Με τα νέα επιστημονικά δεδομένα στον τρόπο που προσεγγίζουμε όσα μας περιβάλλουν και τις νέες θεωρίες που διαφοροποιούν πολλά από αυτά που θεωρούσαμε δεδομένα μας φέρνει σε επαφή η επιστημονική σειρά της ΕΤ3 "Το σύμπαν που αγάπησα".
Η παραγωγή βασίζεται στα βιβλία "Το σύμπαν που αγάπησα" και "Κοσμολογία της νόησης" των Μάνου Δανέζη και Στράτου Θεοδοσίου, καθηγητών Αστροφυσικής του Φυσικού Τμήματος του Πανεπιστημίου Αθηνών, οι οποίοι και την παρουσιάζουν.
Η σειρά των 32 ντοκιμαντέρ με τίτλο " Το σύμπαν που αγάπησα" προσπαθεί να φωτίσει τα νέα δεδομένα της Φυσικής και να εξερευνήσει τη σημασία που έχουν για τις επιστήμες της Ιστορίας, της Φιλοσοφίας και της Θεολογίας.
Αν η ανθρωπότητα ήταν ένα κάρο ι επιστήμη το έκανε Ferrari που οδηγιέται στο γκρεμό με πιο γρήγορο τρόπο κ αυτο ειναι για τη η επιστήμη . κ η τεχνολογικές ανακάλυψης δεν εξυπηρετούν ανθρώπινες ανάγκες αλλά τις φιλοδοξίες τον εταιριών που χρησιμοποιούν της τεχνολογιες.γεια να εχου ανοδικούς ισολογισμούς.
η καταστροφή του περιβάλλοντος ι υπερθέρμανση δεν έγινε από τις τεχνολογίες μεγάλων εφευρέσεων !!!
αυτά βλέπω
βλέπω λάθος μήπως με χτύπησε κάνα δέντρο όταν ήμουν μικρός!
Κ σας βλέπω να κάθεστε όλοι βολεμένη στους καναπέδες τον πιστεύω σας όταν το σπίτι που όλη μένουμε καταστρέφετε.
ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΚΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ
Σκοπός κάθε επιστήμονα για να καθορίσει το αληθές από το μη αληθή, είναι η αντιστοιχία της λεκτικά διατυπωμένης σκέψης στην επιφανειακή πραγματικότητα. Η σκέψη είναι αυτή που θα ελέγξει και θα πειραματιστεί, έτσι ώστε να ετυμηγορίσει στο οποιοδήποτε κοινωνικό πρόβλημα αναζητεί τη λύση από επιστήμονες που το ερευνούν σαν να μην αποτελούν μέρος του προβλήματος και του συνόλου για το οποίο κόπτονται.
Αν ήταν το ίδιο προβληματισμένοι, όσο ο κοινωνικός περίγυρος θα καταλάβαιναν ότι η κατανόηση είναι και η λύση του προβλήματος και δεν θα χρειαζόταν να ελέγξουν ή να πειραματιστούν εφόσον δεν θα υφίσταται πρόβλημα. Σαν να προσπαθούμε να λύσουμε έναν κόμπο μια κρεμάλας με θεωρίες. Αν όμως πάρουμε στα χέρια μας το κόμπο όντας δική μας ανάγκη το ξεκαθάρισμα του, τότε θα χρειαστούν αποδείξεις και έλεγχος όταν θα ανασάνουμε ελεύθερα. Ελεύθερα από τη σκοπιμότητα του ορισμού.
Αιώνες εξελικτικής επιστήμης, κοινωνιολογίας, ανθρωπολογίας, ψυχολογίας ,φιλοσοφίας, αλλάζουν κόμπο στις κοινωνικές κρεμάλες διαφιλονικώντας με απύθμενη φιλοδοξία την ιδιωτικοποίηση του τρόπου να βλέπεις την αλήθεια, έτσι ώστε να αναγνωριστούν από το δικό τους ιδιαίτερο και διαφορετικό κοινωνικό σύνολο, διαφορετικό από αυτό που προβληματίζονται.
Ένα Νόμπελ για την κοινωνική αδικία της παγκοσμιοποίησης, ένα Νόμπελ για τους περιθωριακούς και τους κοινωνικά ανένταχτους, ένα Νόμπελ για τους φτωχούς της Βιρμανίας και σε όποιον μπορέσει να τους εντάξει στην πανεπιστημιακή παγκοσμιοποίηση, λες και τα πανεπιστήμια δεν είναι εκτροφεία οικονομολόγων που στηρίζουν τον υλισμό.
Όλες οι επιστήμες στηρίζονται στη παρατήρηση αναγνωρίζοντας το αποτέλεσμα αυτής και όχι στη προσπάθεια του παρατηρητή για παρατήρηση. Με συνέπεια το αποτέλεσμα να επιφέρει διαχωρισμό μέσα στην ερευνητική ομάδα αλλά και με τις υπόλοιπες ομάδες. Οι μαθηματικοί απορρίπτουν τους φυσικούς, οι φυσικοί τους βιολόγους, η κοινωνιολόγοι τους ανθρωπολόγους και μέσα σε όλη αυτή τη διαμάχη και αγωνιά περί του ιδανικού τρόπου να ζεις, όποιος απομακρύνεται από τον αυτοσκοπό της ζωής καταλήγει στους ψυχολόγους, που σαν σύγχρονη ιερά εξέταση καυτηριάζουν κοιμισμένες συνειδήσεις έτσι ώστε να μην ξυπνούν ποτέ ,δίνοντας με τη σειρά τους τις δικές τους εξελικτικές μεθόδους και τρόπους να ζεις.
Άλλοι λειτουργούν παραμερίζοντας τις αισθήσεις και τα αισθήματα που αφυπνίζουν τη συνειδητότητα. Ζουν καθαρά από ένστικτο, δεν διαφέρουν από τα ζώα που σκοτώνουν και καταπατούν για να ζήσουν αλλά ακόμη χειροτέρα καταστρέφουν οτιδήποτε υγιεινό. Ανεγκέφαλοι και εγκλωβισμένοι στον εφήμερο υλισμό, φαντάζουν φυσικοί γιατί υπήρχαν και υπάρχουν, και τους αναγνωρίζομαι αδιαφορώντας για τη καταστροφική δράση τους.
Η αλήθεια δεν γίνεται κοινωνικά αποδεκτή γιατί θίγει τους ιδεολογικούς διαχωρισμούς που ο καθένας εγωκεντρικά επιλέγει να ανήκει, μέχρι το σημείο που η θηλιά στο λαιμό σφίγγει και πρωτεύει η ανάγκη της αλήθειας. Γι’ αυτό δεν προβληματιζόμαστε αυτή τη στιγμή για το ποια είναι η αλήθεια, αλλά ατομικά τι μας παραπλανά μακριά από την ικανότητα που έχει ο κάθε άνθρωπος να τη βλέπει με τα δικά του μάτια.
Παπαγαλίζοντες διανοούμενοι πληρώνουν με διαλέξεις και παίρνουν τα ρέστα με κοινωνικά γραμμάτια αναγνώρισης από ενώσεις και οργανισμούς και αυτό μεταφράζεται ως κοινωνική προσφορά. Μιλούν για δικαιοσύνη αποστηθίζοντας τη σημασία της και συγχρόνως υφίστανται τη φυσική δικαιοσύνη αποτέλεσμα του μεριδίου τους στην αμάθεια. Αμάθεια που γεννά μεταφυσική αγωνιά μελλοντοφοβία, που οργώνει το έδαφος στις θρησκείες να ευδοκιμήσουν και να δώσουν καρπούς ελπίδας και παρηγοριάς για μετά θάνατο ζωή, τον παράδεισο και της σαράντα παρθένες. Αν ο φόβος και η ανασφάλεια δεν είναι φυσική δικαιοσύνη τότε τι είναι? Όταν ο αμαθής καθορίζει τη δράση του σύμφωνα με αυτά που νομίζει ότι ξέρει, τα μέρη που μπορεί να είπε είναι περιορισμένα. Αυτή είναι η φυλακή που η φύση καθορίζει γι’ αυτούς που την αγνοούν.
Νομίζω ότι σε κούρασα
>
Ζωτος Γεώργιος
Κοιτάξτε ι πνευματική εξέλιξη είναι ανάγκη
ποτέ δεν είναι αργά να πείτε αρκετά.