Απόλλων Μπαζάντες*
(ἢ «Ὅπως οἱ Ἰσλανδοὶ καὶ οἱ Αἰγύπτιοι»)
1. Ὅλα τὰ προβλήματα τῆς χώρας προέρχονται ἀπὸ Τὸ Πρόβλημα: τὴν ἀπουσία Δημοκρατίας.
2. Ἡ λεγομένη «(Προεδρευομένη) Κοινοβουλευτικὴ Δημοκρατία» (ἄ.1§1 τοῦ Συντ.1975) ἔχει ἀντικατασταθῇ ἀπὸ τὴν Κομματοκρατία καὶ τὴν Μηντιοκρατία:
3. Κομματοκρατία + Μηντιοκρατία ἀδιαφοροῦν ἢ καὶ ἀδυνατοῦν νὰ λύσουν ὁποιοδήποτε πρόβλημα, ἀπὸ τὸ ἁπλούστερο (λ.χ. σκουπίδια) μέχρι τὸ συνθετώτερο (λ.χ. οἰκονομία).
4. Κόμματα + ΜΜΕ παρουσιάζουν τὴν χειρότερη λύση ἢ τὴν μή-λύση ὡς τὴν μοναδικὴ λύση. Κόμματα + ΜΜΕ ἀναδεικνύουν τοὺς χειρότερους ἐκπροσώπους (Mετριοκρατία). Τὰ Κόμματα κατέλαβαν τὰ πάντα (Παν/μια, συνδικαλισμό, αγροτικοὺς συνεταιρισμούς) καὶ τὰ κατέστρεψαν, μαζὶ μὲ τὸ Παρὸν καὶ τὸ Μέλλον τῆς χώρας. Τὰ ΜΜΕ τοὺς ἔκαναν πλάτες (καὶ συνεχίζουν).
5. Ἐνῷ, ἀντίθετα, ἡ Δημοκρατία –στὸν ὀργανισμὸ τοῦ Κράτους/Κοινωνίας καὶ στὸν ὀργανισμὸ τῶν Κομμάτων (ἐσωκομματικὴ δημοκρατία)- θὰ ὁδηγοῦσε στὶς καλύτερες λύσεις καὶ στοὺς ἄριστους ἐκπροσώπους, ἀναδεικνύοντας τὸ (θαμμένο σήμερα) δυναμικὸ τοῦ Λαοῦ.
6. Μὲ λίγα λόγια, τὸ Πολίτευμα ἔχει ἐκτραπῇ σὲ Κομματοκρατία, «Mηντιοκρατία», Μοναρχία Πρωθυπουργοῦ, Ὀλιγαρχία (ἐντοπίων καὶ ξένων ἰσχυρῶν), σὲ Φαυλοκρατία.
Τὸ παρὸν Σ.1975(/86/01/08) ἀδυνατεῖ νὰ μᾶς προστατεύσῃ, ἄρα πρέπει νὰ ἀλλάξῃ!
7. Ἡ ἀλλαγὴ τοῦ Συντάγματος θὰ πρέπῃ νὰ γίνῃ σὲ 2 στάδια:
8. Πρῷτο στάδιο (ἄμεσα ὑλοποιήσιμο, μὲ ἁπλὴ ἀναθεώρηση): γιὰ νὰ ξαναγίνῃ τὸ Πολίτευμα Κοινοβουλευτικὴ Δημοκρατία, πρέπει νὰ γίνῃ καὶ πάλι Προεδρευομένη. Διότι:
9. Ὁ Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας (ΠτΔ) εἶναι ρυθμιστὴς (ἐκ τοῦ Σ., ἄ.30§1) καὶ ἐγγυητὴς τῆς Κοινοβουλευτικῆς Δημοκρατίας , ὥστε αὐτὴ νὰ μὴν ἐκτρέπεται (ὅπως ἔχει συμβῇ σήμερα, βλ. ἄνω).
10. Στὴν ἑλληνικὴ γλῶσσα «προεδρ-εύ-ομαι» σημαίνει: ἐλέγχομαι ἀπὸ πρόεδρο.
11. Ἀπὸ ἀμέλεια(;), οἱ διατάξεις τοῦ Σ.1975 γιὰ τὸν ΠτΔ ἦσαν ἐλλιπέστατες (λ.χ. ἐκλέγεται ἀπὸ τὰ Κόμματα! Ὁ ἐλέγχων ἐκλέγεται ἀπὸ …τοὺς ἐλεγχόμενους!)
12. Ἀπὸ δόλο τῶν κομματικῶν παικτῶν, ὁ ΠτΔ ἀποψιλώθηκε καὶ ἀπὸ τὶς λίγες ἐξουσίες ποὺ εἶχε, μὲ τὴν ἀναθεώρηση τοῦ 1986.
13. Ἄρα, μὲ νέα συνταγματικὴ ἀναθεώρηση, μπορεῖ καὶ πρέπει νὰ ἀποκατασταθῇ ὁ ΠτΔ, ὥστε:
*14. νὰ ἐκλέγεται ἀπὸ τὸν Λαὸ καὶ
*15. νὰ ἔχῃ τὶς βασικὲς ἁρμοδιότητες τοῦ ρυθμιστῆ (ὅπως καὶ κατὰ τὸ γράμμα τοῦ παρόντος Σ.), καὶ ἐγγυητῆ, δηλαδή νὰ ἔχῃ:
15α. διαχείριση τῶν δημοψηφισμάτων, 15β. veto λόγῳ προφανοῦς ἀντισυνταγματικότητας νόμου, 15γ. τὶς ἀνεξάρτητες ἀρχές ὑπὸ τὴν αἰγίδα του (ΕΣΡ, Ἐθνικὴ Στατιστικὴ Ὑπηρεσία, Συνήγορο τοῦ Πολίτη, ΑΣΕΠ κ.λπ.), ἡ ἐκλογὴ τῆς ἡγεσίας τῶν ὁποίων νὰ ἀφαιρεθῇ ἀπὸ τὰ Κόμματα, 15δ. τὸν ἔλεγχο τῆς ἀξιοκρατικῆς ἐκλογῆς τῆς ἡγεσίας τοῦ Στρατοῦ (τὴν ἐγγύηση ὅτι δὲν θὰ κομματικοποιῆται καὶ τὸ στράτευμα…!).
16. Οἱ αὐτονόητες (σὲ πολλὰ ἄλλα κράτη) ἁρμοδιότητες αὐτὲς τοῦ ΠτΔ δὲν μετατρέπουν τὸ Πολίτευμα σὲ Προεδρικό, ἀλλὰ συγκροτοῦν τὴν ἔννοια «προεδρευομένη» (βλ. 10. καὶ Ἐπίμετρο), ἄρα μποροῦν νὰ τεθοῦν καὶ μὲ Ἀναθεώρηση (ἐνῷ ἡ διάταξη γιὰ τὸ Πολίτευμα δὲν εἶναι ἀναθεωρήσιμη).
17. Γιὰ νὰ γίνῃ κατανοητὸς ὁ ρόλος τοῦ Προέδρου, χρήσιμο εἶναι νὰ παραβληθῇ πρὸς τὸν ρυθμιστικὸ ρόλο τῆς Ἐπιτροπῆς Ἀνταγωνισμοῦ, μὲ παράθεση τῶν προβλημάτων ἔνθεν κακεῖθε:
*μονοπώλια/καρτέλ/ὀλιγοπώλια ἐκεῖ, *δικομματισμὸς μονοκομματικοῦ τύπου ἐδῶ
*καταχρηστικὲς πρακτικὲς ἐκεῖ, *ὑφαρπαγὴ ψήφου/προεκλογικὴ ἐξαπάτηση ἐδῶ
*παραπλανητική, μαύρη διαφήμιση ἐκεῖ, *ἀπουσία προεκλογικοῦ διαλόγου ἐδῶ
*νόθευση ἀνταγωνισμοῦ ἐκεῖ, *μονοπώληση τῆς προσβάσεως στὰ ΜΜΕ, φίμωση/ περιθωριοποίηση τῶν νέων κομμάτων, ἐδῶ…
18. Μετὰ τὴν ἐπαναφορὰ τῆς Προεδρευομένης, θὰ μποροῦμε νὰ περάσουμε στὸ δεύτερο στάδιο (πιὸ μακροχρόνιο καὶ ἐπίπονο): σὲ Νέο Σύνταγμα, κατόπιν Δημοψηφίσματος ποὺ θὰ διεξαγάγῃ ὁ ΠτΔ, μὲ 3 ἐπιλογές: Α. ἀλλαγὴ τοῦ Συντάγματος (δηλ. Συντακτικὴ Ἐθνοσυνέλευση), Β. ἀναθεώρηση τοῦ Συντάγματος ἢ Γ. καμμίαν ἀλλαγή.
19. Τὸ Νέο Σύνταγμα (ἐὰν αὐτό διαλέξῃ ὁ Λαός) θὰ πρέπῃ νὰ ἐγγυᾶται τὴν δημοκρατικότητα τῶν Κομμάτων καὶ τὸν ἔλεγχο τῶν ΜΜΕ, ὥστε νὰ μὴν ὑπάρξουν πάλι τόσο στυγνὴ Κομματοκρατία καὶ Μηντιοκρατία. Μὲ θεσμικὲς πρόνοιες & δικλεῖδες, καὶ ὄχι μὲ εὐχολόγια. Ἁπλὸ παράδειγμα: μὲ συνταγματικὴ ἀπαγόρευση τῆς συμμετοχῆς ἀνηλίκων σὲ κομματικὲς νεολαῖες. Σήμερα ἡ στρατολόγηση στὰ κομματικὰ φυτώρια ἐπιτρέπεται συνταγματικά(!!!), ἐνῷ ἀντίκειται καταφανῶς στὴν προστασία τῆς παιδικῆς ἡλικίας καὶ ἔχει καταστρέψει ἄπειρες ζωὲς νέων ἀνθρώπων, εὐνοῶντας καίρια τὴν Κομματοκρατία…
Ὁ ἐκλεγμένος ἀπὸ τὸν Λαὸ ΠτΔ θὰ ἐγγυηθῇ ὅτι ἡ σύνθεση τῆς Συντακτικῆς Ἐθνοσυνέλευσης θὰ εἶναι ἀντιπροσωπευτικὴ τοῦ Λαοῦ καὶ ὄχι κομματική…
-Ὡραῖα ὅλα αὐτά… Πῶς, ὅμως, θὰ δεχτῇ τὸ Κατεστημένο τὴν διόρθωσή του;!
-Μόνον ἐὰν τὸ αἴτημα γιὰ Συνταγματικὲς Ἀλλαγὲς (1ον. Ἀναθεώρηση, 2ον. Νέο Σύνταγμα) γίνῃ Παλλαϊκὸ (ἐπ’ οὐδενὶ κομματικό), ὅπως παλλαϊκὸ ἦταν στὴν Ἰσλανδία καὶ τὴν Αἴγυπτο. Τότε τὸ Κατεστημένο θὰ πιεστῇ ἀπὸ μία κρίσιμη μάζα, ἐπίμονη, μὲ στοχοπροσήλωση καὶ διαρκῶς ὀγκούμενη.
-Καὶ πῶς θὰ γίνῃ παλλαϊκὸ ἕνα τέτοιο αἴτημα, ὅταν ὁ κόσμος ἀγνοεῖ τὴν ἀποστολὴ καὶ τὴν ἀξία τοῦ Συντάγματος (ἐνίοτε κι αὐτὴν τὴν ἴδια τὴν ὕπαρξή του);
-Ἐνῷ ὁ ὑπερπληθυσμὸς τῶν δικηγόρων (ἀναλογικὰ μὲ τὸν πληθυσμὸ τῆς χώρας) ἔχει πολλὰ ἀρνητικά, νά ποὺ ἔχει καὶ ἕνα θετικό! Στὴν Ἀθῆνα ὑπάρχουν περίπου 8.000 νέοι (25 μὲ 35 ἐτῶν) δικηγόροι.
Οἱ νέοι δικηγόροι εἶναι πολίτες μὲ νομικές – πολιτειακὲς προσλαμβάνουσες καὶ γι’ αὐτὸ μποροῦν νὰ ἀποτελέσουν τὸν πυρῆνα τῆς ἐνημέρωσης & κινητοποίησης τοῦ κόσμου σχετικὰ μὲ τὴν ἀξία τοῦ Συντάγματος.
Λόγῳ ἐπαγγέλματος δε, γνωρίζονται μεταξύ τους καὶ ἔχουν εὐρὺ κοινωνικὸ κύκλο… Ἔτσι, ἐὰν λ.χ.1.000 νέοι δικηγόροι ἐνημερώσουν τὸ ἄμεσο περιβάλλον τους, μποροῦν νὰ σχηματίσουν τὴν κρίσιμη μάζα (π.χ.10.000 νέων ἀνθρώπων) γιὰ μία Παλλαϊκὴ Εἰρηνικὴ Ἐπανάσταση (ὅπως στὴν Αἴγυπτο).
-Γιατί ἔλαχε σὲ μᾶς;
-Γιατὶ τώρα ὡρίμασαν οἱ συνθῆκες (βλ. Κρίση, Μνημόνιο, 50-60% ἐκλογικὴ ἀποχή).
-Γιατί θεωρεῖς (ἢ πιθανολογεῖς) ὅτι θὰ πετύχῃ;
-Γιατὶ οἱ νέοι δὲν ἔχουν νὰ χάσουν κάτι… Πιὸ πιθανὸ εἶναι νὰ βελτιώσουν, κατὰ τὰ περιγραφόμενα, τὸ ζοφερὸ παρὸν καὶ τὸ κατάμαυρο μέλλον τους.
Διότι οἱ νέοι ἔχουν παρέες, γνωρίζουν τὸ Διαδίκτυο κι ἔχουν φτύσει τὰ Κόμματα.
Γιατί, ἂν εἶναι παλλαϊκό (καὶ ὄχι κομματικό) αἴτημα/κίνημα, θὰ εἶναι καὶ ἀνιδιοτελές! Γι’ αὐτὸ θὰ πετύχῃ!
-Μιὰ ποὺ τὸ ἔθιξες: γιατὶ νὰ μὴ τὸ ἀναλάβῃ ὅλο αὐτὸ ἕνα Κόμμα;…
-Ἡ θεμιτή/εὐκταία προώθηση ἰδεῶν/λύσεων/θέσεων ἀπὸ κόμματα, θὰ ἦταν πρωθ-ύστερο στὴν παροῦσα φάση. Πρῶτα ἡ ἐπαναφορά/ἑδραίωση τῆς Δημοκρατίας καὶ ὕστερα ὁ κομματικὸς ἀγῶνας & διάλογος (γιὰ τοὺς λόγους ποὺ ἀναλύθηκαν)! Ἐξάλλου, 50% ἀποχή (≈ ἀπόρριψη τῶν Κομμάτων), κάτι λέει…
-Ὅμως…, ἀξίζει τὸν κόπο τελικά;
-Μία εἰρηνικὴ Ἐπ-Ανάσταση ἀνατρέπει τὸν παραλογισμὸ ἑνὸς παρατεταμένου (τρεισήμιση δεκαετιῶν!) συλλογικοῦ Θανάτου καὶ δίνει Νόημα στὴν Ζωή.
Ἀξίζει τὸν κόπο, ἐὰν ἀξίζῃ νὰ σωθῇ αὐτὸς ὁ πανέμορφος τόπος, μὲ τὴν μοναδικὴ γεωστρατηγικὴ θέση, μὲ τοὺς ὄμορφους ἀνθρώπους (παρὰ τὴν χρόνι-α σπίλωση καὶ αὐτοαμαύρωσή τους) καὶ μὲ τὴν οἰκουμενικῆς ἀξίας Πρότασή τους γιὰ τὴν Ζωή. Δὲν ἀξίζει;
►Τὸ παράδειγμα τῆς Ἰσλανδίας: Ὀκτώβριος 2008: Καταρρέει μὲ πάταγο τὸ τραπεζικὸ σύστημα τῆς Ἰσλανδίας, λόγῳ μίας ἐξωφρενικῆς φοῦσκας ποὺ εἶχαν δημιουργήσει Ἰσλανδοὶ τραπεζίτες ἐκμεταλλευόμενοι τὴν ἕως τότε εὐφορία («πάρτυ») τοῦ παγκοσμιοποιημένου χρηματιστηριακοῦ καπιταλισμοῦ. Ἡ «κορῶνα» (νόμισμα) ἔπεσε στὰ τάρταρα, οἱ τραπεζικὲς καταθέσεις δεσμεύτηκαν, οἱ Ἰσλανδοὶ βγῆκαν στοὺς δρόμους μὲ ἄγριες διαθέσεις…
2009: Πρόωρες ἐκλογές, σάρωση τῆς δεξιᾶς κυβέρνησης καὶ ἀνάδειξη σοσιαλιστικῆς λόγῳ καὶ τῆς ὑπόσχεσης ὅτι θὰ προχωροῦσε σὲ σύγκληση συντακτικῆς ἐθνοσυνέλευσης γιὰ σύνταξη Νέου Συντάγματος, προκειμένου νὰ μὴν ἐπαναληφθῇ στὸ μέλλον παρόμοιο «κράχ» (θεωρήθηκε ὅτι τὸ πολιτικὸ σύστημα «ἔκανε πλάτες» στοὺς τραπεζίτες, ἀδιαφορώντας γιὰ τὸν ρόλο του, νὰ ρυθμίζῃ καὶ ἐλέγχῃ τὴν οἰκονομία). Πείσθηκαν οἱ Ἰσλανδοί, ἴσως, διότι τὸ Crash (τὸ «κρὰχ» στ’ ἀγγλικά) μίας ἐθνικῆς οἰκονομίας ὁμοιάζει μὲ τὸ crash ἑνὸς ὑπολογιστῆ: ἡ πρώτη λογικὴ ἀντίδραση τοῦ χρήστη εἶναι ἡ ἐπανεκκίνηση (restart), πιὸ δυναμικὴ ἀντίδραση εἶναι τὸ format (ἂν τὸ πρόβλημα ἐπιμένει καὶ τὸ μηχάνημα σέρνεται), ἡ πλέον δραστικὴ καὶ μόνιμη εἶναι ἡ ἀλλαγὴ λειτουργικοῦ συστήματος -ὄχι ἁπλὸ update, ἀλλὰ καινούργιο λειτουργικὸ σύστημα (OS).
Αὐτὴν τὴν λύση ἐπέλεξαν οἱ Ἰσλανδοί, τὴν δραστικὴ καὶ μόνιμη: καινούργιο Σύνταγμα, καινούργιο Λειτουργικὸ Σύστημα.
Ὅμως, ἡ νέα κυβέρνηση δὲν προχωροῦσε στὴν προεκλογική της ὑπόσχεση. Ἀντιθέτως, πιεζόμενη ἀπὸ ξένους (Ἀγγλία, Ὁλλανδία, ΕΕ), κατέθεσε νομοσχέδιο γιὰ τὴν ἐπιβάρυνση τῶν φορολογούμενων Ἰσλανδῶν μὲ τὸ χρέος τῶν ἰσλανδικῶν Τραπεζῶν πρὸς Ἄγγλους καὶ Ὁλλανδοὺς καταθέτες… Ἡ πρόταση τῶν «δανειστῶν» τους: ἀποπληρωμὴ σὲ 13 χρόνια μὲ 5,5% ἐπιτόκιο (σᾶς θυμίζει κάτι;).
Καὶ πάλι στοὺς δρόμους οἱ Ἰσλανδοί, ἐξοργισμένοι, ὠθοῦν τὸν Πρόεδρο τῆς Δημοκρατίας τους νὰ θέσῃ βέτο(!) καὶ νὰ προκηρύξῃ Δημοψήφισμα ἐπὶ τοῦ κυβερνητικοῦ νομοσχεδίου: 93,5%(!!!) τῶν Ἰσλανδῶν λέει βροντερὸ «ΟΧΙ» στὸ νομοσχέδιο καὶ ρίχνει βροντερὸ χαστούκι σὲ κυβέρνηση ἑνὸς ἔτους (προφανῶς ἐπειδὴ ἀθετοῦσε προκλητικὰ τὶς προεκλογικές της ὑποσχέσεις)! Ἕνας Λαὸς διαπραγματεύεται ὁ ἴδιος μὲ τοὺς «δανειστές» του χάρη στὶς πρόνοιες ἑνὸς Συντάγματος, ποὺ χρονολογεῖτο στὰ 1944 καὶ θεωρεῖτο καὶ ἀνεπαρκές!…
Πείθεται ἡ κυβέρνηση, γιὰ λόγους πολιτικῆς ἐπιβίωσης (καὶ «ἐθνικῆς συμφιλίωσης» -αὐτολεξεί), νὰ ὑλοποίησῃ τὴν ὑπόσχεσή της γιὰ Νέο Σύνταγμα.
2010: ἐπιλέγεται μὲ κλήρο (ὅπως στὴν ἀρχαία Ἀθῆνα!) ἀντιπροσωπευτικὸ δεῖγμα 1.300 Ἰσλανδῶν (ἀπὸ πληθυσμὸ 350.000!) γιὰ νὰ προτείνουν τὶς ὑποψήφιες πρὸς ἔνταξη στὸ Νέο Ἰσλανδικὸ Σύνταγμα διατάξεις! Ἐν συνεχείᾳ, ἐπιλέγεται καὶ πάλι ἀντιπροσωπευτικὸ δεῖγμα 500 Ἰσλανδῶν ὑποψηφίων γιὰ 30 θέσεις στὴν Συντακτικὴ Ἐθνοσυνέλευση. Ὅλοι διαθέτουν ἴσο χρόνο στὰ κρατικὰ ΜΜΕ! Οἱ Ἰσλανδοὶ ἐπέλεξαν τὸ νέο Λειτουργικό τους νὰ εἶναι «Ἀνοιχτό» (Open Source)!..
Φεβρουάριος 2011: ξεκινᾷ τὶς ἐργασίες της ἡ Συντακτικὴ Ἐθνοσυνέλευση τῆς Ἰσλανδίας, ἡ ὁποία ἔχει ἐξέλθει τῆς ὕφεσης καὶ δέχεται νέα πρόταση ἀπὸ τοὺς «δανειστές» της: νὰ τοὺς «ξεχρεώσῃ» σὲ 35 χρόνια μὲ 3,3% ἐπιτόκιο (κι ἕπεται νέο Δημοψήφισμα)!.. Ὅ,τι ἀκριβῶς δὲν κάναμε ἐμεῖς μὲ τοὺς «δανειστές» μας…
►Ὅπως οἱ Αἰγύπτιοι: Μὲ ὑπομονή, ἐπιμονή, λαϊκότητα, ἰσχὺ ἐν τῇ ἑνώσει, φιλειρηνικὸ τρόπο, ἐπαναλαμβανόμενες συναντήσεις (ραντεβού) στὴν Πλατεία, ἰδίως μετὰ τὴν προσευχὴ τῆς Παρασκευῆς (ἐμεῖς ἐδῶ: τὴν Κυριακή), ὁδηγήθηκαν σὲ ἀνατροπὴ τοῦ Τυράννου, Δημοψήφισμα προσφάτως καὶ διαδικασίες καταρτίσεως Συντάγματος.
πηγή: antifono.gr
Είναι ανήκουστο να ζητάμε σήμερα σύνταγμα και να διαπιστώνουμε ότι όλα αυτά τα χρόνια που θεωρούσαμε ότι κυβερνιόμαστε δημοκρατικά κάθε άλλο παρά δημοκρατία είχαμε.
Δεν παραδέχομαι τις εξ αποκαλύψεως αλήθειες εκ πνεύματος αγίου που κατακτούν τελευταία τις διάνοιες των “πεφωτισμένων” του τόπου αυτού και τούτο διότι θα πρέπει να προσδεχθώ ότι οι άρτι αναβλέψαντες όλα αυτά τα χρόνια που μας δίδασκαν τα αντίθετα, ήταν ανίκανοι να δουν και να κατανοήσουν από μόνοι τους αυτό που εμφανέστατα και μεθοδικά συνέβαινε στον τόπο μας, με τη συμμέτοχη και την ανοχή όλων ανεξαιρέτως των πολιτών κι επομένως τώρα είναι ανώφελο να διεκδικούν το ρόλο του προφήτη και σωτήρα μας. Αν δεν συμβαίνει το ανωτέρω τότε τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα κι αυτο σημαίνει ότι όλοι αυτοί κάπου είχαν “λουφάξει” και “βολευτεί” και μόλις ξεβολευτήκαν άρχισαν να γίνονται προφήτες στον τόπο τους και σωτήρες. Η τρίτη εκδοχή είναι ότι εκτελούν με τις κραυγές αυτες, ειδική υπηρεσία κι όλα τούτα είναι υποβολιμαία και μεθοδευμένα στα πλαίσια γνωστών τεχνικών χειραγώγησης των λαών.
Σε όλους αυτούς που ζητανε νέο Σύνταγμα θυμίζω ότι πάντα ήταν εκεί η σημαντικότερη διάταξή του, εκείνη που καλούσε τους πολίτες να το προστατέψουν με κάθε μέσο επιδεικνύοντας τον δέοντα “πατριωτισμό” άρα όλοι αυτοί οι νεόκοποι πατριώτες δημοκράτες δεν διεκδικήσαν για τον εαυτό τους τον ρόλο που σήμερα επιζητούν με το να εξαγγέλλουν μεθόδους εθνοσωτήριες μέσα από κείμενα συνταγματικά λαϊκής αποδοχής και προέλευσης, τη στιγμή που ξέρουν ότι η “κομματοκρατιακαι η “μιντιοκρατια” καλά κρατούν και το γέννημα που ποθούν μέσα από την ίδια σάπια μήτρα θα γεννηθεί, εκτός αν πιστεύουν ότι με την εφαρμογή των μέτρων της «πολιτικής βουντού» και της ασύστολης «ψευδολογίας» που αφιστάμεθα σήμερα ως το σωτηριο ηλεκτροσόκ θα επέλθει η αναδιοργάνωση των εγκεφάλων των ελλήνων πολιτών κατά το πως επιθυμούν οι οπαδοί της νεοφιλελεύθερης ιδεολογίας που θριαμβεύουν πλέον στον τόπο μας
Εγώ θεωρώ απόλυτα φυσιολογικό να προκύπτη η αναγνώριση μίας λύσης (που, ενδεχομένως υπήρχε σε άλλες χώρες) όταν ωριμάζουν οι συνθήκες.
Για παράδειγμα, στην Ισλανδία το παρόν (υπό αλλαγή) Σύνταγμα ήταν …”προσωρινό” από το 1944 (ήταν το δανέζικο Σ. προσαρμοσμένο) και οι τυχόν ελλείψεις του φαινόταν να μην ενοχλούν τον λαό. Μετά το “κραχ” (κατάρρευση) της οικονομίας του, αναγνωρίστηκε από τον ισλανδικό λαό η αναγκαιότης αλλαγής του. Μετά 64 χρόνια!
Επίσης, δεν μπορεί να θεωρηθή εξ αποκαλύψεως αλήθεια η μέθοδος της αλλαγής του Σ., που προτείνω, όταν την είδα(με) στην πράξη σε δύο χώρες: Ισλανδία, Αίγυπτο.
Φυσικά, τα ΜΜΕ δεν έβγαλαν κουβέντα για την ουσία των δύο αυτών εξεγέρσεων…
Είναι φυσικός νόμος να μεταγγίζωνται και προσαρμόζωνται οι επαναστάσεις. Έτσι έγινε και με τις μεγάλες ευρωπαϊκές κ’ αμερικανικές του 1800 προς την ελληνική του 1821.
Ευχαριστώ, πάντως, για το σχόλιο!
Η κακοδαιμονία του Έλληνα ήταν πάντα η τάση του να κοιτά και να αντιγράφει ότι κάνουν οι γύρω του.
Η κακή συνηθεια της μεταφύτευσης άνευ όρων των ξενόφερτων μοντέλων και μεθόδων είναι η κατάρα μας. Ο Έλληνας αγνοεί τις ιδιαιτερότητες του, αγνοεί ποιος πραγματικά είναι και φυσικά δεν είναι το άλας της γης όπως νομίζει. Φιλοσοφία τέχνες μουσική ιδέες όλα είναι παγκοσμοιοποιημένα και στερούνται της ιδιαίτερης εθνικής σφραγίδας και αυτό είναι το ζητούμενο σήμερα πώς θα λυθούν προβλήματα με δεδομένα διαφορετικά από εκείνα που παρουσιάζονται παγκοσμίως, πώς θα παρουσιαστούν οι μέθοδοι επίλυσης αυτών ως ιδανικές σχεδόν μοναδικές, όταν δεν μπορούν με τίποτα να εφαρμοστούν στον τόπο αυτό. Δεν βάζουμε το κιμονό μιας κινέζας σε μια εύσωμη γερμανίδα αν και τα τελευταία στην Ελληνική αγορά κυκλοφορούν τέτοια ρούχα και μάταια οι εύσωμες της χώρας μας προσπαθούν να ντυθούν με το αισθητικό αποτέλεσμα ορατό σε όλους. Όλες αυτές οι λύσεις θυμίζουν τις προσπάθειες των μελών της σχολής του Σικάγο να εφαρμόσουν τις θεωρίες τους με πανομοιότυπο κατά περιόδους τρόπο σε διάφορες χώρες που η κάθε μια παρουσίαζε τις δίκες της ιδιαιτερότητες σε τομείς βασικούς όπως είναι η παράγωγη αγαθών και η οικονομία
Ὁπότε, οὔτε ὁ Μακρυγιάννης ἔπρεπε νὰ ἐπιδιώξῃ τὴν θέσπιση Συντάγματος;…
1.Ἡ ἀντιπροσωπευτικὴ Δημοκρατία ἀφορᾷ στὰ κράτη μὲ πληθυσμὸ μεγαλύτερο μίας πόλης.
2. Τὰ Συντάγματα βοηθοῦν νὰ λειτουργήσῃ ἡ ἀντιπροσωπευτικὴ Δημοκρατία χωρὶς νὰ ἐκτρέπεται σὲ ὀλιγαρχία.
3. Ἄρα, δὲν εἶναι παράλογο νὰ μιλᾶμε γιὰ τὸ Σύνταγμα.
Δυστυχῶς, τὰ σχόλιά σας δείχνουν νὰ ἀντιμετωπίζετε τὸν διάλογο περὶ τοῦ Συντάγματος ὡσὰν νὰ πρόκειται γιὰ ἀνοσιούργημα.
Μὲ τὴν ἴδια λογική, θὰ ἔπρεπε νὰ καταργήσουμε καὶ τὸν Ποινικὸ Κώδικα. Εἶναι γνωστό, βεβαίως, ὅτι οἱ Βαυαροὶ ἀδιαφόρησαν γιὰ τὸ προγενέστερο δίκαιο. Ἄλλο αὐτό.
Εἰρήσθω ἐν παρόδῳ, καταστατικοὺς χάρτες εἶχαν καὶ ἀρχαιοελληνικὲς πόλεις…
Μία συμβουλή: Μή φοβᾶστε τὸν Θεσμό. Ἡ ἀποστολή του δὲν εἶναι νὰ ἐγκλωβίζῃ, ἀλλὰ νὰ διασώζῃ τοὺς βασικοὺς ὅρους τῆς (συν)υπάρξεως, ἰδίως σὲ πολυπληθῆ σύνολα.
Το ανοσιούργημα είναι η αυταπάτη περί σωτηρίου κειμένου που θα βγει μέσα από τη μήτρα που γέννησε και ανέθρεψε αυτή τη Δημοκρατία που σήμερα ονομάζουμε ούτε λίγο ούτε πολύ δικτατορία συγκαλυμμένα πίσω από τους όρους κομματοκρατίας και μιντιοκρατία
Δυστυχώς έχω εμβαθύνει λόγω εξειδικευμένων σπουδών σε ότι πραγματεύεται το άρθρο σας.
Ἐὰν κατάλαβα καλὰ τὴν ἔνσταση καὶ τοὺς φόβους σας, φοβᾶστε ὅτι τὸ κομματικό-μηντιακὸ κατεστημένο (μῆτρα) θὰ ΚΑΠΕΛΩΣΗ καὶ τὸ νέο Σύνταγμα; Κατάλαβα καλά;
Ἑὰν αὐτὸς εἶναι ὁ φόβος σας, πρόκειται βεβαίως γιὰ τὴν δυσκολώτερη πρόκληση, δυσκολώτερη κι ἀπὸ τὸ νὰ μᾶς “παραχωρήσουν” τὸν ΠτΔ.
Ἔχω κάποιες προτάσεις ἐπ’ αὐτοῦ.
Πάντως, οἱ Ἰσλανδοὶ φαίνεται νὰ τὰ καταφέρνουν. Δὲν εἶμαι ρομαντικός. Ξέρω ὅτι εἶναι μόνον 350.000 κάτοικοι στὸ νησὶ αὐτὸ καὶ μὲ ὑψηλὴ κατὰ κεφαλὴν καλλιέργεια. Τὸ ἀναφέρω ἁπλῶς, γιὰ νὰ σημειωθῇ ὅτι ΓΙΝΕΤΑΙ.
Οι περίφημες υπερεξουσίες του Πρόεδρου της δημοκρατίας τα έτη 1984 1985 μέχρι την μαγειρεμένη αναθεώρηση του 1986 ήταν τα πρώτα αυγά του φιδιού που έσκασαν ,τότε όλοι οι σημερινοί επώνυμοι υποψιασμένοι και κάτοχοι της αποκαλυμμένης αλήθειας σφύριζαν αμέριμνα και προετοίμαζαν το ολοκληρωτικό ξήλωμα του Συντάγματος έκαναν περίπατο κανονικά Δεν ξεχνώ τον Ευάγγελο Βενιζέλο τον Δ.Τσατσο τον Α.Μανιτακη σε συζητήσεις και γραπτά της περιόδου αυτής Οι εργασίες μας για το ζήτημα ήταν κατακριτέες όταν είμαστε αντίθετοι στις θέσεις τους είμαστε μια μιαρή μειοψηφία κάτι σαν του σημερινούς “Φονταμενταλιστές” του κου Κουλουμπή στην Καθημερινή Δεν είμαι ρομαντικός είμαι πραγματιστής και οπαδός της κοινής λογικής που έθαψαν οι πεφωτισμένοι της ελληνικής διανόησης όλα αυτά τα χρόνια βαθειά στα μουχλιασμένα υπόγεια των υποβαθμισμένων πανεπιστημίων μας Χρειάστηκε να φύγω έξω, να πέσει η τσίμπλα της επαρχιώτικης επιστημοσύνης για να καταλάβω τι συμβαίνει πραγματικά στον τόπο μου Έρχεστε σήμερα εσείς και ζητάτε από την εξηλιθιωμενη βάση που κτυπιέται αλύπητα ανάμεσα στη σκύλα του ΜΕΓΚΑ και στη Χάρυβδη του ΣΚΑΙ ( το ένα για την αγράμματη πλέμπα και το άλλο για την εκλεπτυσμένη ψευτοδιανόηση) και ζητάτε να χαρίσει σύνταγμα σωτήριο στον τόπο που δεν προσπάθησε καν να τιμωρήσει τους κλέφτες του πλούτου του και τους προδότες της εθνικής του κυριαρχίας Θα έλεγα ότι αν δεν είναι αστείο για να μας κάνετε να γελάσουμε είναι σιγουρα μια φάρσα.
Μᾶλλον δὲν ἔχετε καταλάβει τὸν σκοπὸ τοῦ κειμένου μου:
Τὸ κείμενό μου εἶναι ἕνας σύντομος ὁδικὸς χάρτης (σὲ 2 βήματα) γιὰ ν’ ἀλλάξῃ τὸ Σύνταγμα μὲ Συνταγματικὸ τρόπο καὶ ὄχι μὲ Βίαιη Ἐπανάσταση.
Δὲν ἀναλύω ἐκτεταμένα τὴν ἀναγκαιότητα ἀλλαγῆς. Οὔτε τὶς περιληφθησόμενες διατάξεις σὲ ἕνα Νέο Σύνταγμα.
ΟΜΩΣ, οὔτε ἐγὼ θέλω ΥΠΕΡΕΞΟΥΣΙΕΣ τοῦ ΠτΔ!
Θέλω νὰ ἔχῃ τὸν ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ ρόλο: ἔλεγχο πρὸς ἀποτροπὴν τῶν ἐκτροπῶν, ὄχι νὰ ἀνεβοκατεβάζῃ κυβερνήσεις κατὰ βούλησιν.
Ὁ ἔλεγχος θὰ γίνεται ΣΕ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΛΑΟΝ (ποιόν ἄλλον;)! Μέσῳ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑΤΩΝ.
Ἡ παρανόησις εἶναι πιθανότατα ἐλάττωμα τοῦ γραπτοῦ μου.
Το ενδεχόμενο να σας κατάλαβα απόλυτα το απωθείτε και ξέρω δυστυχώς το γιατί.
Γιατί ως λογικός πολίτης αυτής της χώρας, βλέπετε κι εσείς που ωθείται ολόκληρο το οικοδόμημα των συλλογισμών σας. Δεν θα συνεχίσω άλλο άλλα θα στρέψω την προσοχή σας στην μελέτη όλων των παραμέτρων και των ενδεχομένων που σχετίζονται με τη σύλληψη της ιδέας σας και τις παραμέτρους της εφαρμογής της
Ευχαριστώ για τον χρόνο σας και την τιμή που μου κάνατε με τις απαντήσεις σας.
Δὲν νομίζω ὅτι τὸ ἀπώθησα.
Θὰ σᾶς πῶ κάτι. Κι ἐγὼ θὰ προτιμοῦσα:
1. ἄμεση δημοκρατία, ὅπως προτείνει λ.χ. ἡ Σπίθα,
2. ἀποανάπτυξη, ὅπως προτείνει τὸ Ἄρδην καὶ ὁ Καραμπελιᾶς,
3. ἀντιαποικιακὸ ἀγῶνα καὶ σχέσεις ἰσότιμες μεταξὺ τῶν λαῶν, ὅπως προτείνουν ὅλοι οἱ ἀνωτέρω.
Γιὰ νὰ συμβοῦν τὰ ἀνωτέρω, θὰ πρέπῃ νὰ τοὺς δοθῇ τὸ βῆμα καὶ ἡ προβολὴ ποὺ δικαιοῦνται. Καὶ ἄν ἀποφασίσῃ ὁ Λαὸς ὅτι αὐτὸ προτιμᾷ, αὐτὸ νὰ ἔχῃ.
Θὰ πρέπῃ ὅμως νὰ ὑπάρχῃ τὸ κατάλληλο περιβάλλον (Δημοκρατία) γιὰ νὰ τεθοῦν τὰ ἀνωτέρω καὶ ἄλλα.
Τὸ κείμενό μου εἶναι ΜΙΑ πιθανὴ λύση γιὰ νὰ ἐπανέλθῃ ἡ Δημοκρατία καὶ νὰ ἀρχίσῃ ὁ Ἀγῶνας μὲ καλύτερες προϋποθέσεις.
——————————–
Πρακτικά, καὶ ὁ ΠτΔ θὰ ἤθελα νὰ μὴν προέλθῃ ἀπὸ ὑποψηφίους -ἐκλεκτοὺς τῶν κομμάτων.
Δὲν μπορεῖς, ὅμως, καὶ νὰ ἐμποδίσῃς τὰ ὑπάρχοντα κόμματα νὰ προτείνουν.
Γι’ αὐτό, θὰ ἤθελα:
1. ὑποψήφιος γιὰ τὴν Προεδρία νὰ εἶναι ὁποιοσδήποτε συγκεντρώνει ὑπογραφὲς κάποιου ποσοστοῦ τοῦ ἐκλογικοῦ σώματος (λ.χ. 1%=80.000).
2. Ὅλοι οἱ ὑποψήφιοι (λ.χ.20;) νὰ ἔχουν ἴσο χρόνο στὰ ΜΜΕ (ὅπως στὴν Ἰσλανδία γιὰ πολὺ περισσοτέρους ὑποψήφια μέλη τῆς Συντακτικῆς Ἐθνοσυνέλευσης).
3. Ἔτσι θὰ φανοῦν ὑγιεῖς δυνάμεις ποὺ τώρα δὲν ἔχουν διέξοδο.
Τὸ σημαντικὸ ὡστόσο εἶναι μετά: νὰ ἀναδειχθῇ μὲ παρόμοιους δημοκρατικοὺς ὅρους ἀντιπροσωπευτικὴ Συντακτικὴ Ἐθνοσυνέλευση.
————————
Εἶναι μιὰ πρόταση διεξόδου, ἐπειδὴ θεωρῶ ὅτι τὸ ἀδιέξοδό μας προῆλθε καὶ ἀπὸ τὰ θεσμικὰ ἀδιέξοδα.
Εἶμαι ἀνοιχτὸς σὲ προτάσεις καὶ μετὰ χαρᾶς θὰ δεχτῶ μίαν καλύτερη!
Κι ἐγὼ εὐχαριστῶ γιὰ τὴν συζήτηση.
“ἐπειδὴ θεωρῶ ὅτι τὸ ἀδιέξοδό μας προῆλθε καὶ ἀπὸ τὰ θεσμικὰ ἀδιέξοδα”
Το μεγαλύτερο λογικό σφάλμα που θα μπορούσε για γίνει είναι αυτό, να θεωρηθεί ότι η κρίση στον τόπο μας είναι μια κρίση θεσμών πέρα κι έξω από την κρίση ηθικών αξίων που έχουν να κάνουν μόνο με τον άνθρωπο-πολίτη.
Η δημοκρατία είναι σχολειό, η σχέση πολίτη θεσμού είναι αναγκαστικά αμφίδρομη και δεν μπαίνω στο ψευδοερωτημα του αυγού του Κολόμβου γιατί οι θεσμοί προήρθαν από τους ανθρώπους και εξυπηρετούν την συνύπαρξη μέσα στην Κοινωνία. Οι θεσμοί που επιλεχτήκαν μεταπολιτευτικά κατά τη γνώμη σας έπασχαν. Δεν έπασχαν οι θεσμοί αλλά οι συμπολίτες μας. Η κρίση στην Ελληνική κοινωνία που εγκαθίδρυσε η αμοραλιστή ισοπεδωτική τακτική των μεταπολιτευτικών κυβερνητικών επιλογών ήταν αυτή που στήριξε και άνδρωσε τους θεσμούς που σεις διαπιστώνεται εσφαλμένους και πηγή της κακοδαιμονίας μας. Η πηγή είναι ο ίδιος ο πολίτης. Η παιδεία που όλα αυτά τα έτη δεχτήκαμε να μας παρέχεται είτε μέσα στο Λύκειο με την ασύδοτη παπαγαλία είτε μέσα στο ανύπαρκτο. Πανεπιστήμιο που βόλευε τους ελαχίστους που καπάρωσαν τις θέσεις του έχει να κάνει όχι με τους θεσμούς αλλά με τους κοινωνούς των ανωτέρω. Είμαστε κοινωνοί α-παιδείας είμαστε εξουδετερωμένοι πολίτες με τη βούληση μας κάνεις δε μας πίεσε γι αυτό εμείς το θέλαμε. Όσο για την άμεση δημοκρατία και τη Λαϊκή πρωτοβουλία εδώ κτυπήσατε φλέβα. Η πρώτη μου εργασία στο πρώτο έτος της σχολής μου εκτός ύλης μ’ έναν εξαιρετικό καθηγητή που κυνήγησε το σύστημα ήταν ακριβώς αυτό το ζήτημα στις αρχές της δεκαετίας του 1980. Δεν κάνω τον έξυπνο είμαι απλά υποψιασμένος πριν σκάσουν τα αυγά των φιδιών, τα είχα εντοπίσει όχι μόνο εγώ αλλά κι άλλοι σαν κι μένα που τους έφαγαν τα ιδία αυτά τα φίδια και ζουν σήμερα εξουδετερωμένοι αλλά όχι αλλοτριωμένοι και βουβοί.
Ἂν μοῦ ἀπαντήσετε σὲ ἕνα ἀπὸ τὰ ἐρωτήματα:
-Καὶ ἡ Ἐκπαίδευση δὲν εἶναι ἡ θεσμικὴ συγκρότηση τῆς Παιδείας ἑνὸς λαοῦ;
-Δὲν προστατεύεται θεσμικά (ἢ καταλύεται) ἡ δυνατότητα ἑνὸς πολίτη νὰ εἶναι σκεπτόμενος ἄνθρωπος μὲ κρίση;
-Τὰ ἐγκλήματα στὴν Παιδεία εἶναι πολιτικὰ ἐγκλήματα ἢ ὄχι;
Τότε θὰ δεχτῶ νὰ συζητήσω γιὰ λογικὸ σφάλμα, ποὺ θέλετε ντέ καὶ καλὰ νὰ μοῦ καταλογίσετε ἐδῶ καὶ τόσα μηνύματα, ἀντὶ νὰ συζητήσουμε σὰν ἄνθρωποι….! Περίμενα ἀντιρρήσεις, ἀλλὰ τόση ἐπιμονὴ σὲ πράγματα ποὺ δὲν εἶπα (λ.χ. ὑπερεξουσίες ΠτΔ)…
Ὁρισμένα ἀπὸ τὰ ἐγκλήματα στὴν Παιδεία:
*Τὸ πολυτονικὸ ἦταν πολιτικὴ ἐπιλογὴ μὲ στοιχεῖα πραξικοπήματος;
*ὁ μαθητικὸς συνδικαλισμὸς (!) στὰ σχολεῖα δημοτικῆς καὶ μέσης ἐκπαίδευσης;
*ἡ κατάργηση τῶν ἐπιθεωρητῶν καὶ τῶν διευθυντῶν μὲ ἁρμοδιότητες;
*ἡ κατάργηση τῆς διδασκαλίας τῶν ἑλληνικῶν στὴν διαχρονία τους;
*ἡ μετατροπὴ τῶν μαθητῶν σὲ καταναλωτὲς “πληροφοριῶν” μέσα ἀπὸ ἐξωφρενικὴ αὔξηση τῆς ὕλης καὶ τῶν μαθημάτων;
*ἡ ὑποταγὴ τῶν Παν/μίων στὰ Κόμματα μέσῳ τῶν φοιτητικῶν παρατάξεων καὶ τοῦ τρόπου ἐκλογῆς τῶν παν/κῶν ἀρχῶν;
Τουλάχιστον γιὰ τὸ τελευταῖο Νομικοὶ ὅπως ὁ Δαγτόγλου, ὁ Κουμάντος καὶ ὁ Βεγλερῆς εἶχαν κατηγορήσει τὸν νόμο πλαίσιο τοῦ ’84 γιὰ ἀντισυνταγματικότητα.
Ἐξακολουθεῖτε νὰ μὲ κατηγορεῖτε τόσο ἀνάλαφρα ποὺ θεωρῶ ὅτι ΚΑΙ οἱ θεσμοὶ παίζουν σημαντικὸ ρόλο στὴν προστασία ΚΑΙ τῆς Παιδείας ΑΡΑ ΚΑΙ στὴν ἀποτροπὴ τῆς παρακμῆς τοῦ ἤθους τῶν πολιτῶν;
Ἔλεος πιά!
Σημαντικότερο όμως όλων είναι το πώς θα προέλθει ένα παρθένο τέλειο Σύνταγμα από ένα άρρωστο εκλογικό σώμα Όταν οι εκλογικές αναμετρήσεις των τελευταίων ετών δείχνουν εμμονή και προσκόλληση στην κομματοκρατια και είναι έκφραση της μιντιοκρατίας. Όταν αντί να μειώνονται τα κόμματα αυξάνονται Όταν οι ιδεολογικές τους διαφοροποιήσεις είναι ανύπαρκτες Όταν ο πολιτικός λόγος είναι η ψευδολογία επίσης να ξέρετε ότι ένας νόμος πολύ περισσότερο ο καταστατικός χάρτης της χώρας δεν φοριέται σε μια κοινωνία άνωθεν είτε από ξένα κέντρα αποφάσεων σε αυτές που ετεροκυβερνώνται, αλλά πρέπει να είναι η έκφραση της συνισταμένης της βούλησης και θέλησης όλου του λαού της, προϊόν δοκιμασμένης έστω εθιμικά πρακτικής μέσα στην κοινωνία
Πώς τώρα θα γίνει στην σημερινή ελληνική κοινωνία να γεννηθεί ένα τέλειο Σύνταγμα τη στιγμή που δεν κλήθηκε καν Ελληνας Μωϋσής στο όρος Θαβώρ να συνομιλήσει με το Θεό δεν μπορώ εγώ να το διανοηθώ καν. Όταν έχουμε ένα λαό να χορεύει ακόμα γύρω από τα είδωλα της κομματοκρατίας εσείς ψάχνετε «θεόπνευστα» κοινωνικά συμβόλαια σε χώρα με ξενόφερτη εξουσία( ΕΕ Μνημόνια).
Φτάνει πια να δοκιμάζεται τη λογική μου, είναι χειρότερο το βασανιστήριο αυτό από την καθημερινή μξιζέρια που βιώνω ανάμεσα στους εξουδετερωμένους συμπολίτες μου.
(ἤθελα νὰ πῶ: «τὸ μονοτονικό/ἡ κατάργηση τοῦ πολυτονικοῦ ἦταν πολιτικὴ ἐπιλογή….»)
Για την κατάργηση του πολυτονικού ρωτήστε την αδελφή του αείμνηστου Γιώργου Ιωάννου ο οποίος όρθωσε τότε με σοβαρές ενστάσεις το ανάστημα του στον Γεώργιο Ράλλη Την επόμενη της λήψης της αποφάσεως κατάργησης των τόνων ο Γεώργιος Ράλλης είτε από τύψεις είτε επειδή ήταν ευγενής ζήτησε συγγνώμη γιατί αποπήρε τον Γ Ιωάννου και δεν τον άφησε να μίλησε και του επέβαλε την γνώμη του σ εκείνη τη συνεδρίαση Τον διαβεβαίωσε ότι η απόφαση ήταν προειλημμένη και έπρεπε αυτό να γίνει Αναρωτηθήκατε ποτέ ποιοι μας κυβερνούσαν από τότε ; Αξίζει να το κάνετε και να αντιμιλήσετε έτσι και στον Κουλουμπη της Μπιλντεμπεργκ που μας αποκαλεί εμάς που τα λέμε αυτά Φονταμενταλιστές
Όσο για τον Δαγτογλου δεν θέλω καν να μιλήσω απαξιώ πραγματικά Η μετέπειτα πολυετής πολιτική του πορεία τα λέει όλα και αποδεικνύει ότι έχω απόλυτο δίκαιο Ήταν όλοι τους μέσα στο σύστημα εκκόλαψαν και άνδρωσαν τα φίδια που μας τρώνε μέσα από την δήθεν γνώση και αυθεντία τους οδήγησαν τη χώρα στην απαιδεια και την αμάθεια Ναι έγιναν όλα όσα λέτε και μάλιστα με τις ευλογίες αυτών που σήμερα θυμήθηκαν τους θεσμούς γιατί ξέρουν να παιδιών με τις καραμελιτσες αυτές και τα χρωματιστά περιτυλίγματα τους Πέστε στον κόσμο όμως τι σημαίνει Χάρτης της Λισαβόνας αποκαλύψτε στον κόσμο ότι το κείμενο του φτιάχτηκε από 16 «σοφούς» μεταξύ άλλων και τον Ντομινίκ Στρως Καν και ότι χρηματοδοτήθηκε το έργο αυτό από τη μεγαλύτερη εταιρία εξοπλισμών αυτοκίνητων παγκοσμίως Εξηγείστε στον κόσμο τι θα το κάνετε το Σύνταγμα χωρίς Εθνική Κυριαρχία
Εκείνο που με στεναχωρεί περισσότερο είναι ότι οι συνταγματολόγοι -δημοσιολόγοι μας της περιόδου εκείνης ο Δαγτογλου ο Βεγλερης ο Κουμάντος ποτέ μα ποτέ δεν κτυπήθηκαν με το σύστημα παραιτούμενοι από θέσεις που κατείχαν για να καταδείξουν την παραβίαση του Συντάγματος με νομούς τέρατα όπως ήταν και ο νόμος πλαίσιο Αυτό εννοώ όταν λέω με τις δήθεν γνώσεις τους γιατί από τη μια διαπίστωναν την αντισυνταγματικότητα του νόμου αλλά από την άλλη υπάγονταν σε αυτόν για χρόνια ως πανεπιστημιακοί δάσκαλοι Τα βιβλία κάποιων εκ των ανωτέρω ήταν η υλη στις εξετάσεις μας Με αυτά μονό ζούσαμε Το σύγγραμμα του ενός καθηγητή και φυσικά δεν γίναμε ποτέ κάτι περισσότερο από τους παπαγάλους που είμαστε όταν μπήκαμε στο Ελληνικό Πανεπιστήμιο Γι αυτό μιλω για α-παιδεία και αμάθεια .
Ἀντὶ πολλῶν, θὰ πῶ τὸ ἑξῆς:
Ἐπιτρέψτε στὰ παιδιά σας νὰ φᾶμε κι ἐμεῖς τὰ μοῦτρα μας μὲ ἀξιοπρέπεια…
Ὡς παιδί σας (σχεδόν), θὰ ἐκλάβω τὶς παρατηρήσεις σας, ὁσοδήποτε δηκτικές, ὡς συμβουλὲς γιὰ ν’ ἀποφύγουμε τοὺς ἐμφανέστερους καὶ πιὸ ἐπικίνδυνους σκοπέλους.
Καὶ ὁ Ρῆγας καὶ ὁ Μακρυγιάννης ἔφαγαν τὰ μοῦτρα τους, ἐν τέλει, ἀλλὰ νομίζω ὅτι ἔκαμαν αὐτὸ ποὺ πρέπει.
Προφανῶς, ἐννοῶ ὅτι οἱ πόρνες καὶ οἱ τελῶνες (δικηγόροι) θὰ προχωρήσουμε στὴν ἀπόπειρα αὐτήν. Ὁ Θεὸς βοηθός.
Καὶ εὐχαριστῶ γιὰ τὶς συμβουλές!
Στην παρούσα φάση το μυαλό μου τριγυρίζει μόνο στην παραβολή με τις μωρές παρθένες και λιγότερο στους τελώνες και τις πόρνες.
Τα μούτρα μας τα έχουμε ήδη φάει και είμαστε εκτός νυμφώνος με ότι αυτό μπορεί να παραλληλιστεί σήμερα.
Δεν δύναμαι να συμβουλεύω παρά μόνο να εκφράζω ότι βλέπω γύρω μου, χωρίς να κλείνω τα μάτια πια. Δεν είναι αισιόδοξα όσα σας μετέφερα το ξέρω αλλά πιστέψετε με το βαρέλι έχει ακόμα βάθος για να φτάσουμε στον πάτο του. Μόνο όταν ο έλληνας φτάσει στον πάτο ίσως να σκεφτεί να τα’ αλλάξει όλα και ίσως να ξεκινήσει και από τον τρόπο που κυβερνάται. Τότε θα έχουμε κάνει το σημαντικότερο βήμα. Προς το παρόν όμως έτσι πως είμαστε εσωτερικα αλλά και διεθνώς δηλαδη αλυσοδεμένοι, οποιοδήποτε νέο Σύνταγμα θα πρέπει να ελεγχτεί πάντα και μόνο σε συνάρτηση με τα κείμενα που υπέρκεινται αυτού και σας είπα πια είναι αυτά, ειδαλλως προκεται για κενο γράμμα, μια τελεια ουτοπία.
Συνχαρητηρια εξαιρετικο κειμενο, επισης θα θελα να προσθεσω οτι το κομμα εχει “καπελωσει ” κ της αλλες 2 εξουσιες νομοθετικη κ δικαστικη, εΕναι αναγκαιο το νεο συνταγμα να προβλεπει δικλυδες ασφαλειας ετσι ωστε να επιτυνχανεται ο διαχωρισμος των εξουσιων. Πρεπει ο δεσμος κοματος βουλευτη να χαλαρωση. Αυτο μπορει να γινει μονο αν σταματησει το κομμα να οριζει τους υποψηφιους , αντι για ορισμο οι υποψιφηοι θα επιλεγονται μεσω τοπικων εκλογων. Επισης θελω να ρωτησω κατι δεν εχω ακουσει ποτε τη βουλη να επεξεργαζεται νομοσχεδια κατα ποσο αυτο ειναι θεμιτο ;;
Πρὸ GAP καὶ πρὸ Μνημονίου, σκεφτόμουν νὰ πάω στὸ χωριό μου στὴν Μακεδονία γιὰ νὰ φτειάξω ἕνα σχολεῖο ἑλληνικῶν γιὰ ξένους, μὲ ἀγροτουρισμό κ.λπ.
Κατόπιν, ἦρθε ὁ «Καλλικράτης».
Ἕνα χρόνο μετὰ τὸ Μνημόνιο καὶ λόγῳ τῆς δουλειᾶς μου, βλέπω ἀνθρώπους νὰ ὑποφέρουν (ἡ πλειοψηφία τῶν πελατῶν μας), κάποιους ν’ ἀποφασίζουν νὰ φύγουν ἀπὸ Ἀθῆνα, ἀλλὰ καὶ πάλι τὶς Τράπεζες νὰ καραδοκοῦν.
Κοντινούς μου ἀνθρώπους νὰ ψάχνουν γιὰ ἐργασία, τοὺς μισοὺς φίλους μου νὰ σκέφτωνται σοβαρὰ τὴν μετανάστευση, τὴν κατάθλιψη νὰ σαρώνῃ.
Στὸ ἐγγὺς μέλλον: ξεπούλημα πρὸ τῶν πυλῶν.
Μπορῶ νὰ αἰσθανθῶ τὸν πάτο ἤδη καὶ δὲν θέλω νὰ περιμένω μήπως γίνουμε Αἴγυπτος, ἀποικία τῶν “δανειστῶν” μας.
Δὲν ὑπάρχει χρόνος. Αὐτὴ εἶναι ἡ ταπεινή, δική μου ἐμπειρικὴ διαπίστωση.
Σᾶς εὐχαριστῶ γιὰ τὰ καλὰ λόγια καὶ συγχαρητήρια καὶ σὲ σᾶς γιὰ τὴν ὡραία ἰδέα περὶ τοῦ τρόπου ἀναδείξεως τῶν ὑποψηφίων βουλευτῶν!… Δὲν τὸ εἶχα σκεφτῆ. Εἶναι ἕνας τρόπος ἐκδημοκρατισμοῦ τοῦ Κοινοβουλίου.
Ἕνας φίλος μου εἶχε καὶ μιὰν ἄλλην ἰδέα: νὰ καταργηθοῦν ὅλα τὰ οἰκονομικά προνόμια τῶν βουλευτῶν (τοὺς ὑπαλλήλους των ποὺ τοὺς πληρώνουμε ἐμεῖς, τὶς ἀτέλειες κ.λπ) καὶ νὰ αὐξηθῇ ὁ ἀριθμός τους γιὰ μεγαλύτερη ἀκόμη ἀντιπροσωπευτικότητα τῆς συνθέσεώς του. Σὲ συνδυασμὸ μὲ τὴν πρότασή σας γιὰ τὴν ἀνάδειξή τους, εἶναι μία πιθανὴ λύση πρὸς τὸ Δημοκρατικώτερον.
Πολλὰ μποροῦμε νὰ σκεφτοῦμε! Ἴδωμεν.
Θεωρῶ ὅτι καλὸ εἶναι νὰ βάζουμε ἀπὸ τώρα τὶς γνώσεις καὶ τὴν φαντασία μας γιὰ τὶς καλύτερες προτάσεις διατάξεων ἑνὸς Νέου Συντάγματος. Ὅπως ἔκαμαν καὶ οἱ Ἰσλανδοί: “brainstorming”…
————–
Γιὰ τὸ ἄλλο θέμα ποὺ ρωτᾶτε, χωρὶς νὰ τὸ ἔχω ψάξει ἐπαρκῶς, νομίζω ὅτι ἡ Βουλὴ ρυθμίζει ἀπὸ μόνη της τὸν τρόπο λειτουργίας της, κατὰ τὸ νομοπαρασκευαστικὸ στάδιο, μὲ τὸν Κανονισμὸ τῆς Βουλῆς (νομίζω, σὲ ἐπιτροπές, σ’ ἐκεῖνες τὶς μικρότερες αἴθουσες ποὺ δείχνει τὸ Κανάλι τῆς Βουλῆς συχνὰ πυκνά).
Ὁ ἀριθμὸς τῶν ἀπαιτουμένων ψήφων ὁρίζεται στὸ Σύνταγμα.
————–
Καλὸ θὰ ἦταν, ἐὰν κάποιος γνωρίζῃ ἀπὸ τεχνικῆς πλευρᾶς, νὰ μᾶς ἐνημερώσῃ/διαφωτίσῃ γιὰ τὸ ἑξῆς θέμα: τρόπους γιὰ νὰ γίνωνται τὰ Δημοψηφίσματα μὲ οἰκονομικώτερο τρόπο, μὲ τὴν βοήθεια τῆς τεχνολογίας. Θὰ χρειαστῇ νὰ γνωρίζουμε.
Μου φαίνεται λίγο παράδοξο να περιγράφουμε τις αδυναμίες και δυσλειτουργίες του πολιτικού συστήματος στην χώρα μας και μετά να προτείνουμε όχι την αλλαγή αλλά την εξαφάνισή του.
Όταν κοιτάς όμως στον καθρέφτη και δεν σου αρέσει αυτό το οποίο βλέπεις, δεν είναι λύσει να δίνεις μια γροθιά για να τον κάμεις κομμάτια, γιατί η αλήθεια δεν βρίσκεται μέσα σε αυτόν αλλά από την απέναντι πλευρά και όποιον καθρέφτη και εάν πάρεις στην συνέχεια το ίδιο θα βλέπεις.
Η Πόλις
Είπες· «Θα πάγω σ’ άλλη γή, θα πάγω σ’ άλλη θάλασσα,
Μια πόλις άλλη θα βρεθεί καλλίτερη από αυτή.
Κάθε προσπάθεια μου μια καταδίκη είναι γραφτή·
κ’ είν’ η καρδιά μου — σαν νεκρός — θαμένη.
Ο νους μου ως πότε μες στον μαρασμό αυτόν θα μένει.
Οπου το μάτι μου γυρίσω, όπου κι αν δω
ερείπια μαύρα της ζωής μου βλέπω εδώ,
που τόσα χρόνια πέρασα και ρήμαξα και χάλασα».
Καινούριους τόπους δεν θα βρεις, δεν θάβρεις άλλες θάλασσες.
Η πόλις θα σε ακολουθεί. Στους δρόμους θα γυρνάς
τους ίδιους. Και στες γειτονιές τες ίδιες θα γερνάς·
και μες στα ίδια σπίτια αυτά θ’ ασπρίζεις.
Πάντα στην πόλι αυτή θα φθάνεις. Για τα αλλού — μη ελπίζεις —
δεν έχει πλοίο για σε, δεν έχει οδό.
Ετσι που τη ζωή σου ρήμαξες εδώ
στην κώχη τούτη την μικρή, σ’ όλην την γή την χάλασες.
Κωνσταντίνος Π. Καβάφης (1910)
Ας μην είμαστε και τόσο απαισιόδοξοι βέβαια! αλλά αυτό το ποίημα μου ήρθε στο μυαλό με αφορμή το παραπάνω σχόλιο……
Γιὰ νὰ βοηθήσω, θὰ ἤθελα νὰ πῶ 2-3 πράγματα.
[b]1.[/b] Τὸ κείμενο εἶναι, βασικά, μία ἀπάντηση στὸ ἐρώτημα ποὺ ἔθεσε ὁ Καθ. Χρ.Γιανναρᾶς στὴν ἐπιφυλλίδα του τῆς 20.3.2011. Λαμβάνω δηλ., ὅπως κι ἐκεῖνος, ὡς [i]δεδομένη [/i]τὴν ἀναγκαιότητα Νέου Συντάγματος, τὴν ἐπεξηγῶ (τὴν ἀνάγκη) σύντομα κι ἐγώ, γιὰ νὰ περάσω σὲ μία πιθανὴ ἀπάντηση (ὡς περίπου νομικός) γιὰ τὸ πῶς θὰ γίνῃ ἡ ἀλλαγή του χωρὶς βίαιη ἐπανάσταση ἢ πραξικόπημα.
Παρ’ ὅλα αὐτά, θὰ πῶ καὶ 2 ἀκόμη πράγματα γιὰ τοὺς θεσμούς, ἐπειδὴ κάποιοι (ὁ «Δὸν Κιχώτης» σίγουρα, ἀλλὰ καὶ κάποιοι φίλοι μου δικηγόροι) φαίνεται νὰ προβληματίζωνται ἀπὸ τὴν ἐπιμονὴ περὶ τοὺς θεσμούς (παρ’ ὅτι εἶναι ἐλάχιστοι ὅσοι ἐκφέρουν στὰ σοβαρὰ δημόσιο λόγο σχετικά καί, τουλάχιστον, θὰ μπορούσανε οἱ προβληματιζόμενοι νὰ δεχτοῦν ν’ ἀκούσουν κάτι διαφορετικό…).
[b]2.[/b] Φαίνεται πὼς ὑπάρχουν: [b]Α.[/b] [i]ἄνωθεν[/i] ὀργάνωση μιᾶς κοινωνίας σὲ θεσμούς, [b]Β.[/b] [i]αὐτοθέσμιση[/i] καί (ἴσως) [b]Γ.[/b] μία τρίτη [i]ἐνδιάμεση[/i] κατάσταση. Προφανῶς προτιμᾶμε τὸ Β., ἀλλὰ ἴσως καὶ τὸ Γ. νὰ μὴ μᾶς χαλάῃ τελείως.
[b]3.[/b] Φαίνεται πὼς ὑπάρχουν: [b]Α.[/b] [i]νομικοὶ[/i] καὶ [b]Β.[/b] [i]ἐξωνομικοὶ[/i] θεσμοί (ἀναλόγως τοῦ πῶς λαμβάνουν ὑπόσταση). Νομικὸς θεσμὸς εἶναι λ.χ. τὸ Σύνταγμα (θεμελιώδης γιὰ τὸ Πολίτευμα ποὺ διέπει ἕνα Κράτος ἤ, ἔστω, τὴν Κεντρικὴ Ἐξουσία). Ἐξωνομικὸς εἶναι λ.χ. ἡ ἐνορία τῆς ἐκκλησιαστικῆς κοινότητας.
Ἐγώ (καὶ μᾶλλον καὶ ἄλλοι ἐδῶ) προτιμῶ τὴν ἔνταξή μου στὸν ἐξωνομικὸ θεσμό, ἀλλὰ καὶ ὁ νομικὸς δὲν μοῦ εἶναι ἀδιάφορος, [i]ἐπειδὴ ἀκριβῶς[/i] ἡ Ἐνορία ἐπιδιώκει νὰ μὲ ὁδηγήσῃ σταδιακὰ στὴν ἀγάπη πρὸς τὸν πλησίον μου, στὴν Ἀλήθεια, στὴν Ὑγεία. Ἀλήθεια καὶ Ὑγεία, ὅμως, μπορεῖ νὰ ζητᾷ καὶ ὁ νομικὸς θεσμός, ἐὰν τὸν ἐγέννησε κοινωνία μὲ τέτοιες ἐπιδιώξεις…
[b]4.[/b] Ὁ θεσμὸς εἶναι ὁ τρόπος τῆς Κοινωνίας γιὰ νὰ διαφυλάξῃ (μὲ συλλογικὸ τρόπο) [b]Α.[/b] τοὺς [i]ὅρους τῆς ὑπάρξεως[/i] τῶν κοινωνῶν (λ.χ. ὁ Ποινικὸς Κώδικας προστατεύει βασικὰ ἀγαθά τους) καὶ [b]Β.[/b] τοὺς [i]ὅρους τῆς συνυπάρξεως[/i] τῶν κοινωνῶν (λ.χ. ἡ Ἐκπαίδευση προστατεύει τὴν Κοινωνία ἀπὸ τὸν ἐκφυλισμό της σὲ Ζοῦγκλα).
Γι’ αὐτὸ ἂς μή φοβώμαστε τὸν Θεσμό. Ἂς ἔχουμε ἁπλῶς ὑπ’ ὄψιν ὅτι εἶναι [i]ἀναγκαία[/i], ἀλλὰ [i]ὄχι καὶ ἐπαρκὴς[/i] συνθήκη γιὰ τὴν ἁρμονική (συν)ύπαρξη.
ΕΙΝΑΙ ΟΜΩΣ ΑΝΑΓΚΑΙΑ!
Καὶ κάτι ἀκόμη.
Οἱ [i]Κοινότητες [/i]τῶν “ρωμιῶν”, ποὺ κι ἐγὼ θεωρῶ ἰδανικὸ σύστημα (αὐτο)διοίκησης, λειτουργοῦσαν ἐντὸς ἑνὸς συστήματος κεντρικῆς διοίκησης: τῆς [i]Αὐτοκρατορίας[/i].
Ἑπομένως, τὸ νὰ μιλάω γιὰ τὸν Δημοκρατικώτερο δυνατὸν τρόπο ὀργανώσεως τῆς κεντρικῆς διοίκησης, δὲν σημαίνει ὅτι δὲν ὁραματίζομαι κι ἐγὼ μίαν ἑλληνικότερη αὐτοδιοίκηση…
Ἐφόσον, ὅμως, ὑπάρχει μία ἐθνικὴ Κεντρικὴ Διοίκηση (ἂν δὲν ὑπῆρχε, μᾶλλον θὰ ἤμασταν ὑπόδουλοι) πρέπει νὰ τὴν ὀργανώσουμε ἔτσι ὥστε νὰ ὑπηρετεῖ τὸν σκοπὸ ὑπάρξεώς της (προστασία ἀπὸ ἐξωτερικὲς ἐπιβουλές κλπ) καὶ ταυτοχρόνως νὰ μὴ θέτῃ ἐμπόδια στὴν Τοπικὴ Αὐτοδιοίκηση καὶ τὴν Ἄμεσο (ἢ ἀμεσώτερη) Δημοκρατία…
κύριε Μπαζάντε,
Οι διευκρινίσεις σας βοηθούν όντως.
Κι επειδή δεν έκανα κανένα σχόλιο για το άρθρο σας στο παραπάνω σχόλιό μου,οφείλω να πώ ότι παρά την απαισιοδοξία του ποιήματος του Καβάφη που περιλαμβάνω σ’αυτό, το άρθρο σας το θεωρώ πολύ αξιόλογο και τις προτάσεις σας και ενδιαφέρουσες και αναγκαίες.
Καὶ μόνο ποὺ συνεισφέρατε, κρίνοντας ὅτι ταιριάζει καὶ σὲ πολιτικὴ συζήτηση, ἕνα Ποίημα τοῦ Καβάφη, εἶναι αἰτία χαρᾶς, ἀλλὰ καὶ ἐκτίμησης πρὸς τὴν κρίση σας.
Τέτοιου εἴδους χαρές, ἀπὸ τὴν συνύπαρξη καὶ συμμετοχή μου στὸν ἑλληνικὸ Λαό (παρὰ τὴν μικτὴ καταγωγή μου), εἶναι ποὺ μὲ παροτρύνουν νὰ τὸ παλεύω ἀκόμη τὸ θέμα…
Ὁρμώμενος ἀπ’ τὴν ἀνταλλαγὴ σχολίων μὲ τὴν Βάσια, ἀναρωτιέμαι μήπως ἡ πράξη τῆς [b]συμμετοχῆς[/b] δημιουργεῖ:
Μήπως ἡ συμμετοχὴ στὴν Πόλη (κοινά) δημιουργεῖ Πολίτες, ἡ συμμετοχὴ στὸ Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας δημιουργεῖ Πιστούς («ἁγίους» -αὐτὸς ἦταν ὁ ὅρος κατὰ τοὺς πρώτους αἰῶνες γιὰ κάθε μέλος της), ἡ συμμετοχὴ στὴν ἑλληνικὴ γλώσσα ὡς μητρική (ἢ στὴν Ποίηση τοῦ Καβάφη) δημιουργεῖ Ἕλληνες… Ἴσως.
Ἂν συμβαίνῃ κάτι τέτοιο, θὰ εἶναι πολὺ σημαντικὸ νὰ συμμετάσχῃ ὄντως ὁ Λαὸς στὸ νέο Σύνταγμά του, καὶ νὰ μὴ τοῦ τὸ «φορέσουν» πάλι.
Κυριε Απόλλωνα δεν θα επρεπε να αναρωτιεστε αν συμμετοχη στα κοινα δημιουργεί πολιτες γιατι η λεξη πολιτεια την περιεχει ως αναγκαια και ικανη συνθηκη συνυπαρξης σε αυτην Μην μπερδευτε ομως τη συμμετοχη στην εκκλησια του Χριστου δεν ειναι μονο η συμμετοχη που οδηγει στην δημιουργια του Πιστου Η ζωη του Χριστιανου ειναι πρωτα και κυρια μυστηριακη και αυτο γινεται μεσα στην μια εκκλησια αυτου την οπρθοδοξια Η πιστη επισης στο Χριστο δεν ειναι συγκρισιμο μεγεθος με την πιστη και συμμετοχη στους θεσμους της πολιτειας Οι θεσμοι εξελισσονται η Πιστη μας ειναι μια αναλοιωτη και αναγεται σε οτι μας δοθηκε ξεκαθαρα μεσα από τη διδασκαλια του Κυριου στα ευαγγελια Δεν μπορεις να ζητησεις νεο ευαγγελιο οπως ζητας πχ νεο Συνταγμα
Αντιλαμβανόμενη λίγο διαφορετικά, απ’ότι ο Δον Κιχώτης, το πνεύμα του κου Μπαζάντε, θα έλεγα ότι αναρωτιέται ‘γνωρίζοντας’ τις απαντήσεις, απλώς για να δηλώσει ότι αυτή ακριβώς η πράξη συμμετοχής (του Λαού) στην οποία αναφέρεται, λείπει σε μεγάλο βαθμό σήμερα και στην Πολη και στο Σώμα της Εκκλησίας και στον Πολιτισμό.
Η οποία [b]συμμετοχή[/b] (η ουσιαστική, όχι η στείρα/επιφανειακή) είναι απαραίτητη και η μόνη ελπίδα για να σταματήσει ο εκφυλισμός και η παρακμή σε όλους τους παραπάνω χώρους.
Η πολιτική όπως και η ποίηση βασίζεται (ή θα έπρεπε να βασίζεται), στην έμπνευση, την επι’κοινωνία’ και την ‘αισθητική’.
Καλή δύναμη σε εσάς και όσους παλεύουν με όραμα για κάτι καλύτερο σε όλους τους τομείς……
Προσωπικά αν και συμμετέχω όσο μπορώ στις συζητήσεις σ’αυτόν τον ιστοχώρο, δεν έχω κάποια ιδιαίτερη σχέση με την πολιτική ούτε με την ιστορία.
Σχετίζομαι όμως λόγω σπουδών (και επαγγέλματος πιά) με την προστασία του Φυσικού Περιβάλλοντος και λόγω ανάλογων δυσκολιών αντιλαμβάνομαι την προσπάθεια και πολλές φορές την αγωνία για την επίτευξη του μελλοντικά καλύτερου ….
Η πρώτη μου αντίδραση όταν διάβασα το κείμενο του Απόλλωνα ήταν ανάλογη αυτής τού Γιώργου Σαλεμή. Κυρίως με ενόχλησε η τεχνοκρατική – όπως την αντιλαμβάνομαι – ιδέα ότι το ελληνικό πολιτικό πρόβλημα μπορεί να λυθεί με μια ευφυή συνταγματική ρύθμιση. Από κει και πέρα δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οποιοδήποτε εγχείρημα αντιμετώπισης του ελληνικού προβλήματος θα πρέπει να καλύπτει και αυτήν τη νομοτεχνική, έστω, άποψη των πραγμάτων. (Από την άποψη αυτή δεν πρέπει να παραβλέπει κανείς ότι ένας διανοούμενος και πνευματικός άνθρωπος σαν τον Χρ. Γιανναρά επιμένει να επικεντρώνει τις προτάσεις του στην ανάγκη νέου συντάγματος, αν και δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι ο ίδιος ξέρει πολύ καλά πως η κρίση που διερχόμαστε είναι πριν απ’ όλα και πάνω απ’ όλα πνευματική).
Βλέποντας απ’ αυτή την πλευρά την πρόταση του Απόλλωνα, θεωρώ ότι έχει σημαντικά θετικά στοιχεία, γόνιμα για οποιοδήποτε σχετικό προβληματισμό.
Ένα τέτοιο στοιχείο είναι η επισήμανση της ανάγκης για ένα μείζονα θεσμό ελέγχου της εκτελεστικής εξουσίας πέραν του κοινοβουλίου (που υπό τις παρούσες μάλιστα συνθήκες δεν είναι παρά ένα απλό εξάρτημά της κυβέρνησης). Αν αυτός ο θεσμός ελέγχου μπορεί ή πρέπει να είναι ένας μονοπρόσωπος θεσμός, όπως του Προέδρου της Δημοκρατίας (που προτείνει ο Απόλλων), αυτό είναι προς εξέταση. Κατά τη δική μου γνώμη χρειάζεται ριζικότερη αναθεώρηση των πολιτειακών μας θεσμών που θα μπολιάσει το κρατικό συνταγματικό πλαίσιο με ισχυρά στοιχεία κοινοτισμού (εδώ ανοίγει μεγάλη συζήτηση), και από την άποψη αυτή βλέπω ως προσφορότερο το δυισμό των αγγλοσαξονικών συστημάτων (π.χ. εθνικό κοινοβούλιο και βουλή των κοινοτήτων) σε συνδυασμό με ένα αμοιβαίο μοίρασμα εκτελεστικών και ελεγκτικών αρμοδιοτήτων στα διάφορα επίπεδα.
Γόνιμη επίσης, υπό τις παρούσες συνθήκες, είναι η ιδέα της υπαγωγής των ανεξάρτητων εθνικών αρχών (συνήγορος πολίτη, ραδιοτηλεοπτικό συμβούλιο κλπ) υπό την αιγίδα ενός ισχυρού πολιτειακού παράγοντα (όπως είναι σήμερα ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας).
Κύριε Βασίλη Ξυδιά, χαίρομαι πολὺ γιὰ τὴν συμμετοχή σας, ἰδιαίτερα καθόσον κατέχετε τὸ θέμα τοῦ Κοινοτισμοῦ, ἂν δὲν κάνω λάθος.
Πραγματικά, τὸ ἑπόμενο βῆμα στὸ Πολιτειακό μας Ζήτημα, θὰ ἤθελα κι ἐγὼ νὰ ἔχῃ στοιχεῖα Κοινοτισμοῦ καὶ Ἀμεσώτερης Δημοκρατίας.
Θὰ ἤθελα γι’ αὐτὸ νὰ σᾶς ζητήσω (ὅποτε εὐκαιρήσετε):
1. ἕνα ἀπόσταγμα περὶ τοῦ δυϊκοῦ συστήματος στὴν Ἀγγλία (2 βουλές).
2. ἕνα ἀπόσταγμα γιὰ τὸ ἰδανικὸ τοῦ Κοινοτισμοῦ.
3. τὴν γνώμη σας (καὶ ὅποιου ἄλλου) σχετικὰ μὲ τυχὸν διαίρεση τῆς Ἑλλάδος σὲ Καντόνια, ἀντὶ γιὰ Περιφέρειες, μὲ Τοπικὰ Κοινοβούλια, ὥστε νὰ γλυτώσουν ἀπὸ τὸν Ἀθηνοκεντρικὸ ἐφιάλτη…
-ἐγὼ εἶμαι καὶ ὑπὲρ τῆς ἐπιστροφῆς στοὺς «καποδιστριακοὺς» δήμους-
Αὐτὰ τὰ θέματα, βεβαίως, ταιριάζουν σὲ δικό τους ξεχωριστὸ θέμα-topic, ἀλλὰ μιᾶς ποὺ τό’φερε ἡ κουβέντα…
(Ἀργότερα θὰ γράψω μιὰ ἰδέα γιὰ τὸ πῶς θὰ μποροῦσε τὸ Νέο Σύνταγμα νὰ εἶναι πιὸ ἀντιπροσωπευτικὸ τοῦ Λαοῦ, ὡς πρὸς τὴν σύνθεση τῆς Συντακτικῆς Ἐθνοσυνέλευσης)
Γεια σου Απόλλωνα,
Κατά τη γνώμη μου το πολιτειακό μας σύστημα πρέπει να βασίζεται σε ένα συνδυασμό της αστικής φιλελεύθερης συνταγματικής προσέγγισης (που έχει ως θεμέλιο τον ξεχωριστό πολίτη-άτομο) και μιας κοινοτικής προσέγγισης (που βασίζεται σε αυτό που θα αποκαλούσα «ζωτικές συλλογικότητες» μιας συγκεκριμένης κοινωνίας). Επιφυλάσσομαι να πούμε περισσότερα μιαν άλλη στιγμή.
Πάντως σημειώνω ότι κατά τη γνώμη μου ο κοινοτισμός στη βαθύτερη ουσία του δεν έχει σχέση με τη λεγόμενη «άμεση δημοκρατία» (όπως και δεν ταυτίζεται με τις έννοιες του «μικρού» ή του «τοπικού»). Οι προσεγγίσεις αυτού του είδους είτε καταλήγουν στη μίμηση ξεπερασμένων παραδοσιακών θεσμών, είτε σε άλλο είδος τυπολογικού φορμαλισμού. Το κρίσιμο ζήτημα για μια κοινοτική προσέγγιση είναι η ενότητα απόφασης και πράξης. Εκεί κρίνεται η αλήθεια και η ενότητα του προσώπου ως ενεργού πολίτη στο πλαίσιο των πραγματικά ζωτικών του σχέσεων. Εκεί που μπορεί πραγματικά να λειτουργεί ενεργά ως άρχων ή ως αρχόμενος. Περισσότερο δηλαδή κι από το ζήτημα της συμμετοχής στις αποφάσεις έχει σημασία η συμμετοχή στην πράξη που τις υλοποιεί. Αλλιώς η δήθεν συμμετοχή στις αποφάσεις (είτε με δημοψηφίσματα, είτε με άμεση δημοκρατία, είτε με οποιοδήποτε άλλο τρόπο) είναι καταδικασμένη να λειτουργεί ερήμην της προσωπικής αληθείας. Άρα υπόκειται σε χειραγώγηση όποια αντισταθμιστικά μέτρα κι αν ληφθούν.
Ελπίζω να τα πούμε αναλυτικά.
ΒΞ
Και ξέχασα να πω: Συμφωνώ απολύτως με το σχόλιό σου για τους Αιγύπτιους: “Μὲ ὑπομονή, ἐπιμονή, λαϊκότητα, ἰσχὺ ἐν τῇ ἑνώσει, φιλειρηνικὸ τρόπο”. Πράγματι, αυτά ήταν τα χαρακτηριστικά της μεγαλειώδους δημοκρατικής Αιγυπτιακής επανάστασης στην πλατεία Ταχρίρ. Μακάρι να αξιωθούμε να γίνουμε μαθητές της.
Να συμπληρώσω, ότι προϋπόθεση για οποιαδήποτε πολιτειακή μεταβολή με γεωγραφικά-τοπολογικά κριτήρια, είναι η δυναμική της οικονομικής ανάπτυξης και τέτοιου είδους αιτιολογικές αλληλεξαρτήσεις σπανίως διοχετεύονται σε αναίμακτες κοινωνικές και πολιτικές ανακτατάξεις.
Αγαπητέ κ. Μπαζάντες
εντελώς τυχαία ανακάλυψα το άρθρο σας ψάχνοντας με τις λέξεις κλειδιά «Ισλανδία συντακτική».
Με βρίσκουν σύμφωνο οι απόψεις σας για το θέμα του πολιτεύματος καθώς και η τακτική για τη διαμόρφωση ενός νέου Συντάγματος που θα αποκαθιστά τη Δημοκρατία στη χώρα που τη γέννησε.
Επειδή το υπάρχον Σύνταγμα δέν επιτρέπει Δημοψηφίσματα με
πρωτοβουλία Πολιτών, έχω γράψει ένα κείμενο για το πώς μπορεί κάτι τέτοιο να οργανωθεί από του ίδιους τους πολίτες
[url]http://www.dimopolis.gr/dp1/entos/vima-gia-dimokratia-politwn/nomothetikes-protovoulies-politon/124-referendum-process-vzoukos[/url]
Για το πολυτονικό συνιστώ την εξαιρετική ιστοσελίδα:
[url]http://www.polytoniko.org[/url]
Με ιδιαίτερη εκτίμηση,
Β. Α. Ζούκος
Κύριε Ζοῦκο,
σᾶς εὐχαριστῶ πάρα πολὺ γιὰ τὶς 2 προτεινόμενες ἱστοσελίδες!
(ἐννοεῖται ὅτι τὸ περὶ δημοψηφισμάτων θὰ προωθηθῇ πρὸς τοὺς φίλους μου, νομικούς κ.λπ)
Συμπτωματικά (ἀγαθῇ τύχῃ, μᾶλλον), ἕνας φίλος, νέος νομικός, μᾶς παρουσίασε χθές ἐν συντόμῳ τὰ Δημοψηφίσματα μὲ λαϊκὴ πρωτοβουλία ὅπως λειτουργοῦν στὴν Ἰταλία!
(καὶ τὰ εἴδαμε σὲ δράση τὸ Σαββατοκύριακο, ἐκεῖ!)
Ἀπὸ ἕνα συγγενικό, νότιο λαό, μὲ τόσο ρεαλισμὸ καὶ τόση ἐπιδραστικότητα. Χάρηκα καὶ μελαγχόλησα μαζί…
Ἡ μελέτη τοῦ θέματος (δημοψηφίσματα) πρέπει νὰ συνεχιστῇ, γιατὶ δὲν ἀποκλείεται σύντομα νὰ κληθοῦμε νὰ ἐφαρμόσουμε τὸν θεσμό (δυστυχῶς, ἐδῶ, ἀφεθέντα στὴν διακριτικὴ εὐχέρεια τῶν κομμάτων…)!
Μὲ χαρὰ γιὰ τὴν συνάντηση,
Ἀπόλλων
Δυστυχῶς, ὑπάρχει μία δυσκολία ὡς πρὸς τὴν ἐμφάνιση ὁλόκληρου τοῦ κειμένου.
Θὰ προσπαθήσω πάλι ἀργότερα.
«Ἑπομένως τὸ ἐμφανιζόμενο σὰν “οἰκονομικὸ” πρόβλημα εἶναι κατὰ βάση βαθύτατα “πολιτικὸ” καὶ μάλιστα εἶναι πρόβλημα τοῦ τρόπου μὲ τὸν ὁποῖο ἡ μεταπολιτευτικὴ κοινωνία [b]ἑρμήνευσε καὶ πραγμάτωσε τὴν ἔννοια τοῦ δημοκρατικοῦ[/b] πολιτεύματος»
[quote name=”Ἀπόλλων”]
Δυστυχῶς, ὑπάρχει μία δυσκολία ὡς πρὸς τὴν ἐμφάνιση ὁλόκληρου τοῦ κειμένου.
Θὰ προσπαθήσω πάλι ἀργότερα.[/quote]
Ἀγαπητέ Ἀπόλλωνα,
σε εὐχαριστῶ γιά τά καλά σου λόγια. Το κείμενο μπορεῖς νά το δεῖς μέ το
Adobe Reader. Σέ παρακαλῶ προώθησέ το σε νομικούς ὥστε νά έχουμε καί τη γνώμη τους. Μπορεῖς νά επικοινωνήσεις μαζί μου μέ το ηλταχ πού
έχω στο ἱστολόγιό μου.
Νάσαι πάντα καλά!
Ἀγαπητέ Ἀπόλλωνα,
δές καί τον σχετικό διάλογο με τον «Ἀναρμόδιο»
[url]http://anarmodios.wordpress.com/2010/11/24/12/[/url]
καθώς και σχετικό ἄρθρο–ἐπιστολή πρός τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ
[url]http://olympia.gr/2011/06/08/%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%83%CE%BA%CE%BB%CE%B7%CF%83%CE%B7-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%BF%CF%85-%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%83-%CE%B2%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%B5%CF%85%CF%84%CE%B5%CF%83-%CF%84/[/url]