Πρόσφατα και πριν προλάβουν να συμπληρωθούν έξι ώρες από την εμφάνισή της, με υπουργική απόφαση απαγορεύτηκε μια διαφημιστική εκστρατεία κατά των εκτρώσεων, που φιλοξενούνταν στους ειδικούς χώρους του Μετρό της Αθήνας. Το γεγονός αυτό φέρνει στο προσκήνιο το θέμα των εκτρώσεων, την ελευθερία του λόγου και βέβαια την αντισύλληψη, που στην χώρα μας δεν θέλουμε να την γνωρίζουμε.
Στην Γαλλία το 1789 έγινε η διακήρυξη των «Δικαιωμάτων του Ανθρώπου», το κοντινό 2016 το Κοινοβούλιο της επέκτεινε τον νόμο (που πρωτοεκδόθηκε το 1993) για το αδίκημα της παρεμπόδισης της έκτρωσης και στα ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης. Από δω και στο εξής ο νόμος στην Γαλλία θα εφαρμόζεται και στα μέσα ψηφιακής επικοινωνίας. Κατά τον βουλευτή Christian Kert αυτό το νομοσχέδιο «αποδεικνύεται ελευθεριοκτόνο και αντίθετο με τη Γαλλία του Διαφωτισμού» (https://www.doctissimo.fr/ 2 Δεκ. 2016). Κύριος στόχος, λέγετε ήταν οι ιστότοποι: ivg.net, afterbaiz, και ecouteivg.org, οι οποίοι καλούν τις γυναίκες να σκεφθούν ψυχραιμότερα πριν αποφασίσουν να προχωρήσουν σε έκτρωση, φιλοξενούν κείμενα γυναικών που δεν κατέφυγαν σε αυτή και δεν το μετάνιωσαν ή που κατέφυγαν σε αυτή αλλά είχαν σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα μετά. Κατά περίπτωση μέσα από τους ιστοτόπους αυτούς νεαρές γυναίκες βοηθιούνται ηθικά και οικονομικά!
Στα καθ’ ημάς. «Κάποια ζώα δεν είναι τόσο ίσα όσο άλλα» που είχε γράψει ο Τζώρτζ Όργουελ. Σ’ αυτόν τον τόπο όπου αδιαμφισβήτητο γεγονός είναι η ιερότητα παντός ατομικού δικαιώματος, η ελευθερία της έκφρασης σταματάει μέχρι την… ανάρτηση αφίσας στο μετρό που υποστηρίζει τον περιορισμό των εκτρώσεων. Έγκλημα καθοσιώσεως, για το οποίο προφανώς έπρεπε να επιληφθεί ο Υπουργός, καθώς το κράτος οφείλει να περιφρουρεί και να προασπίσει την «φιλελεύθερη» πολιτική ορθότητα, όπου φτάνει το χέρι του. Κάθε παρέκκλιση δε, από αυτή την άποψη, καταδικάζεται κατ’ αρχήν ηθικά, κατασυκοφαντείται ως «επιστροφή στο Μεσαίωνα» και καταγγέλλεται περίπου ως μισογυνισμός, καθώς υποτίθεται ότι αντιμετωπίζει τις γυναίκες ως «μηχανές αναπαραγωγής». Περί ιερότητας του προσώπου, δικαιωμάτων κλπ, ούτε λόγος.
Η κριτική στις εκτρώσεις δεν προέρχεται μόνο από άνδρες. Ή μόνον από την Εκκλησία. Υπάρχουν πολλές γυναίκες που προσλαμβάνουν την «αυτοδιάθεση του γυναικείου σώματος» –βασικό επιχείρημα όσων ζητούσαν επίσημη απαγόρευση της αφίσας, στο πλαίσιο ενός παράδοξου μακαρθισμού της ελευθεριακότητας– ως δικαίωμα στην μητρότητα. Στηλιτεύουν μάλιστα την σημερινή κοινωνία, ακριβώς επειδή υποτιμάει τον αναπαραγωγικό ρόλο των γυναικών, θεωρώντας τις (όπως και τους άντρες) μόνον ως «οικονομικές μονάδες». Αυτή η άποψη, όσο κι αν κανείς πολλές φορές δεν συμφωνεί με τα επιχειρήματα ή με τον τρόπο τους, βλέπει στις εκτρώσεις την ματαίωση της αναπαραγωγικής προτεραιότητας και του ιδιαίτερου συναισθηματικού φορτίου που κουβαλάει μέσα της, καθώς και την στέρηση για δημιουργία, γέννηση, οικογένεια, χαρά, ευτυχία, πρόοδο κλπ.
Τα πράγματα δεν είναι απαραίτητα άσπρο-μαύρο: Προφανώς και υπάρχουν πολλές περιπτώσεις όπου η διακοπή της κύησης αποτελεί αναγκαιότητα, για διάφορους λόγους. Αυτό, ωστόσο, απέχει πολύ από το να θεωρείται η πρακτική των αμβλώσεων ως «πράξη χειραφέτησης». Εξάλλου πρόκειται για μια πολύ μεγάλη ψυχική και σωματική δοκιμασία. Πόσο μάλλον στην Ελλάδα όπου τα στατιστικά δείχνουν μια εικόνα κατάχρησης αυτής της πρακτικής. Δημοσίευμα, που αντλεί στοιχεία από το Τμήμα Γυναικολογίας, της Ιατρικής Σχολής Αθηνών, αναφέρει: ότι το 22% των Ελληνίδων γυναικών έχει προχωρήσει έστω και μια φορά σε διακοπή κύησης, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό στην υπόλοιπη Ε.Ε. είναι μόλις… 2% (CNN Greece, 06 Ιουν 2016).
Τι σημαίνει αυτό; Ότι επικρατεί «σκοταδισμός» στην υπόλοιπη Ε.Ε., ή μήπως εδώ η πρακτική χρησιμοποιείται ως η πιο διαδεδομένη μέθοδος αντισύλληψης; Το σύνολο των εκτρώσεων προσεγγίζει τις 300.000, ενώ 40.000 από αυτές αφορούν γυναίκες κάτω των 18 ετών, διότι θέλουμε να είμαστε ανημέρωτοι σε ό,τι αφορά τις μεθόδους αντισύλληψης. Μήπως θα πρέπει να πανηγυρίζουμε γι’ αυτές τις πρωτιές επειδή γίναμε πρωταθλητές της ελεύθερης βούλησης; Οι παλαιότεροι μπορούν να θυμηθούν και τους αγώνες για την «απελευθέρωση των αμβλώσεων» των αρχών της δεκαετίας του 1980.
Προβεβλημένη καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας ανέφερε σε επίκαιρο μήνυμά της. «Το θέμα όμως στην Ελλάδα του 2020 είναι ότι η έκτρωση εξακολουθεί να είναι η πιο διαδεδομένη από όλες τις μορφές αντιμετώπισης μιας εν δυνάμει ανεπιθύμητης εγκυμοσύνης, ενώ θα έπρεπε να είναι η αντισύλληψη στις πολλαπλές μορφές της, και αυτό είναι πρόβλημα κατά την γνώμη μου».
Η κατάχρηση των εκτρώσεων, είναι ένα ζήτημα που μέσα του κρύβει πολλές κοινωνικές πραγματικότητες, οι περισσότερες από τις οποίες είναι αναμφίβολα αρνητικές. Μια πραγματικότητα οικτρή είναι η Εκπαίδευση που δεν αγγίζει τέτοια θέματα, και η «παραδοσιακή ελληνική οικογένεια», με τα «χρηστά ήθη», που κρύβει τα πάντα κάτω από το χαλί στην ανατροφή των κοριτσιών της. Κουβέντα για αντισύλληψη, όλες οι μανάδες προορίζουν τις κόρες τους για μοναστήρι… δεν ζουν στον κόσμο, αλλά «ο μασκαράς την ξεγέλασε (!), μικρό κορίτσι είναι, δεν ξέρει από αυτά… δεν θα αμαυρώσουμε το σπίτι μας με ένα μούλικο», «για ένα μέτωπο καθαρό ζούμε», θα σιγοντάρει ο πατέρας.
Η πραγματικότητα είναι, ότι πολλοί άνθρωποι επιθυμούν να κάνουν οικογένεια, αλλά αναγκάζονται να αναστείλουν την δημιουργία της λόγω του δυσμενούς οικονομικού, κοινωνικού περιβάλλοντος κλπ. Ο τρόπος που λειτουργούν οι πόλεις, σε πολλές περιπτώσεις είναι εξαιρετικά εχθρικός απέναντι στο μεγάλωμα των παιδιών, συν το γεγονός ότι αυτό ανεβάζει δραματικά το κόστος της ανατροφής τους... Εδώ έρχεται η ευθύνη της Πολιτείας, Εκκλησίας, Κοινωνίας, όλων μας!
Η φιλελεύθερη πολιτική ορθότητα, απαγορεύει αυτήν την συζήτηση. Για το ζήτημα επιτρέπεται να υπάρχει μιά άποψη. Όλες οι άλλες τσουβαλιάζονται και ποινικοποιούνται, τουλάχιστον ιδεολογικά. «Σε αυτήν την λογική, δεξιά και αριστερά ταυτίζονται απολύτως, γι’ αυτό εξ άλλου η απόφαση του υπουργού συνομολογεί και έρχεται ως συνέχεια του ακτιβισμού της νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ, να καλύπτει με λευκά χαρτιά τις διαφημίσεις κατά των εκτρώσεων».
Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Χριστιανική» στις 23/1/2020.
Ο ζωγραφικός πίνακας που πλαισιώνει τη σελίδα ("Κεφάλι", 1963) είναι έργο του Μάριου Βατζιά.
Καλησπέρα σας.Ο συντάκτης του παρόντος άρθρου αναρωτιέται “αν υπάρχει ελευθερία λόγου και δικαίωμα στην έκφραση”, απ’τη στιγμή που η αφίσα των “Αφήστε με να ζήσω” αποκαθηλώθηκε εντός λίγων ωρών με εντολή του υπουργείου.Ίσως, όμως, θάπρεπε ο κ.Μοράρος ν’αναρωτηθεί τι είδους “δημόσια διαβούλευση” και “συζήτηση” θα μπορούσε να γίνει πάνω σε κάτι που αφορά ατομικά δικαιώματα.Από πότε τα ατομικά δικαιώματα μπαίνουν σε δημόσια διαβούλευση, κε Μοράρε;Ως γνωστόν, το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση του σώματος αποτελεί μη διαπραγματεύσιμο δικαίωμα.Ή μήπως διαφωνεί σ’αυτό ο σεβαστός συντάκτης του άρθρου;Πως θα του φαινόταν αν αύριο έθετα εγώ ως θέμα δημόσιας συζήτησης το δικαίωμά του να γράφει και να δημοσιεύει άρθρα;Νομίζω ότι θα κραύγαζε για κατάφορη παραβίαση των δικαιωμάτων του.Και πολύ ορθά θα έπραττε.Από πότε ένα έμβρυο έχει “δικαιώματα” συγκρινόμενα με αυτά μιας ενήλικης γυναίκας;Είναι ένα έμβρυο “πρόσωπο” όπως το αποκαλούν οι “Αφήστε με να ζήσω”;Ασφαλώς και όχι.Πρόκειται για ον που παρασιτεί στο σώμα της γυναίκας μέχρι τον τοκετό.Τότε ν’αρχίσουμε να συζητάμε και για τα “δικαιώματα” των ποντικιών-πειραματόζωων.Ένα έμβρυο τη στιγμή της άμβλωσης έχει εγκέφαλο λίγο μεγαλύτερο απ’αυτόν ενός ποντικού.Δεν βάζει σε υποψίες τον κ.Μοράρο το γεγονός ότι οι “Αφήστε με να ζήσω” είναι ενάντια στη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση στα σχολεία, καθώς επίσης και στην αντισύλληψη;Είναι εξώφθαλμο ότι δεν τους ενδιαφέρει η ζωή του εμβρύου, αλλά το πως θα μετατρέψουν τις γυναίκες σε παιδοποιητικές μηχανές για τη…”δόξα του Έθνους”.Δεν τον ανησυχεί που τα εν λόγω…”χριστιανικά” σωματεία δεν έχουν εκφέρει μισή κουβέντα συμπόνιας και συμπαράστασης για τα προσφυγόπουλα που πνίγονται στο Αιγαίο;Πολύ επιλεκτική η ευαισθησία τους απέναντι στο “δικαίωμα στη ζωή”, μα το Θεό!!
Κύριε Γιαννόπουλε με όλο το συμπάθιο, το σχόλιο σας είναι άκυρο. Γιατί η αφίσα δεν αμφισβητούσε το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα του καθενός στην αυτοδιάθεση του σώματός του (μπορεί ο δημιουργός της και υποστηρικτές της να το επιθυμούν αυτό αλλά δεν το έκαναν), δεν έγραφε για παράδειγμα “απαγορεύστε τις εκτρώσεις”, αλλά απέτρεπε τον αποδέκτη να μην ακολουθήσει μια πρακτική (αυτή της άμβλωσης) για μια πληθώρα λόγων όπως αυτοί αναγράφονταν στην αφίσα. Μπορεί κάποιος να εκφέρει αντιδράσεις σ’ αυτές αλλά σε καμιά περίπτωση να απαγορεύσει κάποιον να τις υποστηρίζει.
Τώρα στο σημείο που γράφετε “Από πότε ένα έμβρυο έχει “δικαιώματα” συγκρινόμενα με αυτά μιας ενήλικης γυναίκας;” εγώ θέλω να σας ρωτήσω. Έχουν αυτά τα περίφημα ατομικά δικαιώματα α λα καρτ εφαρμογή; Κάποιοι δηλαδή έχουν και κάποιοι δεν έχουν; Κάποιοι έχουν περισσότερα δικαιώματα και κάποιοι άλλοι λιγότερα; Και δεν αναφέρομαι στις περιπτώσεις που σε κάποιον φυλακισμένο του στερηθούν τα πολιτικά του δικαιώματα αλλά στο τι ισχύει στην καθημερινότητα μιας σύγχρονης δημοκρατίας. Γιατί εγώ, από παιδάκι κιόλας, θυμάμαι να ακούω την φράση “η ελευθερία του ενός τελειώνει εκεί που ξεκινάει η ελευθερία του άλλου”.
Και σας θέτω και ένα ακόμα ερώτημα. Γιατί ένα έμβρυο να μην έχει τα ίδια δικαιώματα με εμένα, με εσάς και με κάθε άνθρωπο που ζει σ’ αυτόν τον πλανήτη; Γράφετε πως ένα έμβρυο “παρασιτεί” (απαράδεκτος χαρακτηρισμός για αυτό το μέγα θαύμα που είναι η σύλληψη, η κυοφορία και η γέννηση ενός ανθρώπου) στο σώμα μιας γυναίκας μέχρι να γεννηθεί. Τότε γιατί απαγορεύεται δια νόμου (με αυστηρές κυρώσεις στους παραβάτες) στην πλειοψηφία των χωρών της “φωτισμένης” Δύσης η διακοπή μιας ανεπιθύμητης κύησης μετά από έναν προκαθορισμένο μήνα και όχι μέχρι να γεννηθεί το έμβρυο; Και σας παρακαλώ αν μπείτε στον κόπο να μου απαντήσετε, μην μου πείτε πως κάτι τέτοιο δεν γίνεται γιατί είναι επικίνδυνο για την υγεία της ίδιας της γυναίκας, γιατί αν είσαστε έστω και ελάχιστα ενημερωμένος θα ξέρετε πως τα τελευταία χρόνια οι διάφορες ομάδες που είναι υπέρμαχες των εκτρώσεων έχουν ως κύριο αίτημα τους την αναγνώριση αυτού του δικαιώματος στις γυναίκες. Αφήστε άλλωστε που με την ίδια λογική μπορεί να πει κάποιος πως εκατομμύρια άνθρωποι που είναι εξαρτώμενοι από κάποιους άλλους “παρασιτούν” τόσο εις βάρος των τελευταίων όσο και της κοινωνίας. Πάρτε για παράδειγμα τους παραπληγικούς, τα άτομα με διανοητική υστέρηση, τους άστεγους και τους άνεργους και πόσες ακόμα κατηγορίες ανθρώπων που στηρίζουν την επιβίωση τους στους γύρω τους και στις οποίες συγκαταλέγονται εκατομμύρια συνάνθρωποι μας. Μήπως και αυτοί επειδή έτσι γεννήθηκαν ή επειδή έτσι τα έφερε η ζωή και έχασαν κάποιες δυνατότητες τους πρέπει να χάσουν και κάποια από τα δικαιώματα τους;
Στην συνέχεια αναφέρεστε στο μέγεθος που έχει ο εγκέφαλος ενός εμβρύου, τον συγκρίνετε με αυτόν ενός ποντικού και επιχειρηματολογείτε πάνω σ’ αυτήν σας την εισήγηση. Χωρίς να είμαι σε θέση να επιβεβαιώσω αλλά και να αμφισβητήσω αυτή σας την διαπίστωσή σας λέω πως ανοίγετε έναν κύκλο συζητήσεων που δεν έχουν καμία βάση και δεν θα μπω στον κόπο να σχολιάσω τα όσα γράφετε.
Τέλος στο σχόλιο σας καταλήγετε πως είναι εξόφθαλμο πως τα χριστιανικά σωματεία που είναι εμπνευστές και δημιουργοί αυτής της κίνησης δεν ενδιαφέρονται πραγματικά για την ζωή του εμβρύου. Χωρίς να ξέρω ποια είναι τα συγκεκριμένα άτομα πίσω από αυτήν την προσπάθεια, μπορώ να σας διαβεβαιώσω πως κάνετε λάθος γιατί από την απλή επαφή μου και μόνο, που είχα στην ζωή μου μέχρι σήμερα, με άτομα αυτού του χώρου (και είναι πολλά) δεν μου έδειξε κάποιος από αυτούς ότι σκοπός της αντίδρασής του είναι η μηχανοποίηση, όπως εσείς λέτε, ή εργαλειοποίηση, όπως μπορεί να πει κάποιος άλλος, της γυναίκας. Το επιχείρημα σας ότι απόδειξη ότι δεν ενδιαφέρονται πραγματικά για την ζωή των εμβρύων είναι ότι δεν αντιδρούν για τα προσφυγόπουλα που πνίγονται, είναι επίσης άτοπο. Είναι σαν να λέτε ότι ένας εθελοντής γιατρός σε μια χώρα της Αφρικής είναι υποκριτής γιατί δεν βοηθά τους ανθρώπους που έχουν ανάγκη στην Λατινική Αμερική. Ο καθένας μας κάνει αυτό που μπορεί και για όσο μπορεί. Άλλωστε είμαι σίγουρος ότι δεν είστε σε θέση να γνωρίζετε για το αν αντέδρασαν και με ποιόν τρόπο αντέδρασαν για αυτό που τους κατηγορείτε.
Κλείνοντας θα ήθελα να πω πως ένα αγέννητο παιδί είναι ένας εν δυνάμει τέλειος άνθρωπος και αυτό από μόνο του είναι αρκετό για να του αναγνωριστεί από όλους μας το δικαίωμα στην ζωή και από την στιγμή που δεν είναι σε θέση αυτό από μόνο του να το υπερασπιστεί και πόσο μάλλον όταν στις εποχές που ζούμε η νούμερο ένα απειλή στέρησης αυτού του δικαιώματός του είναι η ίδια η μητέρα του, πιστεύω πως το να βοηθήσει κάποιος αυτήν την γυναίκα, που σκέφτεται σοβαρά να διαπράξει ένα τέτοιο λάθος, να αλλάξει γνώμη και να επιλέξει την ζωή αντί για τον θάνατο είναι κάτι το θεάρεστο, γιατί σώζει συγχρόνως και μια ζωή αλλά και μία ψυχή.
Υ.Γ. Συγνώμη για το μέγεθος της απάντησής μου και αν σε κάποιο σημείο αυτής, σας πρόσβαλα άθελά μου.
Καλημέρα σας. Αγαπητέ Άγγελε, ευχαριστώ που κάνατε τον κόπο να διαβάσετε τις απόψεις μου. Θάθελα να σχολιάσω δυο-τρία σημεία απ’όσα λέτε.
Α) “Η αφίσα δεν αμφισβητεί το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα των εκτρώσεων…δε λέει, πχ, απαγορέψτε τις εκτρώσεις κλπ”. Μα φυσικά, αγαπητέ! Οι εκστρατείες όσων αντιτίθενται στις εκτρώσεις φυλάνε τα…νώτα τους! Ο σκοπός τους είναι να ΕΝΟΧΟΠΟΙΗΣΟΥΝ τις γυναίκες κι όχι να στραφούν κατά νομικά κατοχυρωμένων δικαιωμάτων, γιατί αυτό ενέχει…κινδύνους. Κι αφού τις ενοχοποιούν, έπειτα, υποκριτικότατα, λένε ότι η έκτρωση προκαλεί…ψυχολογικλα προβλήματα στις νεαρές κοπέλες! Πονηρή στρατηγική, δε νομίζετε;
Β) Ρωτάτε, έπειτα, αν τα ατομικά δικαιώματα έχουν α λα καρτ εφαρμογή. Φυσικά και όχι! Όμως, εσείς ο ίδιος δέχεστε ότι ένα έμβρυο είναι “δυνάμει τέλειος άνθρωπος”. Αν ήταν άνθρωπος ακριβώς όπως μια ενήλικη γυναίκα, τότε γιατί να μην το βγάζουμε απ’ τη μήτρα στους 3 μήνες και να το μεγαλώνουμε σε θερμοκοιτίδες; Ένα έμβρυο, μέχρι τον 7ο μήνα, δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να υπάρξει έξω ή μακριά απ’ το σώμα της γυναίκας. Οπότε υπό ποία έννοια είναι άνθρωπος με δικαιώματα ίδια μ’αυτά ενός ενήλικου ατόμου; ΔΕΝ υφίσταται καν δίχως το γυναικείο σώμα.
Γ) Αναφέρεστε έπειτα στις ομάδες που υποστηρίζουν το δικαίωμα στην έκτρωση στα τελευταία στάδια εγκυμοσύνης.Πολύ σωστά πράττουν, αν ρωτάτε εμένα! Το Κράτος δε θάπρεπε να έχει κανέναν απολύτως λόγο στο τι θα κάνουν με το σώμα τους οι γυναίκες. Συνιστά κάτι τέτοιο επέμβαση στην αυτοδιάθεση του σώματος. Αν μια σοβαρή ασθένεια του εμβρύου διαγνωστεί τους τελευταίους μήνες, ή αν μια γυναίκα το μετανιώσει και δε θέλει τη μητρότητα, για ποιό λόγο να μην μπορεί να διακόψει;
Δ) Σχολιάζετε τη λέξη “παρασιτεί”. Αν σας ενοχλεί τον αλλάζουμε. Βάλτε εσείς στη θέση του όποιον προτιμάτε. Πάντως δεν αποτελεί αυτόνομη ύπαρξη και ζει μόνο μέσα στο και από το σώμα της γυναίκας. Τι σχέση έχει αυτό με τους σωματικά ή νοητικά ανάπηρους συμπολίτες μας; Ζουν μέσα στο σώμα κάποιου άλλου; Η καπιταλιστική κοινωνία στην οποία ζούμε (πολύ ορθά και δίκαια το σχολιάζετε) πολλές φορές λέει ότι οι άνθρωποι που αδυνατούν να εργαστούν παρασιτούν. Βάρβαρες και βάναυσες θεωρίες, όπως πολύ σωστά επισημαίνετε. Φυσικά όλοι μας είμαστε υπέρ παντοειδούς στήριξης όλων των συμπολιτών μας που γεννήθηκαν δίχως κάποιες δυνατότητες όπως λέτε. Όμως στην περίπτωση αυτή, η συντήρησή τους μοιράζεται σ’όλη την κοινωνία και δεν βάζει περιορισμούς στην ελευθερία άλλων ατόμων.
Ε) Ακολούθως αναφέρεστε στα “χριστιανικά” σωματεία που πήραν την πρωτοβουλία. Μια περιήγηση στα site τους θα σας πείσει! Είναι εναντίον της αντισύλληψης και της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης στα σχολεία. Μπορείτε να μπείτε στον ιστότοπο της ΠΕΘ και της “Ενωμένης Ρωμηοσύνης” αν δεν σας πείθω εγώ.
ΣΤ) Τέλος, αναφέρετε το παράδειγμα του εθελοντή γιατρού που πάει στην Αφρική κι απ’ τον οποίο δεν μπορούμε να ζητάμε περισσότερα απ’ όσα μπορεί να δώσει. Μα τα συγκεκριμένα σωματεία όχι μόνο ΔΕΝ έχουν συμβάλει ούτε κατ’ελάχιστον σε τίποτα που να αφορά την τραγωδία των προσφύγων, αλλά, πολύ χειρότερα, ξερνούν ρατσιστικό και ισλαμοφοβικό δηλητήριο, μιλώντας για “εισβολή λαθραίων” και “απειλή δημογραφικής αλλοίωσης” απ’ τους μετανάστες. Σας φαίνονται πολύ χριστιανικά αυτά; Είμαι βέβαιος πως όχι. Δε νομίζω ότι ακούτε πρώτη φορά από μένα ότι τα σωματεία αυτά ανήκουν στο χώρο της “χριστιανικής” ακροδεξιάς.
ΥΓ. Απολογούμαι κι εγώ με τη σειρά μου για την έκταση του κειμένου (θίξατε πολλά θέματα) και ελπίζω ότι δεν έγινα, σε κάποιο σημείο, αγενής.
Kε. Γιαννόπουλε.
Δε γνωρίζω ποια είναι τα σωματεία πίσω από την πρωτοβουλία της αφίσας και ούτε θα απολογηθώ γι αυτά.
Οπότε παρακάμπτω τα 2 τελευταία επιχειρήματα.
Το όλο θέμα με τις εκτρώσεις και η σοβαρότητά του περιστρέφεται γύρω από ένα και μόνο ένα ερώτημα. ΚΑΤΑ ΠΟΣΟ ΤΟ ΠΛΑΣΜΑ ΣΤΑ ΣΠΛΑΧΝΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΣΥΝΙΣΤΑ ΑΝΘΡΩΠΟ.
Η εκκλησία μιλάει για άνθρωπο εξ’ άκρας συλλήψεως. Θεωρώ πιθανό να μη δέχεστε αυτή την άποψη (η οποία θα συνφωνήσω δεν τεκμηριώνεται επιστημονικά).
Υπάρχει όμως ένα μείζον πρόβλημα. ΑΝ ΔΕΝ είναι άνθρωπος εξ΄ακρας συλήψεως, πότε γίνεται?
Αν το δούμε το θέμα εκτός πνευματικής προοπτικής (καθαρά “ουμανιστικά” κλπ) η ύπαρξη μίας άλλης ανθρώπινης οντότητας μέσα στη γυναίκα, παύει να καθιστά το πρόβλημα σαν ένα ζητούμενο “ΑΥΤΟΔΙΑΘΕΣΗΣ ΓΥΝΑΙΚΕΙΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ” και “ΑΤΟΜΙΚΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ”
Το πλάσμα αυτό, όταν το κομματιάζουν με τις λαβίδες για την έκτρωση, πονάει? Υποφέρει? Βιώνει φρικτή αγωνία? Έχουν απαντηθεί οριστικά αυτά τα ερωτήματα από την επιστήμη?
Δε θα πάρω θέση και προσπαθώντας να είμαι όσο πιο ασποστασιοποιημένος μπορώ θα πω ότι είναι ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ DEBATABLE με βάση τη διεθνή βιβλιογραφία. Προσωπική άποψη είναι ότι το documentary Silent Scream ρίχνει φως σε αρκετά πράγματα και αποκαλύπτει το πόσο φρικτά βιώνει το έμβρυο τη διαδικασία, αλλά είναι στην κρίση του καθενός να το δεχτεί ή το απορρίψει (υπάρχουν και δημοσιεύσεις που απορρίπτουν θέσεις του).
Δεν έχω δουλειά να κρίνω καμία γυναίκα και τις επιλογές της γιατί δεν είμαι κανένας αλάνθαστος (μπορεί να μην έχω συνεισφέρει σε διαδικασία έκτρωσης αλλά να έχω κάνει άλλα πράγματα) θα πρέπει στο debate πάντα να λαμβάνεται υπόψη το μειζον θέμα: ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΜΕ (στην καλύτερη περίπτωση) ΠΟΣΟ ΦΡΙΚΤΑ ΥΠΟΦΕΡΕΙ ΤΟ ΠΛΑΣΜΑ ΣΤΗΝ ΚΟΙΛΙΑ της γυναίκας στη διαδικασία της έκτρωσης.
Δεν καταλαβαίνω πάντως πώς ενώ υπάρχει ongoing research σχετικά με pre/peri-natal psychology, να εμφανιζόμαστε τόσο confident ότι αυτό το πλάσμα δεν ειναι άνθρωπος και με τόση σιγουριά να μην το αντιμετωπίζουμε as such.
Smotherman, William P.; Robinson, Scott R. (1994). Classical conditioning of opioid activity in the fetal rat. In: Behavioral Neuroscience, 108 (5), S. 951–961.
Κύριε Αποστολόπουλε,καλημέρα σας.
Δεν σας ζήτησε κανείς,κατ’ αρχάς, να απολογηθείτε για κανένα “σωματείο”.Δεν είστε εσείς υπεύθυνος,φυσικά, για τις γεμάτες μίσος ανακοινώσεις και απόψεις τους.Όμως,δεν μπορούμε να προσπερνάμε έτσι ελαφρά τη καρδία το ποιόν των συγκεκριμένων “χριστιανών”.Προς ενημέρωσή σας,το λινκ από το site της “Εστίας Πατερικών Μελετών” με ύμνους για τον πιστολέρο ακροδεξιό Κατσίφα,τον οποίο αποκαλούν “Εθνομάρτυρα” (!).
https://www.orthros.eu/%CE%B5%CE%B8%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%B1-%CE%B8%CE%B5%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1.html
Αντίστοιχα σας παραπέμπω στο site της Πανελλήνιας Ένωσης Θεολόγων (ΠΕΘ)(www.petheol.gr) και συγκεκριμένα στην ανακοίνωση με τίτλο,”Δριμύ κατηγορώ του Γραμματέα της ΠΕΘ κατά της ΝΔ…Σημαντική αναφορά στο Λαθρομεταναστευτικό(sic) πρόβλημα”.Στην τρίτη παράγραφο θα απολαύσετε εκφράσεις που θα ζήλευε και η Χρυσή Αυγή για “εισβολείς -λαθρομετανάστες” κλπ.Αν εσείς θεωρείτε ότι οι “χριστιανοί” που αποκαλούν τους διωγμένους και δυστυχισμένους πρόσφυγες “εισβολείς”, στ’ αλήθεια νοιάζονται για τα καημένα τ’ αγέννητα παιδάκια, ε, τότε,τι να πω, ο Χριστός μας τά πε λάθος!
Ένα ακόμα κατατοπιστικότατο λινκ απ’ την “Ενωμένη Ρωμηοσύνη”, όπου μπορείτε να θαυμάσετε τις “απόψεις” του site για τους πρόσφυγες.Τους αποκαλούν (τι πρωτότυπο!) “εισβολείς” και καλούν το στρατό (!) (χριστιανικότατο κι αυτό) να προβεί σε “απώθηση με κάθε μέσο” (φαντάζομαι ότι οι σφαίρες δεν εξαιρούνται από τα “μέσα”).https://enromiosini.gr/arthrografia/%ce%b1%cf%80%cf%8e%ce%b8%ce%b7%cf%83%ce%b7-%cf%84%cf%8e%cf%81%ce%b1-%cf%83%cf%84%ce%b1-%ce%bd%ce%b7%cf%83%ce%b9%ce%ac-%ce%b5%ce%ba%ce%b5%ce%af-%ce%b8%ce%b1-%ce%ba%cf%81%ce%b9%ce%b8%ce%b5/
Αυτά τα λίγα,κε Αποστολόπουλε, διότι πρέπει να γνωρίζουμε τι προθέσεις έχουνε τα “χριστιανικά” σωματεία που κάνουν αυτό το θόρυβο.Όπως δεν θα παίρνατε στα σοβαρά τις κραυγές ενός φιλοχουντικού για την “υπεράσπιση των δημοκρατικών δικαιωμάτων” (ξέρετε ότι αν ερχότανε στα πράγματα θα καταργούσε κάθε δημοκρατικό δικαίωμα), έτσι δεν μπορούμε να παίρνουμε στα σοβαρά τις …ευαισθησίες των “χριστιανών” που θέλουνε να πνίξουνε τους πρόσφυγες στο Αιγαίο!! Αν αγαπούν…τα παιδάκια, ε, ας ξεκινήσουνε με τσ προσφυγόπουλα. Ιδού πεδίον δόξης λαμπρόν!!
Ως προς την ουσία των επιχειρημάτων σας τώρα, πολύ καλά το επισημαίνετε ότι δεν υπάρχει κανένας αποδεκτός επιστημονικός προσδιορισμός για το πότε γινόμαστε άνθρωποι.
Όμως, πρέπει να κάνουμε μια διευκρίνιση: είναι άλλο πράγμα το αν ένα έμβρυο πονάει (μα τότε και τα πιθηκάκια πονάνε, όταν τα εξοντώνουμε για να κάνουμε ιατρικά πειράματα που θα μας εξασφαλίσουνε καλύτερα φάρμακα.Θα συναινούσατε ποτέ να σταματήσουνε οι κλινικές δοκιμές σε ζώα, γιατί πονάνε;), και άλλο πότε ένα έμβρυο γίνεται άνθρωπος.
Αν ένα έμβρυο έξι μηνών είναι “κανονικός” άνθρωπος, τότε γιατί να μην το αφαιρούμε απ’ τη μήτρα της γυναίκας για να το βάλουμε σε μια θερμοκοιτίδα;Ξέρετε ότι αυτό δε γίνεται,πόσο μάλλον όταν είναι στον 3ο ή 4ο μήνα.Η Εκκλησία μπορει να έχει όποια διδασκαλία θέλει, σεβαστή,όμως σε καμία περίπτωση αυτό δεν μπορεί να αποτελέσει οδηγό για τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Οποιαδήποτε παρέμβαση του Κράτους στο δικαίωμα μιας γυναίκας να ορίζει το σώμα της συνιστά παραβίαση θεμελιωδών δικαιωμάτων. Και δεν προοιωνίζεται τίποτε καλό,πίστέψτε με.Αν οι γυναίκες χάσουνε το δικαίωμα να αποφασίζουνε εκείνες για το σώμα τους, τότε όλωνών μας τα δικαιωμάτα διακυβεύονται.
Ένα έμβρυο αποτελεί απλώς και μόνο προέκταση του γυναικείου σώματος και,κατά συνέπεια,μόνον η γυναίκα έχει λόγο στο αν θα το κρατήσει ή όχι.Κανείς άλλος.