του Γιώργου Μιλτ. Σαλεμή
Ο διάβολος έχει,ευτυχώς,πολλές δουλειές!Σπανίως σχολάζει.Κι όταν σχολάζει φαντάζομαι πως ξέρετε με τι ασχολείται.Ο διάβολος όμως εκτός από τις πολλές δουλειές έχει και πολλά ποδάρια!
Πολλά ποδάρια αλλά μόνο δυο χέρια.Με το ένα διαιρεί και με το άλλο διαβάλλει.
Όταν κουράζεται...αλλάζει χέρια.Με το ένα χέρι δια-βάλλει και με το άλλο χέρι διαιρεί!
Διαιρεί και αντιπαραθέτει.Αντιπαραθέτει και αντ-αγωνίζεται!Ανταγωνίζεται και πορώνεται.
Πόρρω απέχει και εχθρεύεται.Εχθρεύεται και μισεί.Μισεί και μαίνεται.Μαίνεται και μένει.
Μένει κι επί-μένει.Διαμένει,παραμένει,αναμένει,περιμένει... στη λεπτομέρεια.
Στο κάλλος,ξέρουμε,αρέσει να κρύπτεται.Δε ξέρουμε πού και γι'αυτό μια ζωή το ψάχνουμε.
Το αναζητούμε πιστεύοντας ότι “το κάλλος θα σώσει τον Κόσμο”(Γέρων Βασίλειος Γοντικάκης).
Ο διάβολος προσπαθεί να μας εμποδίσει,να μας μπερδέψει,να μας αποπροσανατολίσει.
Οι πειρασμοί είναι πάντα τα φαντάσματα των όμορφων πραγμάτων.Μιμούμενος το κεκρυμμένο κάλλος το δια-βάλλει.Καμπυλώνει το φως του,σκεδάζει τις ακτίνες του.Δια-σκεδάζει όταν το κάλλος δεν μας ψυχαγωγεί.Για να πετύχει στο έργο του,τη διαβολή και τη διαίρεση,υπο-χρεούται να υπο-κρίνεται.Υποκρίνεται και υποδαιρείται.“Εν σμικρώ” κρύπτεται,καιρο-σκοπεί!Έτι δε καιρο-φυλακτεί!
Μέσα στις λεπτομέρειες,λένε,κρύβεται ο διάβολος!Να γιατί χρειάζεται τα Πράντα!
Για να κρύψει τα πολλά ποδάρια του στις άψογες,στις άριστες,λεπτομέρειές τους.
Εμείς όμως ακόμα κι αν φοράμε Prada ή Tod's έχουμε τα μάτια μας ανοιχτά.Κι όταν,πρεσβείωπες όντας,δεν μπορούμε να τον διακρίνουμε ανάμεσα στις λεπτομέρειες φοράμε...ματογυάλια God's.
Οι άγιοι είναι οι φίλοι του Θεού!Ξέρουν για Κείνον να μας πουν.Κάνοντας παρεούλα έμαθαν πολλά που όλοι εμείς αγνοούμε.Γράφουν βιβλία,γράφουν κείμενα.Τα μεταφράζουν σε πολλές γλώσσες.Διαλέγονται.Ψηφιακά και δια ζώσης.Εντύπως.Ατύπως.Δεν φείδονται χρόνου να μας μιλούν για Κείνον.Με λεπτομέρειες!Τους ευχαριστούμε!
Αυτόν τον καιρό όμως οι άγιοι σιωπούν!Κάποιοι,περιδεείς για ό,τι μας συμβαίνει,προσεύχονται.
Σκέπτονται και εργάζονται για τη σωτηρία ημών των αναξιοπαθούντων.
Άλλοι έχουν πάει βόλτα.“Κι όταν οι άγιοι βγαίνουνε βόλτα το κινητό τους το έχουνε κλειστό”!
(Λ.Κηλαϊδώνης)
Άλλοι πάλι ασχολούνται με σοβαρά θέματα!Συμβουλεύουν τους ισχυρούς!Συμβουλεύουν τον Α.Σαμαρά πώς να ανασυγκροτήσει τη ΝΔ,συμβουλεύουν την Αστυνομία,συμβουλεύουν την Ιστορία,συμβουλεύουν τη Δικαιοσύνη.
Άλλοι καταγγέλουν!Καταγγέλουν τους ισχυρούς,το Κράτος!Καταγγέλουν την “καπηλεία της Αριστεράς”!Καταγγέλουν την Ιστορία!Καταγγέλουν την ιδιωτέλεια.Καταγγέλουν...καταγγέλουν
...καταγγέλουν.
Κάποιοι άλλοι άγιοι,τα κάνουν όλα.Αυτοί προφανώς είναι οι ...δεινότεροι της αγιοσύνης.Και βόλτα πάνε και συμβουλεύουν και καταγγέλουν!Ενίοτε προσεύχονται,έτσι για ξεκάρφωμα!
Ο Φώτης Κόντογλου δεν ξέρω αν ανήκει στων αγίων τον χορό.Ξέρω όμως ότι συμβούλευε τους απλούς ανθρώπους πώς να διακρίνουν το όμορφο από το φάντασμά του.Πώς ν'ανακαλύπτουν το εν τω σμικρώ και εν τω ταπεινώ κεκρυμμένο κάλλος.Πώς να διακρίνουν την όμορφια στη λεπτομέρεια χωρίς να διαβάλλονται από τον πειρασμό που κρύπτεται κάπου εκεί κοντά.
Έχω στο νου μιαν επιφυλλίδα του Κυρ-Φώτη του Κόντογλου,χαρακτηριστικής περίπτωση. Πραγματεύεται τα μαύρα γυαλιά του ηλίου!Τότε,το πρώτο μισό των '60 μπορεί να μην υπήρχαν D & G κλπ αλλά η μόδα των γυαλιών ηλίου είχε κατακυριεύσει τους πάντες.Όλοι “οι μοντέρνοι” φορούσαν παντού τα γυαλιά ηλίου.Όπως και σήμερα που τα φορούνε ακόμη και στο μετρό,στο ασανσέρ,στα βιβλιοπωλεία,ιδίως οι γυναίκες,αποκρύπτοντας έτσι “τα βεγγαλικά τους μάτια”!
Έγραφε λοιπόν ο σοφός Γέρων του Τ(ρ)όπου μας,μιλούσε για την υπερβολή,για τα φως το μοναδικό της πατρίδας μας,για τα μάτια και το τί μπορούν να δούν εκείνα όταν η ψυχή είναι βαθειά και διαυγής!Συμβούλευε με λίγες λέξεις και με πολλά χρώματα,ευγενικά,φιλικά,στοργικά.Βοήθαγε να ποιήσουν διάκρισιν,την ύψηστη των αρετών!
Σε έναν κόσμο που κινείται ταχύτατα-μπροστά ή πίσω,εσείς ξέρετε καλύτερα-έχουμε όλοι την ανάγκη να προσαρμοστούμε.Κάποια πράγματα πρέπει να τα κάνουμε αλλιώτικα απ'ότι πριν.
Ποιά όμως είναι αυτά τα πράγματα που πρέπει να αλλάξουμε;πώς θα τα αλλάξουμε;
Τί δεν θα αλλάξουμε;Ποιά είναι τα τρεπτά και ποιά τα άτρεπτα;Ποιά είναι τα κλιτά και ποιά τα έκλιτα μέρη του λόγου,θείου και ανθρωπίνου;Πώς θα ζήσουμε αν δεν αρκούμαστε απλώς να επιβιώσουμε;Ποιό είναι το ζην και ποιό το ευ ζην σε καιρό κρίσης δηλαδή σε καιρό πολέμου με άλλα μέσα;Θα αρκεστούμε στο ζην,στην επιβίωση,ή θα αθληθούμε στο ευ ζην μετατρέποντας τη φτώχια σε πλούτο,την πτώση σε εφαλτήριο,εσόμενοι από έσχατοι πρώτοι;
Καθώς οι άγιοι σιωπούν ή περί πολλά άλλα τυρβάζουν,πάλι μόνοι μας θα τα βγάλουμε πέρα,μόνοι μας θα δώσουμε απαντήσεις!Ας προσευχηθούμε μόνο οι άγιοι που εργάζονται σιωπώντας και σιωπούν εργαζόμενοι,να τα καταφέρουν καλύτερα από τους συμβουλάγιου-εισαγγελάγιους!
συνεχίζεται.....
“Άλλοι πάλι (άγιοι) ασχολούνται με σοβαρά θέματα!Συμβουλεύουν τους ισχυρούς!Συμβουλεύουν τον Α.Σαμαρά πώς να ανασυγκροτήσει τη ΝΔ,συμβουλεύουν την Αστυνομία,συμβουλεύουν την Ιστορία,συμβουλεύουν τη Δικαιοσύνη.
Άλλοι καταγγέλουν!Καταγγέλουν τους ισχυρούς,το Κράτος!Καταγγέλουν την “καπηλεία της Αριστεράς”!Καταγγέλουν την Ιστορία!Καταγγέλουν την ιδιωτέλεια.Καταγγέλουν…καταγγέλουν
…καταγγέλουν.”
Και γω που νόμιζα ότι όλα αυτά τα έκαναν και τα κάνουν απλοί, καθημερινοί άνθρωποι…αγίους τους λέμε τώρα; :love:
Μα αγαπητή Nastazia,οι απλοί άνθρωποι από τους αγίους ξεσηκώνουν συμπεριφορές και τρόπους.Και κείνοι αντί να μας συμβουλεύουν εμάς τους απλούς για να παλέψουμε τις δυσκολίες και να γίνουμε καλύτεροι,περί άλλα τυρβάζουν!
Όσο για το Διάολο, όπως λέει και ο Αγ. Ιωάννης της Κλίμακος, δεν δόθηκε σε όλους τους ανθρώπους -άγνωστο γιατί- η δυνατότητα να “βλέπουν” τα καμώματα και την παραφροσύνη του πραγματικού κοσμοκράτορα. Αναρωτιέμαι τί θα συνέβαινε στις καρδιές των ανθρώπων, εάν μπορούσαν να δουν τον αόρατο πόλεμο και τα θύματα- μέσα σ’ αυτά και τον εαυτό τους…
[quote name=”Γιώργος Μιλτ.Σαλεμής”]Μα αγαπητή Nastazia,οι απλοί άνθρωποι από τους αγίους ξεσηκώνουν συμπεριφορές και τρόπους.Και κείνοι αντί να μας συμβουλεύουν εμάς τους απλούς για να παλέψουμε τις δυσκολίες και να γίνουμε καλύτεροι,περί άλλα τυρβάζουν![/quote]
Ο π. Βασίλειος Γοντικάκης είπε σε ομιλία του για τον άγ. Γρηγόριο τον Παλαμά ότι η σιωπή κρύβει…δράση! Δεν παρακολουθείτε βλέπω τις αναρτήσεις του Αντιφώνου καλά :0
Είναι τόσο εκτεταμένο το Αντίφωνο που ομολογώ ότι δεν κατορθώνω να το παρακολουθώ όπως θα έπρεπε.Χαίρομαι όμως που άλλοι το κατορθώνουν καλύτερα από μένα.
Σίγουρα κάπιοα σιωπή κρύβει δράση.Γι’αυτό την δραστήρια και εργατική αυτή σιωπή την διαχωρίζω και στην αρχή και στο τέλος του κειμένου.Άλλωστε σ’εκείνη ελπίζω.
Να θυμίσω μόνο ότι αγιότητα είναι εκείνη η κατάσταση όπου νους, λογική, ψυχή και πνεύμα -το σώμα ακολουθεί- βρίσκονται σε πλήρη ΥΓΕΙΑ.
Ταυτόχρονα, υπάρχει αρμονία συνύπαρξης με τον Θεό. Ένας άνθρωπος που βιώνει αυτήν την κατάσταση βλέπει τον κόσμο όπως και ο ίδιος ο Θεός. Επομένως, όταν οι άγιοι σωπαίνουν, όπως παρατηρείτε, σωπαίνει και ο Θεός.
Στην πραγματικότητα όμως, ο Θεός ποτέ δεν σωπαίνει, αυτό που συμβαίνει είναι ότι εμείς οι άνθρωποι κουραστήκαμε κι επειδή δεν μπορούμε να πράξουμε τίποτε και δεν έχουμε την ταπείνωση να παραδεχτούμε ότι “ου δυνάμεθα ποιείν ουδέν, κάνε εσύ για μας Θεέ”, συνεχίζουμε να μιλάμε έχοντας την αφέλεια ότι μπορούμε να παράγουμε έργο, ενώ ο Μόνος που ενεργεί είναι ο Θεός…
Πολύ καλό άρθρο. Θα το ξαναδιαβάσω.
Λίγο βιαστικά, πάνω στη συζήτηση που ακολούθησε ώς τώρα: Νομίζω ότι κατά την ορθόδοξη παράδοση, αγιότητα, για τον άνθρωπο, είναι η τοπθέτηση, εντός του, της αγάπης στη θέση της θέλησης για δύναμη – για κάθε είδους δύναμη, ακόμα και θρησκευτική, ή πνευματική, ή και θαυματουργική.
Με σταθερή την υπόμνηση, για να μη χάνουμε το μέτρο, της απάντησής μας στην προσφορά του “Τα άγια τοις αγίοις”: “Εις άγιος, εις Κύριος, Ιησούς Χριστός…”
Τώρα, το αν η αγιότητα θα εκφραστεί με λόγια, ή σιωπή, ή φωνή, ή χάδι, ή φραγγέλιο, ή … , αυτό δεν μπορούμε να το προσδιορίσουμε και να το περιχαρακώσουμε εκ των προτέρων.
[quote name=”Ευγένιος”]
Νομίζω ότι κατά την ορθόδοξη παράδοση, αγιότητα, για τον άνθρωπο, είναι η τοποθέτηση, εντός του, της αγάπης στη θέση της θέλησης για δύναμη – για κάθε είδους δύναμη, ακόμα και θρησκευτική, ή πνευματική, ή και θαυματουργική. [/quote]
Δεν μου αρέσει η λέξη τοποθέτηση. Δεν είναι τοπικό το ζήτημα…”Θέση της θέλησης για δύναμη;” Γιατί, οι άγιοι δεν είναι δυνατοί και ισχυροί;
Μ’ αυτά που γράφετε κ. Ευγένιε, πάλι μερικές ψυχές θα νομίσουν ότι πνευματική ζωή και αγιότητα είναι συνώνυμα της ηττοπάθειας, της δειλίας και της μωρίας!
:angry:
Απαντάει άλλος για μένα: “Και βουνά αν μετακινώ αλλά αν δεν έχω αγάπη, είμαι ντενεκές ξεγάνωτος”.
Σου φαινόταν ο τύπος για … μπούλης;
🙂
Αμ ο άλλος; Που του χαρίζανε “όλα τα βασίλεια του κόσμου τούτου” και που τον προκαλούσανε να κάνει “τις πέτρες ψωμιά” και να βουτήξει απ’ τον ουρανοξύστη κάτω για να φανερώσει τη δύναμή του … κι αυτός τους έστειλε από εκεί που ήρθαν;
Λες να το έκανε από … ηττοπάθεια;
🙂
Δεν είπα, έτσι κι αλλιώς, για δύναμη αλλά για “θέληση για δύναμη” = επιδίωξη δύναμης. Άλλο να προκύπτει η δύναμη ανάμεσα σε πάμπολλες άλλες “συνέπειες” της αγάπης, κι άλλο να γίνεται η δύναμη επιδίωξη, δλδ αυτοσκοπός.
Κι είναι, νομίζω, η θέληση για δύναμη ο μεγαλύτερος κίνδυνος ΚΑΙ της πνευματικής ζωής…
Ναι όμως, η λέξη “τοποθέτηση” δεν είναι κι η καλύτερη. Πώς να το πω;
Εμένα πάλι μ’αρέσει η λέξη “τόπος”.Όπως μ’αρέσει να λέω ότι ο τόπος είναι απλώς το πρόσωπο του τρόπου.Η ψυχή πχ όπου ο Ευγένιος τοποθετεί,δεν είναι απλώς ένας τόπος είναι και ένας τρόπος.Και δεν είναι ο κάθε τ(Ρ)όπος προσπελάσημος χωρίς αυτό το Ρ του τόπου,Πρόκειται για το ίδιο Ρ του έρωτα!
Όσο για την δύναμη και την παραίτηση έχω να πω το εξής:Ο Ευγένιος σωστά το θέτει.Έχει απ’ότι καταλαβαίνω δύο ανθρωπολογικούς τύπους υπόψη του.Τον δυναμοκεντρικό και τον της αγάπης.
Για κείνον της αγάπης νομίζω πως η Nastazia μπορεί να μιλήσει καλύτερα από μένα και τελικά να συμφωνήσει με τον Ευγένιο.Για τον δυναμοκεντρικό μπορούμε να πούμε ότι είναι αυτός ο τύπος ανθρώπου που μετετρέπει τα πάντα σε αναμετρήσεις,σε ανταγωνισμούς,σε παιχνίδια ισχύος και εξουσίας συγκεντρώνοντας για τον σκοπό αυτό δύναμη και πριν απ’όλα χρήματα.”Η δύναμη στον άνθρωπο είναι το πορτοφόλι”που έλεγες κάποιος που πέθανε στην ψάθα.
Ευγένιε,έχεις σημειώσει απουσίες!Καλώς όρισες!
[quote name=”Ευγένιος”]… κι άλλο να γίνεται η δύναμη επιδίωξη, δλδ αυτοσκοπός. [/quote]
Υπάρχει άνθρωπος που δεν κυνηγά την δύναμη; Ακόμα και η ίδια η αγιότητα, όπως έγραψα και παραπάνω, είναι δύναμη και η επιθυμία της είναι στην ουσία επιθυμία δύναμης.
Πώς δεν είναι αυτοσκοπός η δύναμη κ. Ευγένιε; Είναι κανείς που να μην την επιδιώκει;
Απλώς άλλοι την επιδιώκουν στο όνομα του Ιησού Χριστού, άλλοι στο όνομα του Διαβόλου και υπάρχουν φυσικά και κάποιοι που επιθυμούν αυτονομία δύναμης…
Για τις λέξεις και τις έννοιες τώρα: θεωρώ την λέξη “δύναμη” πιο πολύ ταιριαστή με τον άνθρωπο -ενέχει την έννοια την εξέλιξης και της συνεχούς προόδου, στον Θεό νομίζω ότι ταιριάζει περισσότερο η λέξη “ισχύς”- ενέχει την έννοια της κραταιάς και απόλυτης δύναμης που δεν καταβάλλει προσπάθεια.
Σχετικά με την “τοποθέτηση” πρέπει πρώτα να μου πείτε πώς εννοείτε την αγάπη, την δύναμη, την θέληση!
Καλό το ξεκαθάρισμα τόπου-τρόπου! Και μ’ αρέσει αυτό το “ο τόπος είναι απλώς το πρόσωπο του τρόπου”!
Ναι, αυτούς τους δυο ανθρωπολογικούς τύπους έχω κατά νου – προκύπτουν νομίζω κι από την ΚΔ, πχ τους πειρασμούς στην έρημο.
Είχα πάθει πλάκα με τον ιεροεξεταστή του Θόδωρα Ντ., που έλεγε στο Χριστό ότι ήταν … αφελής και δεν είχε καταλάβει πως οι άνθρωποι θέλουν “ψωμί, κύρος και θαύματα”! Το ρωσάκι, χαρτόμουτρο μεν αλλά ήτανε σπαθί!
🙂
Καλώς σας ξαναβρήκα – είμαι ολίγον τι πνιγμένος τελευταία και στο μάθημα “Πώς να περπατάμε πάνω στο κύμα” ήμουν απών!
:-))
Στο Θεό ταιράζει το ΙΧΘΥΣ και όχι η ισχύς,αγαπητή Nastazia.
Επειδή δε είχε όλο τον χρόνο δικό του για να σκεφτεί-ο Θεός-πάνω στο θέμα της ισχύος,παραιτήθηκε της δύναμής του και έστειλε τον Υιό του,θέλοντας,να τoν σκοτώσουν οι Φαρισαίοι.ΠΑΡΑΙΤΗΘΗΚΕ της ισχύος!Δεν κοντράρησε.Αλλά και η πράξη της Δημιουργίας είναι πράξη αγαπητικής παραίτησης.Δεν Τον ανάγκαζε τίποτα αλλά από αγάπη δημιούργησε!
Η Αγάπη κατ’εμέ είναι ενέργεια δεν είναι απλώς συναίσθημα και ορίζεται αορίστως μιλώντας για την κλίμακα: Νοιάζομαι-Μοιράζομαι-Φρον τίζω-Ελευθερώνω.Όταν ενεργούμε έτσι για τον άλλον τότε τον αγαπάμε,Και αντιστρόφως.Για να τον αγαπάμε πρέπει να νοιαζόμαστε,να μοιραζόμαστε,να φροντίζου και να τον Ελευθερώνουμε.Πρώτα απ’όλα από την ίδια μας την Αγάπη.
Η Αγάπη είναι επίσης το κάλλος στις ανθρώπινες σχέσεις.Εϊναι υπόσταση του κάλλους δηλαδή,μορφή ύπαρξής του.
Όλα αυτά μαζί με το “ο Θεός αγάπη εστί” και με το “Θεός είναι ό,τι καλό”,μάλλον μπορούν να μας φωτίσουν.Λιγάκι!
Nastazia λες: “Υπάρχει άνθρωπος που δεν κυνηγά την δύναμη; Ακόμα και η ίδια η αγιότητα, όπως έγραψα και παραπάνω, είναι δύναμη και η επιθυμία της είναι στην ουσία επιθυμία δύναμης.”
Στο πρώτο μέρος έχεις δίκιο. Όλοι οι άνθρωποι επιδιώκουμε τη δύναμη. Γι’ αυτό και, ως γνωστόν, δεν είμαστε Θεάνθρωποι. Γι’ αυτό επίσης, η αγιότητα – δηλαδή να βάλουμε την αγάπη στη θέση του κυνηγητού της δύναμης – είναι [b]άθλημα, άθλος[/b]. Ειδάλλως δεν θα ήταν. Θα ήταν απλά μια παραλλαγή της επιδίωξης της δύναμης.
Οπότε έρχομαι στο δεύτερο μέρος, που έχεις άδικο. Αν η αγιότητα ήταν επιθυμία δύναμης, ο άγιος – που εκπροσωπεί την κορύφωση της αγάπης στο μέτρο του ανθρώπου – δεν θα διέφερε [b]ριζικά[/b] από τον Χίτλερ, που εκπροσωπεί μια γνωστή κορύφωση της επιθυμίας για δύναμη.
Τώρα, για την ερώτησή σου τι εννοώ με τις λέξεις “αγάπη, θέληση, δύναμη”, ας απαντήσω με μια ερώτηση ο παλιο-ιησουίτης: Αγάπη-Δύναμη. Είναι το ίδιο πράγμα; Όχι. Ως προς τι διαφέρουν;
Ας βρούμε αυτό κι ας ψάξουμε μετά τη θέληση. Σύμφωνοι;
[quote name=”Ευγένιος”] Αγάπη-Δύναμη. Είναι το ίδιο πράγμα; [/quote]
Για εμάς τους ανθρώπους ισχύει το
Δύναμη< Αγάπη, όπου το σύμβολο ανισότητας δείχνει την πορεία ΠΡΟΣ αυτό που δεν έχουμε και δεν είμαστε ακόμη πλήρως (-και ούτε θα είμαστε ποτέ τελείως). Εδώ νομίζω κολλάει αυτό που είπε ο Θεός στον Αδάμ και την Εύα, ότι με κόπο θα αποκτούν πλέον τα αγαθά, εννοώντας και τα πνευματικά, όχι μόνο τα υλικά, και με κόπο θα “γεννάνε” τις ιδέες, την δημιουργία, την δια-νόηση, την αρετή, το αγαθό γενικότερα και την αγιότητα συνεπώς. Εμείς οι άνθρωποι χρειαζόμαστε τη δύναμη για να περάσουμε στην Αγάπη, ενώ η προπτωτική μας κατάσταση μας εξασφάλιζε άκοπη Αγάπη. Η διαφορά στην Δύναμη που δεν θέλει να φτάσει δι’ αυτής στην Αγάπη και πασχίζει να κάνει ό,τι νά ‘ναι και όπου νά ‘ναι είναι η απουσία Λόγου και Λογικής, ενώ η Δύναμη της Αγάπης ενέχει τον Λόγο.
Σωστά;
Για τον Θεό εννοείται ότι ισχύει το
Δύναμη=Αγάπη=Δικαιοσύνη=Λογική=Βουλή=Βούληση=Θέληση=Αγαθότητα=Νους=Πνεύμα=…Όλος ο Λόγος,
διευκρινίζω ξανά ότι για τον Θεό δεν ταιριάζει απόλυτα ΚΑΜΙΑ έννοια και ΚΑΜΙΑ λέξη, διότι ο Ίδιος είναι η Πηγή όλων αυτών, δλδ. είναι πάνω από την σκέψη μας.
Καί ό, τι θεολογικό γνωρίζουμε προέρχεται από τον Θεό.