Ο πόλεμος στην Ουκρανία είναι μία πραγματικότητα που ξεπερνά τα θέματα των στρατιωτικών επιχειρήσεων. Σε αυτή τη συζήτηση του Μανώλη Βαρδή με τον Νίκο Μαυρίδη γίνεται προσπάθεια για την ανίχνευση των στρατηγικών που έχουν διανοιχθεί εξαιτίας του πολέμου και για τα ιδεολογικά κίνητρα ή της χρήσεις και καταχρήσεις αυτής της σύρραξης. Επίσης μπορεί να δει κανείς, πίσω από τις καταστροφές, να αχνοφαίνονται παγκόσμιες πολιτικές και πολιτισμικές συγκρούσεις που θα καθορίσουν το μέλλον.
Ιστορία - Γεωπολιτική Ουκρανία: από τον πόλεμο στην πολιτική
Συζήτηση επί της ουσίας του θέματος. Άσχετη ευτυχώς προς τα τηλεοπτικά ήθη και έθιμα.
Μια παρατήρηση τώρα χάριν εμφάσεως, εκ μέρους μου, πάνω στην ι δ ε ο λ ο γ ι κ ή διάσταση των πραττομένων – την οποία υποθέτω να συμμερίζονται και οι δύο συνομιλητές:
Η εκδοχή ότι πρόκειται για σύγκρουση της «δεσποτικής Ανατολής» με την «φιλελεύθερη Δύση», δύσκολα στέκεται στα πόδια της, ειδικά όταν έχουμε μόλις διαβεί, στο ζήτημα π.χ. της πανδημίας, ένα επτάμηνο εφιαλτικού “απαρτχάιντ” (με τη συναίνεση, αυταποδείκτως, της κοινωνικής πλειονότητας) στα μέρη τής… Σωστής Πλευράς της Ιστορίας. Εις βάρος, βεβαίως, των “ασυμμόρφωτων” πολιτών!
Στην προκειμένη περίπτωση, μάλιστα, τίθεται εν αμφιβόλω – τολμώ να πω – αυτή ταύτη η διαίρεση του γίγνεσθαι σε «νεωτερικό» και «προνεωτερικό»:
Ο… νεώτερος άνθρωπος, λέω, αποδείχθηκε εξ ίσου ακριβώς φοβισμένος (ή «φοβικός», κατά μοντερνικότερη έκφραση) όσο και ο… παλαιότερος – σε σημείο να ενταφιάζει ασυζητητί την Ελευθερία του, χάριν της Ασφάλειας. Με τον ίδιο ακριβώς ζήλο και στις «δύο» εποχές.
Τα ιδεολογικά σημαινόμενα αυτού του πολέμου, λοιπόν, τα ορθοτομούμε κατά δίκαιη κρίση όταν αντιστρέψουμε – ίσα ίσα – την καθεστωτική των πραγμάτων ιστόρηση.
# Με ετούτον ειδικά τον γνώμονα, είναι που ευχαριστώ για την διεξαγωγή της παρούσας συζήτησης.