Η κ. Eλένη Γλύκατζη-Αρβελέρ ήταν καλεσμένη την Κυριακή 13 Ιανουαρίου 2013 στὴν εκπομπή "Έχει Γούστο", της ΝΕΤ, και μίλησε για την ελληνικὴ περιπέτεια σε περίοδο κρίσης χωρίς παιδεία και πολιτισμό.
Αναφέρθηκε στην εικόνα της Ελλάδας και των Ελλήνων στην Γαλλία, τα αδιέξοδα των νέων, τόνισε ότι το πρόβλημα της πατρίδας μας είναι ηθικό και μετά κοινωνικό-οικονομικό. "Απεμπολήσαμε τις ρίζες μας και τις καταβολές μας ξεχνώντας τον συν-άνθρωπο" είπε χαρακτηριστικά.
Επιλογικά έδωσε ξέχωρη σημασία στο ότι χρειαζόμαστε αλλαγή προτεραιοτήτων-ονείρων από το έχειν στο είναι.
Πιστεύω και αυτό είναι η ταπεινή μου γνώμη,η υποκειμενική η προσωπική τα εξής:
ότι γενικά Η ιστορία και οι ιστορικές πηγές,στο σύνολο τους,δηλαδή όλες,ακόμα κι αυτές που ακόμα δεν συνεκτιμήθηκαν, θα σπάσουν όλα τα επιχειρήματα των ιδεολόγων και των ιστορικών.
‘Οπως η Φύση τα επιχειρήματα των Σκεπτικών που λέει και ο Χιούμ.
Αφού ξεκαθαρίσαμε αυτό μπορούμε πλέον να πούμε ότι το έργο σας κυρία Αρβελέρ προσέφερε λίγη ακόμα κατανόηση περισσότερη στην ρωμαική ιστορία.Αλλά δεν τελείωσε εκεί.Έχει δρόμο ακόμα…
Είπε κι άλλα όμως εξαιρετικά κοινότοπα και επισφαλή σε σημείο υποκρισίας. Τα οποία δεν αναφέρει το σημείωμα και καθόμαστε να βλέπουμε και να ακούμε όλη αυτήν την τετελεσμένη ρητορική. Η κ.Αρβελέρ ήταν κομμάτι όλων των αδιέξοδων τρόπων σκέψεως και του συστήματος οργάνωσης της Ελλαδικής κοινωνίας. Είχε “θέσεις” (πράγμα που πολλοί αγνούν είναι η αλήθεια) και λόγο. Είχε μια συμβολική και ουσιαστική αυτονομία αξιοζήλευτη και εξαιρετικά επιδραστική. Θα την τιμούσε να είχε λίγη προσωπική μεταμέλεια και να μη γελάει έτσι χαριτωμένα όταν της κάνουν ερωτήσεις και να της παρακάμπτει επιλέγοντας αποκλειστικά την ενοχική ρητορική που κάτω κρύβει θυμό. Θυμό επειδή ταπεινώθηκε. Κατανοητό. Έχουμε κι εμείς έναν ανάλογο θυμό. Αλλά δεν έχουμε όλοι την ίδια ευθήνη.
Επαρκώς διαφωτιστικό αυτό το τηλεοπτικό “τεμάχιο”. Δείχνει γιατί δεν πρέπει να ακούμε τους περισσότερους αν όχι όλους τους Ισχυρούς του παρελθόντος διότι εκεί ανήκει και η κυρία Αρβελέρ, σε ένα υπό κρίση παρελθόν.
[i]«Η κ.Αρβελέρ ήταν κομμάτι όλων των αδιέξοδων τρόπων σκέψεως και του συστήματος οργάνωσης της Ελλαδικής κοινωνίας.»[/i]
Οφείλω να πω ότι θεωρώ εξαιρετικά άδικο έναν τέτοιον ισχυρισμό, εναντίον της κ. Αρβελέρ.
Επί του συγκεκριμένου: Σε μια τηλεοπτική οθόνη καταποντισμένη στην κενολογία, η προκείμενη εμφάνισή της αποτελούσε – υποστηρίζω σε πλήρη, από πλευράς μου, διαφωνία με τον αγαπητό Αλέξανδρο – μια εξαίρεση σε βαθμό αξιοπρόσεκτο.
ΥΓ: [i]«Ενοχική ρητορική»[/i] – ας διευκρινίσω – αποτελεί πρωτίστως (στα δικά μου μάτια) η επιδίωξη να ενοχοποιήσουμε ακόμα και το… χαμόγελο, μόνο και μόνο επειδή μάς διακατέχει ένας εκνευρισμός, τέτοιος, που μας οδηγεί μέχρι και να μετατρέπουμε την [i]«ευθύνη»[/i] σε [i]«ευθήνη»[/i].
Δεν μου άρεσε πολύ σε αυτή την συνέντευξη η κ Αρβελέρ, αλλά … απορώ με κάποια σχόλια που χωρίς σεβασμό (έστω για την ηλικία της) και κυρίως επιχειρήματα την κατακρίνουν … όχι γι αυτά που είπε στη συνέντευξη, αλλά ??? γιατί … δεν καταλαβαίνω!