Μετά τις ταινίες «Tο νησί» (Ostrov) και «O Τσάρος», η τριλογία του Pavel Lungin ολοκληρώνεται με την ταινία «O Ιερέας».Υπόθεση: Αληθινή ιστορία. Είμαστε στον δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, κάπου στη Ρωσία. Ο π. Αλέξανδρος κάνει ό,τι μπορεί για να βοηθήσει τους συμπατριώτες του και ν`ανακουφίσει τις πληγές τους. Επιβιώνει ισορροπώντας ανάμεσα στον κίνδυνο να εκτελέστεί από τους Γερμανούς ή να εκτελεστεί από τους Ρώσους, θεωρούμενος συνεργάτης των Γερμανών. Η ταινία ξεκινά δείχνοντάς μας το κόσμο με τα μάτια μιας μύγας. Μιας μύγας της οποίας τη ζωή, ο π. Αλέξανδρος χαρίζει, μιας και έχει και αυτή αξία. Όλη η ταινία πραγματεύεται την υψηλή αξία της ζωής, δείχνοντας την αντιμετώπιση σοβαρότατων καταστάσεών της κατά τον πόλεμο, μέσα από τον Χριστιανικό τρόπο σκέψης. Προβάλλεται η δύναμη της Ελπίδας που δίνει η Ορθοδοξία και τα υψηλά ιδανικά απλών ανθρώπων.
Δείτε τη με ελληνικούς υπότιλους εδώ:
Αυτή η καλή ταινία που προβάλλει έναν ιερέα με πραγματικά Ορθόδοξο ήθος που θυσιάζεται για τους άλλους δεν είναι του Πάβελ Λουγκίν αλλά του Βλαντίμιρ Χοτινένκο (άλλωστε, γυρίστηκε το 2009, την ίδια χρονιά με τον “Τσάρο” του Λουγκίν).
Την ομιλία ενός ιερέα σε μια πρόσφατη προβολή της στην Αθήνα μπορείτε να τη δείτε εδώ: http://pamtaxtainies.blogspot.gr/2012/04/blog-post.html
Πολύ ωραία ταινία!
Προσωπικά μου έδωσε και κάποιες απαντήσεις σε θεολογικά (αν μπορώ να τα ονομάσω έτσι) ερωτήματα, που πάντα με απασχολούν.
Μου άρεσε ιδιαίτερα η τελευταία σκηνή, φέρνοντάς μου στο νού τον στίχο του Νικηφόρου Βρεττάκου : [i]«Η συνείδηση είναι το βάθος του ανθρώπου. Η αγάπη είναι το πλάτος του» [/i]Το πλάτος της αγάπης αποτυπώνεται στα λόγια, την κίνηση, το βλέμμα του ιερέα.
Η δύναμη και η μαγική “θεραπευτική” ομορφιά της αγάπης ενός πραγματικά πνευματικού ανθρώπου, προς τον συνΆνθρωπο, είναι ότι εκφράζεται, αγκαλιάζει και φέρνει κοντά της τους “νέους” ανθρώπους (με πολλές έννοιες το “νέους”), όχι μόνο στους πολύ δύσκολους καιρούς, όταν οι πιο αδύναμοι έχουν απόλυτη ανάγκη φροντίδας για την επιβίωσή τους, αλλά και όταν οι καιροί είναι πιο εύκολοι, η γήινη ζωή πιο ευχάριστη και η «ανάγκη» για την αναζήτηση του Θεού και την ύπαρξη πνευματικών δασκάλων, πνευματικών ανθρώπων γενικότερα, φαινομενικά μικρή, για κάποιους δε έως και ανύπαρκτη….