Δ. Κοσμόπουλος: Ο Παπαδιαμάντης ως μεταφραστής των Ψαλμών και των εκκλησιαστικών κειμένων

Ωραία η ομιλία του Δημήτρη Κοσμόπουλου! Και πολύ σωστές οι θέσεις του Παπαδιαμάντη για το μετφραστικό πρόβλημα των λειτουργικών και υμνογραφικών κειμένων.
Πιστεύω πως δεν είναι αδύνατο η εποχή μας να αναδείξει υμνογράφους που δεν θα κάνουν απλώς δουλειές φασόν, μιμούμενοι του παλαιούς, αλλά θα γράφουν ζωντανούς ύμνους που θα εκφράζουν το ευσεβές φρόνημα της Εκκλησίας, ακόμα και στη σημερινή γλώσσα. Απαιτείται όμως πολλή προσευχή εκ μέρους των πιστών και πολύ ζωντανή σχέση των επίδοξων υμνογράφων με τη μυστηριακή και λατρευτική ζωή της Εκκλησίας, για να φανούν κάποτε τέτοιες μορφές.
Οι άνωθεν (από την εκκλησιαστική ηγεσία και τη θεολογική ιντελιγκέντσια) πειραματισμοί συνήθως καταλήγουν σε παταγώδεις αποτυχίες γιατί δεν συγκινούν τον λαό, ως μη έχουσες Πνεύμα εντός των.

Πολύ ωραία τα είπες Δημήτρη. Εξάλλου οι μεταφράσεις των λειτουργικών κειμένων μοιάζουν και με τις ανεκδιήγητες προσπάθειες ….”μεταγλώτισσης” του Παπαδιαμάντη.
Aκόμη θα ήθελα να εκφράσω τον θαυμασμό μου στον Αντιφωνητή Κωνσταντίνο για την δουλειά που κάνει, αλλά και για τα λαμπρά αποτελέσματα αυτής της προσπάθειας.