραία τα περιγράφετε, κύριε Καστρινάκη.
Ειδικά το νέο μέτρο που επιβλήθηκε είναι απαράδεκτο και ξένο προς τη δημοκρατία. Ευτυχώς πολύς κόσμος έχει ξεσηκωθεί είτε έχει εμβολιαστεί είτε όχι και αυτό είναι θετικό, γιατί ο διχασμός έχει άσχημα αποτελέσματα.
Μα, συγγνώμη, δεν είπε κανείς πουθενά ότι η ζωή δεν είναι ιερή. Θεωρώ ότι όλοι τον ίδιο φόβο έχουμε με ή χωρίς εμβολιασμό, όπως ωραία περιγράφει και το κύριο άρθρο που σχολιάζουμε. Το θέμα είναι πώς διαχειρίζεται η πολιτεία, η κάθε κυβέρνηση η εκλεγμένη από το λαό με δημοκρατικές διαδικασίες, μία τόσο δύσκολη και επικίνδυνη για την ανθρώπινη ζωή κατάσταση. Γιατί φιμώνει και καταδικάζει τον αντίλογο στην επιστήμη, γιατί επιστήμονες και μάλιστα παγκοσμίου κύρους χλευάζονται ως “ψεκασμένοι” και ό,τι άλλο, αντί να καθίσουν σε ένα τραπέζι όλοι μαζί να μελετήσουν ενδελεχώς το θέμα εξετάζοντας όλες τις απόψεις…; Η επιστήμη, τουλάχιστον όπως τη ξέραμε μέχρι σήμερα, επιδιώκει τον αντίλογο για να εξελίσσεται. Εδώ βλέπουμε μια δικτατορία των καναλιών και των μέσων, μια διχαστική διάθεση, πρόστιμα… έτσι θα εμπιστευτεί την πολιτεία ο πολίτης; …
Η πολιτεία μας είναι ολιγαρχική και αυτό είναι η πηγή των προβλημάτων.
Προφανώς, η παγκόσμια κοινωνία πλέον.
Aμα γραφεται με ωμεγα ο ρικοκερως, κυρια, ανηκει στην αττικη κλιση και ο πληθυντικος του κανει οι ρινοκερω (με υπογεγραμμενη) τους ρινοκερως. Αμα γραφετε εσεις η ιδια τους ρινοκερους, μου φαινεται παρα πολυ τραβηγμενο να θελετε ωμεγα στον ενικο, αντι να δεχθειτε οτι εχουν εκπαλαι ενσωματωθει στη συνηθη δευτερη, κλιτικα και αρα και ορθογραφικα, ολα ισως εκτος απο την… Κω. ΟΚ λοιπον, και η πολι και η θεσι και η πραξι και η άνοιξι, ετσι τα θελετε;…