Για την εκλογή Σαμαρά

Ὑπέπεσα στὸ βαρύτατο ἁμάρτημα νὰ χρησιμοποιήσω κι ἐγὼ τὸν ὅρο “κεντροδεξιά/κεντροδεξιός”.

1) Τί στὸ καλὸ σημαίνει αὐτὸς ὁ ὅρος; Μᾶλλον θυμηδία δημιουργεῖ, ἀφοῦ θυμίζει… μυθολογικὸ τέρας: μισὸς Δεξιός, μισὸς Κεντρῶος. (Τὰ ἴδια φυσικὰ ἰσχύουν καὶ γιὰ τὴν “κεντροαριστερά”).

2) Ἂν ὑπάρχει “κεντροδεξιὸς” καὶ “κεντροαριστερός”, γιατί νὰ μὴν ὑπάρχει “δεξιοαριστερὸς” καὶ “ἀριστεροδεξιός”; Ἂν μποροῦν ὄντως νὰ “μπασταρδευτοῦν” οἱ (ὑπάρχουσες ἢ φαντασιώδεις) κατηγορίες Δεξιά, Ἀριστερά, Κέντρο, τί τὸ ἐμποδίζει;… See More

3) Τϊ διαφοροποιεῖ τὸν Δεξιὸ ἀπὸ τὸν Κεντροδεξιὸ ὡς πρὸς τὴν δεξιὰ ταυτότητά του; Ὁ ἕνας εἶναι “ἀκριβῶς” Δεξιὸς ἐνῶ ὁ ἄλλος εἶναι “περίπου” Δεξιός;;; Μὰ τότε, ἡ φράση “ὁ Ἀντώνης Σαμαρᾶς ὑποσχέθηκε κόμμα μὲ ὑπερήφανη συνείδηση κεντροδεξιᾶς ταυτότητας”εἶναι παντελῶς γελοία. Πῶς μπορεῖς νὰ εἶσαι καὶ “περίπου” καὶ “περήφανος γι’ αὐτό”;;;

Τὰ Μέσα Μαζικῆς Ἐξημέρωσης σὲ ἐπηρεάζουν μὲ φαντασιώδεις διακρίσεις ἐκεῖ ποὺ δὲν τὸ περιμένεις. Τὸ διαπιστώνει ὁ Χρ. Γιανναρᾶς στὶς 29/11: “Οι άνθρωποι είναι άρρωστοι, πάσχουν από σαφέστατη απώλεια επαφής με την πραγματικότητα. Ή αλλιώς, μας εμπαίζουν απροσχημάτιστα. Προσπαθούν να παρασύρουν τους αφελείς εκτός πραγματικότητας, να μετράνε ουτοπίες με τη μεζούρα: πόσο «δεξιά» ή πόσο «κεντρώα» είναι η «κεντροδεξιά», πόσο λιγότερο «κεντρώα» από την «κεντροαριστερά»!”

Ἀσχέτως τοῦ τί θὰ πράξει ὁ νέος πρόεδρος τῆς Νέας Δημοκρατίας καὶ τί κόμμα θὰ διαμορφώσει ἐν τέλει καὶ ἐν καιρῷ, ἡ ἐκλογή του στὶς 29 Νοεμβρίου σαρκώνει κάποιες ἰδιαιτέρως εὐχάριστες, ἐνδιαφέρουσες καὶ ἐλπιδοφόρες ἐκπλήξεις. Ἐκπλήξεις ὄχι μόνο γιὰ τοὺς ψηφοφόρους τῆς ΝΔ, ἀλλὰ γιὰ σύνολο τὸ ἐν Ἑλλάδι σύστημα.
Ὡς γνωστόν, τὸ ἑλλαδικὸ πολιτικὸ σύστημα πάσχει ἀπὸ καρκίνο τοῦ πνεύματος
[i]Παθαίνουν τα πνεύματα καρκίνο;[/i]
, τελικοῦ σταδίου. Μερικὰ ἀπὸ τὰ συμπτώματα, ἀτάκτως ἐρριμμένα καὶ ἐπ’ οὐδενὶ ἱεραρχημένα, εἶναι τὰ παρακάτω. Ὅλα ἀνεξαιρέτως δέχθηκαν ἀπρόοπτο πλῆγμα ἀπὸ τὴν ἐκλογὴ Σαμαρᾶ.
[i]Να υποθέσουμε ότι δέχτηκαν πλήγμα και οι θεωρίες μερικών-μερικών που προνομιακά απελπισμένοι επαινούσαν την ψήφο την τιμωρητική,που ορκίζονταν ότι όλοι είναι ίδιοι;[/i]
(α) Ἀνισορροπία («μπατάρισμα») πολιτικοῦ σκηνικοῦ, λόγῳ ἐν σήψει ζέχνουσας μεταπολιτεύσεως.
[i]Πτώμα,ξεπτώμα η Μεταπολίτευση είναι η καλύτερη δημοκρατία που είχε ποτέ η Ελλάδα.Αν δεν συμφωνεί ο Σ.Μητραλέξης κάνει το ίδιο λάθος που κάνει κι ο Περισσός,υποτιμάει,μηδενίζει καλύτερα να πω,τις δημοκρατικές κατακτήσεις του σήμερα προς χάριν ενός νεφελώδους “αύριο” το οποίο και δεν περιγράφει.Ή μήπως ο Μητραλέξης δεν ευαγγελίζεται ένα “αύριο” αλλά ένα “χθες”;ένα Δεξιό χθες πριν από το 1974;[/i]
Κληροδότημα τοῦ πτώματος τῆς μεταπολίτευσης εἶναι ἡ ἁγιοποίηση τῆς ἀριστερᾶς καὶ ἡ «ἐπαρατοποίηση» τῆς δεξιᾶς, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ αἰωρεῖται εὐρέως μιὰ ἀντίληψη περὶ «καλῶν» ἀριστερῶν καὶ «κακῶν» δεξιῶν
[i]Ουδέν ψευδέστερον!Ουχί “επάρατοποίηση”της δεξιάς,των δεξιών κλπ αλλά αυτοεπαρατοποίηση της δεξιάς νοοντροπίας,πολιτικής,”ιδεολογίας”.Καμιά κυβέρνηση της Δεξιάς τουλάχιστον μετά το ’74 δεν πέτυχε τίποτα.Κι αν μου πήτε για τον Κ.Καραμανλή…τότε έχω πολλά ράματα για τη γούνα σας.[/i]
-ὑπάρχει μιὰ φοβερὴ δυστοκία στὸ νὰ αὐτοχαρακτηριστεῖ κάποιος «δεξιός» σὲ κάποια περιβάλλοντα ἀπαιτεῖ τὴν ἴδια γενναιότητα ποὺ ἀπαιτοῦσε 80 χρόνια πρὶν τὸ νὰ αὐτοχαρακτηριστεῖς δημοσίως κομμουνιστής. Αὐτὸ δὲν σηματοδοτεῖ νίκη τῶν ἰδεῶν τῆς ἀριστερᾶς στὴν κοινωνία, ἀλλὰ φοβερὴ δυσλειτουργία τοῦ συνόλου πολιτικοῦ σκηνικοῦ, ἡ ὁποία «φρακάρει» τὴν ἔκφραση τῆς λαϊκῆς βούλησης ἀπὸ τὰ κόμματα μέσα σὲ ἕναν κυκεώνα παρεξηγήσεων -δηλαδή, τὴν ἴδια τὴ δημοκρατία. Διαπιστώνεται γλαφυρὰ κάτι τέτοιο στὴν δημοσκόπηση τῆς «Public Issue» γιὰ τὴν «Καθημερινὴ» τῆς 29/11/09, ὅπου οἱ πολῖτες αὐτοπροσδιορίζονται σὲ ποσοστὸ 42.5% ὡς ἀριστεροὶ καὶ 32% ὡς δεξιοί, ταυτόχρονα ὅμως σὲ ποσοστὸ 57% ὡς συντηρητικοί!
[i]Να ένα ωραίο παράδειγμα της δεξιάς νοοτροπίας και πολιτικής!Το ψάρεμα στα θολά νερά:χωρίς να διευκρινήσουμε τους όρους και τις σημασίες τους χρησιμοποιούμε χρησιμοθυρικά.Κάθησε δημοσκοπική εταιρεία και εξήγησε στον κάθε ερωτόμενο τί σημαίνει“δεξιός”και τί “συντηρητικός”;Έτσι αναθέτει στον Σαμαρά να εκφράσει την κοινωνική πληοψηφία του 57%(!!!)[/i]
[i]Και από πότε οι δημοσκόποι γίνανε αξιοπίστοι;Κατά τα άλλα ο Σ.Μητραλέξης αναλαμβάνει να μας απαλάξει από τον “κυκεώνα παραξηγήσεων” που προκάλεσε η Μεταπολίτευση(!)[/i]
Ἐπίσης, ἐνῶ ὁ «σοσιαλισμὸς» ἀποτελεῖ μία ἀπὸ τὶς πλέον δημοφιλεῖς πολιτικὲς ἀξίες στὴν ἴδια δημοσκόπηση (παρὰ τοῦ ὅτι τὸ ὁμώνυμο κίνημα κυβέρνησε τὴν Ἑλλάδα τὰ 20 ἀπὸ τὰ τελευταία 28 χρόνια), ἡ «δεξιὰ» ἀποτελεῖ θετικὴ ἔννοια μόνον γιὰ τὸ 22% τοῦ συνόλου πληθυσμοῦ καὶ βρίσκεται ἀκροτελεύτια στὶς πολιτικὲς ἀξίες, τοῦ ἴδιου πληθυσμοῦ ποὺ δηλώνει κατὰ 57% συντηρητικός! Ἡ σύγχυση εἶναι πελώρια.
(β) Ἀνυπαρξία ἰδεολογικῶν ρευμάτων
[i]Για να κάνει κριτική σήμερα ένας νέος άνθρωπος που έχει γεννηθεί μετά το ’81,για την “ανυπαρξία ιδεολογιών” χρειάστηκε να γίνει η Μεταπολίτευση!Το να μιλάς κάποτε για ιδεολογία σου κόστιζε την ελευθερία σου!Εδώ στην Ελλάδα!Τα κόμματα πριν την Μεταπολίτευση δεν είχαν ιδεολογία και δεν είχαν καν μέλη.Εκτός φυσικά από το ΚΚΕ.Η ΝΔ δεν είχε μέλη ούτε και τα πρώτα μεταπολιτευτικά χρόνια.[/i]
πέραν τῶν τσιτάτων αὐτοπροσδιορισμοῦ. Δηλαδὴ ἀνυπαρξία κομμάτων, κομμάτων ποὺ νὰ ἀντλοῦν λόγο ὕπαρξης ἀπὸ τὸ συγκεκριμένο ὅραμα -συγκεκριμένη πρόταση ποὺ ἔχουν γιὰ τὴν κοινωνία καὶ ἀπὸ τὴν ἔκθεση αὐτοῦ τοῦ ὁράματος- αὐτῆς τῆς πρότασης στὴν λαϊκὴ ψῆφο. Ἡ «πολυσυλλεκτικότητα» δηλώνει ἀκριβῶς τὸ ὅτι τὰ κόμματα δὲν ἔχουν ἕναν συγκεκριμένο καὶ ξεκάθαρο στόχο,
[i]Αμέσως όμως παρακάτω,ξιφουλκεί κατά της πολυσυλλεκτικότητας(!)Μπρρρρ.Το 57% αυτό είναι τάχα ομοιογενές;;;[/i]
ἀλλὰ βασίζονται στὸ «βλέποντας καὶ κάνοντας». Ἂν τὰ κόμματα τὰ διαφοροποιεῖ καὶ τὰ νοηματοδοτεῖ ἡ ριζικὰ διαφορετικὴ κατεύθυνση που θέλουν νὰ δώσουν στὴν κοινωνία σὲ 5, 10, 15 χρόνια, κατεύθυνση ἀσυμβίβαστη μὲ τὸ μέλλον ποὺ ὁραματίζονται τὰ ὑπόλοιπα κόμματα, τότε δὲν ὑπάρχουν κόμματα στὴν σημερινὴ πολιτικὴ σκηνὴ (μὲ ἐξαίρεση τὸ ΚΚΕ, ποὺ μᾶς ἔχει ξεκαθαρίσει τὸ τί ὁραματίζεται καὶ τὸ τί προτείνει: σταλινικοῦ τύπου «δικτατορία τοῦ προλεταριάτου»). Ἂν τὰ πράγματα εἶχαν διαφορετικά, τότε θὰ εἶχε ἐπικρατήσει ἀπὸ τὴν 4η Ὀκτωβρίου στὴν Ἑλλάδα ὁ σοσιαλισμός, ἀφοῦ δὲν μᾶς κυβερνᾶ ἁπλῶς τὸ «πανελλήνιο σοσιαλιστικὸ κίνημα», ἀλλὰ ὁ πρόεδρος τῆς «σοσιαλιστικῆς διεθνοῦς» αὐτοπροσώπως! Ἂν τὰ πράγματα εἶχαν διαφορετικά, ὁ ἱδρυτικὸς «ριζοσπαστικὸς φιλελευθερισμὸς» τῆς Νέας Δημοκρατίας θὰ σήμαινε κάτι -ὁτιδήποτε! Ἡ σύγχυση εἶναι, πάλι, πελώρια.
[i]Εδώ συμφωνούμε απόλυτα:η σύγχυση είναι πελώρια![/i]
(γ) Λειτουργία κομμάτων-μαντριῶν καὶ ὄχι κομμάτων-ἐκφραστῶν λαϊκῆς βούλησης
[i]Αν χαρακτηρίζει κάτι τη μεταπολίτευση,αυτό είναι η δημιουργεία κομμάτων και η μετακίνηση μεγάλων και ενίοτε μικρών μαζών από τι ένα στο άλλο!Ακόμα και η τάχα μονολιθική αριστερά πέρασε από σαράντα κύματα.Το ’90,που ο Σ.Μητραλέξης πήγαινε ακόμα στο Δημοτικό,από το ΚΚΕ έφυγε το 80% της δύναμής του,σε ένα καλοκαίρι![/i]
Πρόκειται γιὰ συνέπεια τοῦ (β). Ἀφοῦ τὰ κόμματα δὲν ἔχουν -πραγματικὰ- ἰδεολογία, δὲν δύνανται νὰ ἐκφράσουν ἰδεολογικὰ ρεύματα τῆς κοινωνίας -τόσο ἁπλᾶ. Παράλληλα, ἕνα πλέγμα συνήθειας, δεκανικίου προσωπικῆς ταυτότητας, «ὁμαδάρας» καὶ πελατειακῶν σχέσεων συντηροῦν συμπαγῆ τὰ κόμματα, κυρίως τὰ κόμματα ἐξουσίας. Ὡς ἐκ τούτου, ἀποκτοῦν χαρακτηριστικὰ «μαντριοῦ»
[i]Αν είναι να κατηγορήσουμε για κάτι την Μεταπολίτευση να την κατηγορήσουμε για τον πολλαπλασιασμό των παπαγάλων και την δημιουργία αποικίας τους στο ρέμα της Φιλοθέης(!)[/i]
(δ) Οἰκογενειοκρατία-νεποτισμός. Συνέπεια τῶν παραπάνω.
[i]Ήρθε η σειρά του Περικλή που κράταγε από την πολιτική γενιά του Κλεισθένη,η σειρά του Κίμωνα που ήταν γιος του Μιλτιάδη(!)[/i]
Σὲ ἀντίθεση μὲ ἕνα κόμμα-πολιτικὸ ὀργανισμὸ, μὲ ἐναργὲς πάντα τὸ συγκεκριμένο ὅραμα γιὰ τὴν κοινωνία, ἕνα «μαντρὶ» δὲν εὐνοεῖ τὴν συσπείρωση ὁπαδῶν ποὺ ἔχουν κάποιον ἰδιαίτερο λόγο νὰ ἐναντιωθοῦν σ’ αὐτὰ τὰ φαινόμενα. Γιατί νὰ συσπειρωθοῦν στὴν «ὁμαδάρα» ὅσοι ζητοῦν ἀμείλικτη ἀξιοκρατία; Ὁ γιὸς/ ἡ κόρη/ ὁ ἀνηψιὸς ἐντείνουν τὸ αἴσθημα τῆς «ὁμαδάρας» στοὺς ὀπαδούς, δὲν τὸ ἀντιμάχονται. Εὐνοοῦν τὴν αἴσθηση οἰκειότητας καὶ τὶς «πολώσεις γόνιμες σὲ φαντασιώσεις ἰσχύος», δὲν τὶς ἀκυρώνουν.
(ε) Γλωσσική, δηλαδὴ πολιτική, ἀφασία. Ὅταν τὸ πολιτικὸ σκηνικὸ δὲν ἀκονίζεται καθημερινὰ στὴν προσπάθεια ἔκφρασης τῶν διαφορετικῶν προτεινόμενων ὁραμάτων καὶ τῶν συγκρίσεών τους σὲ θεωρητικὸ καὶ πραγματιστικὸ ἐπίπεδο, ἡ ρώμη τῆς γλώσσας ξεθωριάζει. Τὸ ἴδιο καὶ ἡ δυνατότητα ἀνάκαμψης. Στὴν Ἑλλάδα βέβαια ἔχουμε πιάσει πάτο: χαρακτηριστικὰ δείγματα οἱ λέξεις «δημοκρατικὸς» καὶ «φασίστας». Ἔχουν χάσει παντελῶς τὴν ἀρχική τους σημασία, de facto τείνει νὰ τοὺς ἀποδίδεται τὸ νόημα «ὅποιος συμφωνεῖ μαζί μου» καὶ «ὅποιος διαφωνεῖ/ ὅποιου οἱ ἰδέες μοῦ εἶναι ξένες» ἀντιστοίχως. Ὁποιαδήποτε ἀναφορὰ σὲ πατρίδα εἶναι αὐτομάτως ἐθνικισμός. Ὁποιαδήποτε ἀναφορὰ σὲ σεβασμὸ τοῦ ἱεροῦ εἶναι σκοταδισμός. Τὸ πανεπιστημιακὸ ἄσυλο εἶναι, ἀκόμα σήμερα, δημοκρατικὴ κατάκτηση καὶ μέσον ἐνάντια στὸν φασισμό. Τὰ συμπεράσματα δικά σας! Ὁ ἐθελούσιος βιασμὸς τῆς σημαντικῆς τῶν λέξεων, τῆς γλώσσας, προλειαίνει τὸ ἔδαφος γιὰ κοινωνικὸ σκότος μεσαιωνικῶν προδιαγραφῶν καὶ ἀκυρώνει ὁποιαδήποτε προσπάθεια σοβαρῆς πολιτικῆς. Ὁ μόνος ποὺ κερδίζει ἀπὸ τὴν ταμπελολογία εἶναι ὁ… μεσαίωνας!
Πῶς ἐτρώθησαν, σὲ κάποιο βαθμό, τὰ παραπάνω ἀπὸ τὴν ἐκλογὴ Σαμαρᾶ;
(α, β) Ὁ Ἀντώνης Σαμαρᾶς ὑποσχέθηκε κόμμα μὲ ὑπερήφανη συνείδηση κεντροδεξιᾶς ταυτότητας: «δὲν πρέπει νὰ ντρεπόμαστε γιὰ τὶς ἰδέες μας». Καὶ ἐξελέγη πανηγυρικά. Ἡ προοπτικὴ ἔκφρασης τοῦ συντηρητικοῦ πόλου τῆς κοινωνίας (σήμερα: 57%) ἀπὸ κόμμα ἐξουσίας στὸ ἰδεολογικὸ ἐπίπεδο ἀποτελεῖ σαφῶς μιὰ καινοτομία μετὰ τὴν μεταπολίτευση, ὅσο παράξενο κι ἂν ἀκούγεται. Τὰ συντηρητικὰ κομμάτια τῆς κοινωνίας φέρονταν νὰ ἔχουν δώσει λευκὴ ἐπιταγὴ στὴν ΝΔ γιὰ τὴν πολιτική τους ἔκφραση -κάτι φυσικὰ ποὺ δὲν ἐπαληθεύεται στὴν ἐκλογικὴ πράξη, μᾶλλον ἐπρόκειτο γιὰ διαρκῆ φαντασίωση τῆς ΝΔ. Ὁ Ἀντώνης Σαμαρᾶς εἶχε ἀνέκαθεν τὴ φήμη τοῦ «μοναδικοῦ ποὺ παράγει ἰδεολογία» στὸ κόμμα τῆς ΝΔ καὶ ἦρθε ἡ ὥρα νὰ πράξει ἀναλόγως. Τὸ νὰ συμπαρασυρθοῦν τὰ ἄλλα κόμματα στὴν ἀνάγκη ἐπιτελικῆς ἔκφρασης τῆς ἰδεολογίας καὶ τῶν «πιστεύω» τῶν κομματιῶν τῆς κοινωνίας ποὺ ἀντιπροσωπεύουν μοιάζει ἐνδεχόμενο σοβαρῆς ἀνασύνταξης τοῦ πολιτικοῦ σκηνικοῦ μὲ ἀπροβλέπτως θετικὰ ἀποτελέσματα. Ἀναλογιστεῖτε, νὰ ἀπαιτοῦν αὔριο οἱ πολῖτες ἀπὸ τὰ κόμματα διακριτῆ ταυτότητα, πολιτικὴ θεωρία καὶ ἀντίστοιχο συγκεκριμένο ἐπιτελικὸ σχέδιο ὑλοποίησης τῶν θεωρητικῶν στόχων! Δὲν πρόκειται γιὰ μιὰ ἐξέλιξη θετικὴ μόνον γιὰ τὴ δεξιά, ἀλλὰ θετικώτατη γιὰ σύνολο τὸ πολιτικὸ σκηνικό, ἀφοῦ ἕλκει τὰ μέρη του σὲ ἀνάγκη ἄρθρωσης ξεκάθαρης ταυτότητας. Μιὰ κεντροδεξιὰ ποὺ θὰ ἐκφράζει τοὺς «πολιτικὰ ἄστεγους» συντηρητικοὺς πολίτες (ἂν τοὺς «στέγαζε» ὁ ΛΑΟΣ θὰ εἶχε ποσοστὸ κοντὰ στὸ 57%, κάτι ποὺ δὲν συμβαίνει, ἄρα παραμένουν ἄστεγοι) θεραπεύει τὸ «μπατάρισμα» ποὺ ἀναφέραμε στὸ (α), ἀφοῦ ἀκυροῦται ἡ κατασυκοφάντηση τοῦ φορέα τῶν συντηρητικῶν, τῆς δεξιᾶς, μὲ τὴν ἐπανεμφάνισή του στὴν κοινωνία, ὄχι χωρὶς ἀξιώσεις. Ἡ Ντόρα Μητσοτάκη-Μπακογιάννη δὲν θὰ μποροῦσε παρὰ νὰ εἶναι ἕνας Γιῶργος Παπανδρέου μὲ μαλλιὰ -ἄλλωστε, περίπου αὐτὸ ἐπαγγελόταν, μὲ τὸν ἕναν ἢ τὸν ἄλλο τρόπο. Καὶ καταποντίστηκε, παρὰ τὴν συντριπτικὴ ὑποστήριξη τῶν στελεχῶν τοῦ κόμματός της καὶ τοῦ περιώνυμου «μηχανισμοῦ».
(γ) Προεκλογικὸ motto ὅλων τῶν ὑποψηφίων, ἡ ἑνότητα. Δηλαδή, μὴ καὶ φύγει κανένας ἀπὸ τὸ μαντρὶ λόγῳ διαφωνίας -νὰ τὸν κάνουμε νὰ πιστεύει ὅτι δὲν διαφωνεῖ, ἢ νὰ μὴν δώσουμε σὲ κανέναν κάτι γιὰ νὰ διαφωνήσει: δηλαδή, νὰ μὴν παἰρνουμε ξεκάθαρη θέση γιὰ τίποτα. Ἡ φετιχιστικὴ «ἑνότητα» δὲν μπορεῖ νὰ σημαίνει τίποτε ἄλλο.
[i]Μετά τον Γιανναρά και ο Μητραλέξης,προσχωρεί στον Λενινισμό!!!Να τους διευκολύνω λοιπόν με λενινιστικά επιχειρήματα.[/i]
[i]“Ελευθερία του λόγου”ζητούσαν οι μενσεβίκοι μέσα στο κόμμα και κείνος τους έλεγε:ναι,ελευθερία του λόγου κύριοι,αλλά και ελευθερία του συνεταιρίζεσθαι!Φευγάτε από το κόμμα,αφήστε εμάς να συνεταιριζόμαστε με άξονα αυτά που συμφωνούμε και πηγένετε όπου θέλετε να πείτε ό,τι θέλετε.[/i]
Ἄρα, ἀφοῦ ἄξονας συνοχῆς δὲν ἀποτελεῖ ἡ ἰδεολογία (κι ἂν αὐτὴ ἀλλάξει, οἱ ὀπαδοὶ παραμένουν μαντρωμένοι), μοναδικὸς ἄξονας συνοχῆς παραμένει ἡ τυφλὴ δίψα γιὰ ἐξουσία, γιὰ τὴν περίφημη «κουτάλα». «Ποτὲ δὲν ὑπέστειλα τὴν κομματικὴ σημαία, ποτὲ δὲν κατέθεσα τὴν κομματικὴ ταυτότητα» εἶχε ὡς μεγιστο καύχημα ἡ Ντόρα Μητσοτάκη-Μπακογιάννη: τὸ κόμμα ὡς ὑπέρτατη ἀξία. Καὶ οἱ Νεοδημοκρᾶτες τὴν ἔστειλαν στὴν κοπροδόχο τῆς Ἱστορίας: δὲν θὰ δεῖ ἡγεσία πρὶν τὰ δισέγγονα τοῦ Κυριάκου. Βεβαίως, καὶ ὁ Ἀντώνης Σαμαρᾶς ἐπαγγέλετο «ἑνότητα» -ὅταν ὅμως στὸ παρελθὸν πίστεψε ὅτι τὸ κόμμα πρόδιδε τὶς ἰδέες γιὰ χάρη τῶν ὁποίων ἐντάχθηκε σ’ αὐτό, εἶχε τὸ θάρρος νὰ τὸ παρατήσει καὶ νὰ ἱδρύσει ἄλλο ποὺ νὰ ἐκφράζει πληρέστερα αὐτὲς τὶς ἰδέες. Τὸ κόμμα ἦταν τὸ μέσον γιὰ τὴν ἐφαρμογὴ τῶν ἰδεῶν γιὰ τὴν Ἑλλάδα, καὶ ὄχι αὐτοσκοπὸς ὑπερκείμενος καὶ πατρίδας καὶ ἰδεῶν. Οἱ νουνεχεῖς πολῖτες παρατηροῦσαν ἐμβρόντητοι καθ’ ὅλη τὴ διάρκεια τῆς προεκλογικῆς τῆς ΝΔ περιόδου νὰ ἐπισείεται ἀκριβῶς αὐτὸ τὸ τόλμημα, τὸ καύχημα, ὡς μέγιστο μειονέκτημα ποὺ πρέπει νὰ ξεχαστεῖ ἢ νὰ τιμωρηθεῖ! Ὅμως, ὁ Ἀντώνης Σαμαρᾶς ὑπερψηφίστηκε ἀπὸ τὴν ἀπόλυτη πλειοψηφία τοῦ ἐντυπωσιακοῦ ἀριθμοῦ τῶν 780,000 πολιτῶν ποὺ προσῆλθαν στὴ διαδικασία.
(δ) Δεν χρειάζεται ἀνάλυση.
(ε) Ἄκουσα πολλοὺς κατὰ τὴν προεκλογικὴ τῆς ΝΔ περίοδο νὰ ἀποκαλοῦν τὸν Ἀντώνη Σαμαρᾶ «φασίστα», «φασισταριὸ» καὶ τὰ συναφῆ. Κάτι ποὺ δείχνει φυσικὰ ὅτι δὲν ἔχουν ἐπίγνωση οὔτε κἂν τῶν λεξικογραφικῶν πληροφοριῶν γιὰ τὴ λέξη. Ἂν ὁ Ὀδυσσέας Ἐλύτης ὑποστήριζε τὸ κόμμα («πολιτικὴ ἄνοιξη») ἑνὸς «φασίστα»…
Είναι η Πολιτική Άνοιξη κάτι σαν την ΝΔ;;;τότε γιατί η ΠΑ δεν εξέφρασε το 57%,πολλώ δε μάλλον που είχε κι έναν Ελύτη;Πάλι ψαρεύει το παλληκάρι σε θολά νερά!
Ἀλλὰ τέλος πάντων. Στὴν περίπτωση ποὺ παραμείνει ὁ Ἀντώνης Σαμαρᾶς πιστὸς στὶς ἀξίες καὶ στὰ πιστεύω του καὶ ὄντως «δὲν ντρέπεται γιὰ τὶς ἰδέες του» καὶ στὸ μέλλον, τότε πολλὲς ἀπὸ τὶς «ἀπαγορευμένες» στὸ ἐπικίνδυνα μπαταρισμένο σημερινὸ πολιτικὸ τοπίο συντηρητικὲς ἰδέες θὰ ἀποκτήσουν τὴν νομιμοποίηση ποὺ τοὺς ἀξίζει, ὅπως σὲ κάθε προηγμένη εὐρωπαϊκὴ χώρα. Ἡ διαστρευλώνουσα τὶς λέξεις ἰδεολογικὴ τρομοκρατία θὰ ἀναγκαστεῖ νὰ ἐξαλειφθεῖ, ἂν ἀποδειχθεῖ ὅτι «δὲν περνάει» μὲ τίποτα. Εἶναι ἕνα πρῶτο βῆμα γιὰ τὴν ἐπαναφορὰ τῶν ξεχειλωμένων λέξεων στὰ πραγματικά τους σημαίνοντα, ἄρα γιὰ τὴν ἐλεύθερη (ἐπιτέλους!) διακίνηση τῶν ἰδεῶν. Ἕνα πρῶτο βῆμα.
Φυσικά, ἐνδέχεται νὰ διαψεύσει ὁ Ἀντώνης Σαμαρᾶς στὴν πράξη ὅλες τὶς προσδοκίες ποὺ γεννήθηκαν. Ἀλλὰ ἐνδέχεται καὶ νὰ τὶς δικαιώσει. Αὐτὸ ἄλλωσε ὑποσχέθηκε. Ἐλπίδα.
Γιὰ τὸ τέλος, ἂς μοῦ ἐπιτραποῦν δυὸ ταπεινὲς συμβουλές, μία γιὰ τὴ Νέα Δημοκρατία καὶ μία γιὰ τοὺς νεοδημοκράτες:
Γιὰ τὴ νέα Νέα Δημοκρατία: δὲν γίνεται νὰ εἶναι «καὶ ἡ πίττα ὁλόκληρη καὶ ὁ σκῦλος χορτᾶτος». Ἂν ἐπιθυμεῖ ἡ ΝΔ «ἐπανίδρυση τοῦ κόμματος», ὀφείλει νὰ ἀποκηρύξει τὴν πενταετία τῆς ντροπῆς 2004-2009. Δὲν γίνεται καὶ νὰ ἐπαγγέλεσαι τομὲς στὸ κράτος ἂν γίνεις κυβέρνηση καὶ νὰ ἰσχυρίζεσαι πὼς «ἔγιναν πολλά» σὲ αὐτὸ τὸ μνημειωδῶς καταστροφικὸ πενταετὲς κυβερνητικὸ ραχάτι. Ὁ πιὸ εὔκολος τρόπος νὰ προδοθεῖ ἡ ἐλπίδα ὅλων αὐτῶν ποὺ προσῆλθαν στὶς κάλπες στὶς 29/11/09 (πόσοι ἀπ’ αὐτοὺς ἄραγε δεν ψήφισαν ΝΔ στὶς τελευταῖες βουλευτικὲς ἐκλογές: οἱ μισοί; Περισσότεροι ἀπ’ τοὺς μισούς;) εἶναι νὰ μὴν ἀποκηρύξει ὁ νέος ἀρχηγὸς αὐτὸ ποὺ οἱ ἴδιοι ἀποκήρυξαν: τὴν παλιὰ ΝΔ.
Γιὰ τοὺς νεοδημοκρᾶτες: προϊὸν συγκυριῶν, σωστοῦ χρόνου, τύχης καὶ ἐπιμονῆς λίγων ἀνθρώπων ἦταν ἡ ἐκλογὴ τοῦ προέδρου ἀπὸ τὴ βάση, μετὰ ἀπὸ ἀλλαγὴ τοῦ καταστατικοῦ. Εἰδάλλως θὰ ψήφιζαν οἱ σύνεδροι, οἱ ὁποίοι σύμφωνα μὲ ὅλες τὶς ἐνδείξεις θὰ ἐξέλεγαν «φανατικὰ» τὴν Ντόρα Μητσοτάκη-Μπακογιάννη νέα πρόεδρο τῆς Νέας Δημοκρατίας, μὲ τὶς εὐλογίες τῆς μεγάλης πλειονότητας τῶν στελεχῶν. Μήπως αὐτὸ πρέπει νὰ σᾶς βάλει σὲ σκέψεις, ἀφοῦ ἀπεδείχθη ὅτι ἡ βούλησή σας ἦταν ἐντελῶς διαφορετική;
Σχόλια (1)
• |2009-12-06 18:50:56 Σωτήρης Μητραλέξης

Ὑπέπεσα στὸ βαρύτατο ἁμάρτημα νὰ χρησιμοποιήσω κι ἐγὼ τὸν ὅρο “κεντροδεξιά/κεντροδε ξιός”.
1) Τί στὸ καλὸ σημαίνει αὐτὸς ὁ ὅρος; Μᾶλλον θυμηδία δημιουργεῖ, ἀφοῦ θυμίζει… μυθολογικὸ τέρας: μισὸς Δεξιός, μισὸς Κεντρῶος. (Τὰ ἴδια φυσικὰ ἰσχύουν καὶ γιὰ τὴν “κεντροαριστερά”) .
2) Ἂν ὑπάρχει “κεντροδεξιὸς” καὶ “κεντροαριστερός” , γιατί νὰ μὴν ὑπάρχει “δεξιοαριστερὸς” καὶ “ἀριστεροδεξιός”; Ἂν μποροῦν ὄντως νὰ “μπασταρδευτοῦν” οἱ (ὑπάρχουσες ἢ φαντασιώδεις) κατηγορίες Δεξιά, Ἀριστερά, Κέντρο, τί τὸ ἐμποδίζει;… See More
3) Τϊ διαφοροποιεῖ τὸν Δεξιὸ ἀπὸ τὸν Κεντροδεξιὸ ὡς πρὸς τὴν δεξιὰ ταυτότητά του; Ὁ ἕνας εἶναι “ἀκριβῶς” Δεξιὸς ἐνῶ ὁ ἄλλος εἶναι “περίπου” Δεξιός;;; Μὰ τότε, ἡ φράση “ὁ Ἀντώνης Σαμαρᾶς ὑποσχέθηκε κόμμα μὲ ὑπερήφανη συνείδηση κεντροδεξιᾶς ταυτότητας”εἶναι παντελῶς γελοία. Πῶς μπορεῖς νὰ εἶσαι καὶ “περίπου” καὶ “περήφανος γι’ αὐτό”;;;
Τὰ Μέσα Μαζικῆς Ἐξημέρωσης σὲ ἐπηρεάζουν μὲ φαντασιώδεις διακρίσεις ἐκεῖ ποὺ δὲν τὸ περιμένεις. Τὸ διαπιστώνει ὁ Χρ. Γιανναρᾶς στὶς 29/11: “Οι άνθρωποι είναι άρρωστοι, πάσχουν από σαφέστατη απώλεια επαφής με την πραγματικότητα. Ή αλλιώς, μας εμπαίζουν απροσχημάτιστα. Προσπαθούν να παρασύρουν τους αφελείς εκτός πραγματικότητας, να μετράνε ουτοπίες με τη μεζούρα: πόσο «δεξιά» ή πόσο «κεντρώα» είναι η «κεντροδεξιά», πόσο λιγότερο «κεντρώα» από την «κεντροαριστερά»!”
[i]Εδώ συμφωνούμε απόλυτα:”Οι άνθρωποι είναι άρρωστοι, πάσχουν από σαφέστατη απώλεια επαφής με την πραγματικότητα. Ή αλλιώς, μας εμπαίζουν απροσχημάτιστα. Προσπαθούν να παρασύρουν τους αφελείς εκτός πραγματικότητας, να μετράνε ουτοπίες με τη μεζούρα: πόσο «δεξιά» ή πόσο «κεντρώα» είναι η «κεντροδεξιά», πόσο λιγότερο «κεντρώα» από την «κεντροαριστερά»!” Και μάλιστα επαυξάνουμε προσθέτοντας: προσπαθούνε να παρασύρουν τους αφελείς εκτός, πραγματικότητας
τσουβαλιάζοντάς τους όλους στο 57%,παρουσιάζοντας τη Δεξιά ντε και καλά για πλειοψηφία(!!!)[/i]

Καλά παιδία ας μην προτρέχουμε. Θα τον δούμε και θα τον κρίνουμε. Εγώ πάντως κρατάω μικρό καλάθι, πολύ μικρό καλάθι. Για διαχειριστής μια κατάστασης μου μοιάζει .δεν άκουσα να μιλάει για το όραμα του. Οκ έγινε αρχηγός της ΝΔ και θα γίνει πρωθυπουργός κάποια στιγμή, μετά από αυτό έκλεισε; Ο χρόνος θα δείξει.

Όποιος γράφει και μιλά καλά τα Ελληνικά, κι αγωνιά για την Πατρίδα,δε χάνει το χρόνο του (και τη ζωή του), μέσα στα φόρουμς κ.λ., αλλά πααίνει και γίνεται δάσκαλος, να ξεστραβώσει τα Ελληνάκια.
Διότι, απ’ εκεί ξεκινάει όλο το πράμα : απ’ το ξεστράβωμα.
Όλα τ’ άλλα, όλοι οι άλλοι,Σαμάρια, κέρατα, κύμβαλα αλαλάζοντα κ.λ είναι τρίχες και ντενεκέδες.
Απ’ τα σχολειά και τους δασκάλους ΜΟΝΑΧΑ, μπορεί να ξεκινήσει, αυτό που νόμισε παλιότερα ο Ελύτης, αλλά κι ο Θεοδωράκης πρόσφατα, ότι ενδεχομένως μπορεί να δρομολογήσει ο Σαμαράς…
Ο Σαμαράς, που όποιος τον είδε σ’ ένα τηλεοπτικό στιγμιότυπο, το βράδυ της εκλογής του, να μορφάζει αγριεμένος κι ..απηυδυσμένος προς το νεοδημοκρατικό τσούρμο που τον εμπόδιζε να φτάσει στα γραφεία του κόματος και να κάνει τις πρώτες αρχηγικές δηλώσεις, κατάλαβε πολύ καλά, ότι πρόκειται για έναν ναρκισσευόμενο εξουσιαστή που τον νοιάζει το τομάρι του κι η δόξα, μονάχα.

Πόσα πράγματα μπορούν να πουν λίγες λέξεις!!!
1.”Όποιος γράφει και μιλά καλά Ελληνικά,κι αγωνιά για την Πατρίδα,δεν χάνει το χρόνο του(και τη ζωή του,μέσα στα φόρουμς κ.λ.,αλλά πααίνει και γίνεται δάσκαλος,να ξεστραβώσει τα Ελληνάκια”.[
Θα το εκλάβουμε αυτό ως δήλωση και υπόσχεση του Σωτήρη Μητραλέξη,που ξέρει να γράφει και να μιλά καλά Ελληνικά,ότι δεν ξαναχάσει το χρόνο του και τη ζωή του,προπαγανδίζοντας υπέρ του Σαμαρά στα φόρουμς και ότι θ’ασχοληθεί αποκλειστικά με τις σπουδές του,για να γίνει,σε λίγο καιρό,καλός δάσκαλος,ώστε να ελπίζει κάποτε να ξεστραβώσει κάποια από τα Ελληνάκια.Αλλιώς θα συμπεράνουμε ότι δεν αγωνιά για την Πατρίδα αλλά αγωνιά περισσότερο για την Δεξιά και την πολιτική της έκφραση.

2.Να ποια είναι η θεμελιώδης διαφορά ανάμεσα στην Αριστερή σκέψη και στην Δεξιά σκέψη:

Ο Αριστερός χαίρεται και ελπίζει σε κάτι καλύτερο για το τόπο,επειδή έστω κι έτσι 800.000 πολίτες προσήλθαν στις κάλπες και ψήφισαν τον ηγέτη τους.Ο Αριστερός χαίρεται που ένα κόμμα ακόμα κι αν φοβάται το λαό,ακόμα κι αν αναπτύσει περίτεχνους μιντιακούς,γκαλοπίστικους,κ.α., τρόπους για την χειραγώγησή του,ακόμα κι αν είναι καχύποτος με τον λαό,ακόμα κι έτσι,προσφεύγει τελικά στον λαό και καταφάσκει στην απαίτηση του λαού να παίξει πιο αποφασιστικό ρόλο στο πολιτικό παιχνίδι.

Ο Δεξιός,χαίρεται κι ελπίζει που βρέθηκε ένας πολιτικός που συνήρπασε τον λαό,τον έπεισε ότι αξίζει τον κόπο να προσέλθει να ψηφίσει για να του δώσει την πολιτική δύναμη να το σώσει.Το όλο πολιτικό γεγονός, δεν παίρνει αξία από την προσέλευση του κόσμου στο προσκήνιο αλλά από την αξία του πολιτικού που συνιστά λόγο ικανό να για να έλθει ο λαός στο προσκήνιο.Εκείνοι οι ίδιοι άνθρωποι που ναι μεν ήθελαν τον κόσμο στις κάλπες για να σπάσουνε τους μηχανισμούς, ποτέ δεν τον εμπιστεύτηκαν ότι μπορεί να κάνει τη διαφορά.Παρέμεναν απελπισμένοι και ηττοπαθείς μέχρι τέλους.Τώρα που ο δεξιός λαός τους ξεπέρασε,τώρα που ο δεξιός λαός πείρε το μάθημα από τον αριστερό λαό και άσκησε με τη σειρά του εξουσία,χεσμένοι από τη χαρά τους,μας κάνουν μαθήματα δημοκρατίας(!)Εκείνοι που υποβάθμισαν και υποβαθμίζουν τις κατ’επανάληψιν μαζικές εκλογικές διαδικασίες του ΠΑΣΟΚ,εκείνοι που μας έλεγαν ότι ήταν ψεύτικα τα νούμερα,τώρα κομπάζουν για τον άνθρωπο που ενώ “χαντάκωσε το περίπτερο τώρα καλείται να διαχειριστεί υπεραγορά”.(οι φράση του Χ.Γιανναρά).Ο Λαός κα μόνο ο Λαός,φίλτατε Σωτήρη,είναι η ουσία,η Κοινωνία!Κι ας μην είναι ο μπακλαβάς γωνία.

Διευκρίνηση πρὸς καλοπροαίρετους καὶ λιγώτερο καλοπροαίρετους: Ὁ “Σωτήρης” μὲ τὰ “σαμαράκια” δὲν εἶμαι ἐγώ. Ἐγὼ γράφω πολυτονικά.

κ. Σαλεμῆ ἔχετε Δεξιομανία καὶ εἰλικρινὰ δυσκολεύομαι νὰ συζητήσω μαζί σας. Ὅποιος δὲ λέει τὰ ἴδια μὲ ἐσᾶς εἶναι Δεξιός, Δεξιός, Δεξιός.

1.Η “μανία”,λέει ο Σωκράτης στο Συμπόσιο,προέρχεται από την “μαντία”!
2.Η “μανία” είναι στοιχείο του Έρωτα,του παράφορου.Με την έννοια αυτή,την Πλατωνική,όντως έχω μιά μανία με την Δεξιά,η οποία Δεξιά,είναι παρούσα στη ζωή μου από τα παιδικά μου χρόνια.Καθώς δε,δεν θεωρώ λογικό να πληρώσω χρήματα για να ψυχοθεραπευτώ….γράφω για κείνη,από το φιλόξενο Αντίφωνο.Πλην όμως γράφω για κείνη από σπόντα,όταν κάποιος μου δώσει την έμπνευση.Για την έμπνευση αυτή σας ευχαριστώ κ.Μητραλέξη.
3.Δεν χαρακτήρισα κανέναν “Δεξιό”.Γενικά αποφεύγω τους χαρακτηρισμούς προσώπων,κι αν καμιά φορά παρεκτραπώ,παρακαλώ διορθώστε με.Χαρακτηρίζω μόνο πράξεις,σκέψεις κλπ.
Αν και με έχετε χαρακτηρίσει μανιαχαϊστή,ισχυρίζομαι ότι μπορεί κάποιος να είναι οπαδός μια κοσμοαντίληψης και ταυτόχρονα να υιοθετεί επιμέρους απόψεις από μια άλλη κοσμοαντίληψη,πολιτική κλπ.
Μπορεί ακόμα,ιδιαίτερα στις μέρες μας,να έχει μέσα του και μια “λεγεώνα”,τέτοιων απόψεων.Ζω για αυτές τις στιγμές που η “λεγεώνα”του καθενός μας θα ορμήσει στη θάλασσα να πνιγεί.
Θέλω δε να πιστεύω ότι εκτός από το να προσεύχομαι,εργάζομαι κιόλας,για “την των πάντων ένωση”!
4.Δεν είναι κακό να δυσκολευόμαστε να συζητήσουμε.Συνήθως έτσι συμβαίνει όταν αρχίζει μια γόνιμη συζήτηση.Εκείνοι που συμφωνούν δεν χρειάζεται να συζητήσουν,ούτε να προσπαθήσουν να εννοήσουν ο ένας τον άλλον.Εμείς όμως δεν βρισκόμαστε ούτε στο ίδιο κόμμα ούτε σε κάποιο μαντρί.Εμείς,θέλω να πιστεύω,είμαστε στην” αυλή των λογικών προβάτων”.
5.Μια καλή βάση για σηζήτηση είναι πάντως η τελευταία σας λέξη.Να την εκλάβω ως έμμεση δήλωση ότι εσείς που δεν συμφωνείτε μαζί μου,δεν είστε τελικά Δεξιός;

Νομίζω ὅτι κάθε μὴ ἀγκυλωμένος ἄνθρωπος σήμερα ἀδυνατεῖ νὰ ἀναγνωρίσει τὸν ἑαυτό του στὸ δίπολο Ἀριστερά-Δεξιά.

Ποιός είναι ο αγκυλωμένος άνθρωπος και ποιός δεν είναι;Ποιός μετράει;Με τί μέτρο;Ποιός τον “πιστοποίησε”ως μη αγκυλωμένο;Πού βάζει τίς αγκύλες ένας μη αγκυλωμένος;Τί κλείνει μέσα στις αγκύλες,μαζί με τον “αγκυλωμένος άνθρωπο”;Και πώς ξέρει,ο μη αγκυλωμένος,ότι το να αγκυλώνει κάποια πράγματα και κάποιους ανθρώπους,μέσα σε αγκύλες,δεν είναι κι αυτό μια αγκύλωση;Πώς ξέρει,ο μη αγκυλωμένος,ότι το να αγκυρώνεσαι στις αγκύλες δεν είναι αγκύρωση στην αγκύλωση;
Είναι όντως άγγελος-εξω+άγγελος,ο μη αγκυλωμένος;Αγγέλει κάτι άλλο,”έξω από αγκύλες”ή αυτό που εκείνος νομίζει μη αγκυλωμένο,είναι από πολλά χρόνια μια παρένθεση μέσα σε αγκύλες;