Νίκος Λυγερός
Η ανάγκη της αλλαγής του νοητικού σχήματος της Θράκης γίνεται όλο και πιο αισθητή σε ελληνικά δεδομένα λόγω των πιέσεων που υπάρχουν σε διακρατικό επίπεδο. Με έναν παράλογο τρόπο, πολλοί συνεχίζουν να βλέπουν τη Θράκη μας απλώς ως μία περιθωριακή περιοχή. Τα προβλήματά της δεν απασχολούν πραγματικά τα κέντρα εξουσίας παρά μόνο της Τουρκίας. Ενώ η ένταξη της Βουλγαρίας και της Ρουμανίας έχει ενισχύσει το ευρωπαϊκό πλαίσιο της Θράκης. Υπάρχουν πολλές δυνατότητες στην περιοχή, που παραμένουν δυνατότητες, διότι δεν υλοποιούνται. Από την άλλη πλευρά, η Θράκη αποτελεί έναν ιστορικό στόχο, που ακολουθεί σταθερά την πορεία της Ίμβρου, της Τενέδου και της Κύπρου. Γεωστρατηγικά το όλο θέμα είναι μια επέκταση της Ανατολικής Θράκης, η οποία θυσιάστηκε στο βωμό της ελληνικής στρατηγικής. Τοποστρατηγικά, το πεδίο δράσης είναι ξεκάθαρο και απομένει μόνο και μόνο ο μετασχηματισμός του σε πεδίο μάχης. Κατά συνέπεια, αναρωτιόμαστε γιατί υπάρχει τόσο μεγάλη αδράνεια σκέψης όσον αφορά στο μέλλον της Θράκης. Ένας ολόκληρος λαός δεν μπορεί να συνειδητοποιήσει ότι οι συνθήκες που υπάρχουν, είναι ικανές να προκαλέσουν μια αλλαγή φάσης. Κανείς πια δεν θυμάται πώς χάθηκε η Ανατολική Θράκη; Κανείς δεν βλέπει γιατί μιλάμε για Δυτική Θράκη; Κανείς δεν υπολογίζει τα πληθυσμιακά δεδομένα; Ποια είναι τα κριτήρια που πρέπει να ενεργοποιηθούν για να κατανοήσει κανείς σε ευρύτερο πλαίσιο ότι σιγά-σιγά η Θράκη μετατρέπεται σε θρακικό πρόβλημα; Η αλλαγή φάσης που έγινε στην Κύπρο το 1974, ποιος την είχε προβλέψει ακόμα κι ένα χρόνο πριν; Πρέπει απαραίτητα να εμφανιστεί η κρίση για ν’ αρχίσουμε να την αντιμετωπίζουμε; Υπάρχουν διαχρονικά γεωστρατηγικά δεδομένα που αναδεικνύει η τοποστρατηγική. Γιατί να μην τα συμπεριλάβουμε στη νοόσφαιρά μας για να εξελιχθεί η σκέψη μας και να γίνουν αποτελεσματικές οι αποφάσεις μας; Γιατί να περιμένουμε αθώα από το πολιτικό καθεστώς που εξετάζει την περίπτωση της Θράκης παρά μόνο όταν υπάρχουν εκλογές και ποτέ μετά; Η Θράκη είναι ένας θησαυρός για την Ελλάδα, θα πρέπει όμως να το ανοίξουμε και όχι να τον βλέπουμε μόνο και μόνο ως ένα παλιό μπαούλο. Επιπλέον, μιλάμε γενικά για τη Θράκη και δεν εξετάζουμε του Θρακιώτες. Όχι ότι το πρόβλημα βρίσκεται σε τοπικό επίπεδο, αλλά υπάρχει κι ο ανθρώπινος παράγοντας. Αυτό το νοητικό σχήμα αποδεικνύει κι η ύπαρξη του Αρτσάχ σε σχέση με τους Αρμένιους κι ενάντια των Αζέρων. Η περιοχή χρειάζεται και τους ανθρώπους της. Όχι μόνο για να ζουν και να καλλιεργούν τη γη, αλλά και για να θυσιαστούν όταν υπάρχει ανάγκη. Αν δεν υπήρχαν άνθρωποι που να πιστεύουν στη γη των προγόνων τους στο Αρτσάχ, δεν θα υπήρχε πια κανένα αρμενικό στοιχείο σε όλη την περιοχή. Όταν ένας λόχος καταδρομέων είναι ικανός να σταθεί ανάμεσα στον εχθρό κι ένα μοναστήρι πολλών αιώνων, το μήνυμα είναι ξεκάθαρο. Όταν το σύμβολο του Αρτσάχ είναι τα κεφάλια του παππού και της γιαγιάς, υπονοώντας ότι τα κορμιά είναι ριζωμένα μέσα στη γη, ο εχθρός ξέρει τι έχει να αντιμετωπίσει αν προκαλέσει οποιαδήποτε μάχη. Αν η Ελλάδα θα έχει το ίδιο νόημα για μερικούς ακόμα και δίχως τη Θράκη, ας μας το εξηγήσουν, διότι εμείς τα βλέπουμε αλλιώς τα πράγματα.
Είναι ακόμη μια φορά που ακούγεται το ζήτημα της Θράκης από τον κ. Ν. Λυγερό, και γίνεται σεβαστή η αγωνία του. Η αλήθεια είναι πως οι αναλύσεις του, τις περισσότερες φορές, είναι σχετικά δυσνόητες για τους πολλούς από εμάς, όπως και εγώ που δεν μπορώ να συνδέσω μαθηματικά νοητικά παίγνια τοποστρατηγικής με ζητήματα που θέλουν λύση ή στηρίζονται στο διεθνές δίκαιο. Εδώ όμως η ανάλυση είναι πιο ξεκάθαρη!!! Τι ζητά λοιπόν ο κ. Ν. Λυγερός;;; Επαγρύπνηση και δραστηριοποίηση στην περιοχή με εθνική πρωτοβουλία και λογική, ώστε να μην αφήσουμε το αυτοαποκαλούμενο “τουρκικό” στοιχείο να καταπιεί και να καπηλεύεται το “μουσουλμανικό”, όπως το ορίζει κατηγορηματικά η Συνθήκη της Λωζάννης 1923. Βέβαια και πολλοί άλλοι ακόμη και η περίπτωση της δασκάλας που εκδιώχθηκε από την περιοχή, “φωνάζουν” κάτι να κάνει η πολιτεία, που περί άλλα τυρβάζει χρόνια τώρα για την περιοχή της Θράκης.
Και έχουν “ξεσηκωθεί” και άλλοι ακαδημαϊκοί και διπλωμάτες και κρούουν τον κώδωνα. Αλλά από την πολιτεία σαν να μην συμβαίνει τίποτα, αφήνει το “αμπέλι ξέφραγο”, εκτός, όπως γράφει και ο κ. Ν. Λυγερός, “…Αν η Ελλάδα θα έχει το ίδιο νόημα για μερικούς ακόμα και δίχως τη Θράκη, ας μας το εξηγήσουν, διότι εμείς τα βλέπουμε αλλιώς τα πράγματα”.
Θα διερωτάται όμως κανείς. Να μας πουν τι;;; και ποιος θα βγει να το πει αυτό που υπονοούμε;;; Άρα μήπως το αφήνουν επίτηδες έτσι αδιάφορα να στρώνεται το χαλί για να πέσει ως ώριμο φρούτο στην αγκαλιά του νεο-οθωμανού σουλτάνου, που είχε και την πρόνοια πριν από λίγα χρόνια να επισκεφθεί την περιοχή για να δείξει και έμπρακτα την αιγίδα του;;;
Και τέλος τι κάνουμε εμείς ως απλός λαός;;; Έχουμε μόνο την έννοια της “τρόϊκας και του ΔΝΤ” και τα άλλα τα πιο “θεμελιώδη” τα έχουμε εγκαταλείψει στον καταστροφικό ωχαδερφισμό, που μας διακρίνει δυστυχώς;;;
Μήπως πρέπει για αυτά τα θέματα να γίνουμε πιο ευαίσθητοι και μαχητικοί;;; Γιατί αν χάσουμε την Θράκη, το Αιγαίο και κάμποσα νησιά, τί να το κάνουμε αν μετά από δέκα χρόνια πάρουμε ξανά το “δώρο Χριστουγέννων και του Πάσχα”;;;
Παύλος Γ. Φωτίου
Κύριε Φωτίου, συμφωνώ με τον προβληματισμό σας, αλλά:
Μου κάνει εντύπωση το ότι ο κ.Ν. Λυγερός, αλλά και άλλοι σοβαροί και γνώστες των διεθνών και ελληνικών προβλημάτων, προβαίνουν σε ολόσωστες αναλύσεις και κριτικές, αλλά παραμένουν …εκεί!
Ενώ, θα έπρεπε (κατά τη γνώμη μου) να αποφασίσουν, από κοινού, να παρέμβουν ενεργητικά για να πάρουν τις τύχες της πατρίδας μας/τους στα χέρια τους και με τις γνώσεις, το κύρος και τις ικανότητές τους να δώσουν νέα πνοή και όραμα σ’ αυτόν τον προδομένο λαό.
Είμαι βέβαιος ότι ο λαός αυτός, εκτός από τα κομματόσκυλα, θα τους ακολουθούσε ακόμα και μέχρι το θάνατο, προκειμένου να ζήσει ελεύθερος.
Απορώ μάλιστα γιατί παραμένουν στις αναλύσεις και υποδείξεις, όταν γνωρίζουν το ποιόν των εδώ και 50 ετών ηγετών της Ελλάδας μας, που ή δεν καταλαβαίνουν όσα τους υποδεικνύουν ή αδιαφορούν επειδή είναι αληθινά προδότες.
Τα σκαλοπάτια της καταστροφής της πατρίδας μας μοιάζει να μην έχουν τέλος.
Ήρθε ο καιρός να ανατείλει ο ήλιος της ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ.
γιώργος καλαμαράς
Κύριοι,
Αρχοντες χωρίς τιμή, θα μας πουλήσουν τζάμπα.
Ο Σαββόπουλος (και φυσικά όχι μόνον αυτός) είχε κάνει μία ακριβή πρόβλεψη για αυτά που ορθώς αναφέρεστε αμφότεροι.
ΤΙΤΛΟΣ ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ
Κωλοέλληνες (……αυτοί που μας εξουσιάζουν)
Σαββόπουλος Διονύσης
Μουσική/Στίχοι: Σαββόπουλος Διονύσης
Μελαψές φυλές
κοντοπόδαρες
σειληνοί του κράτους
που ξερνάει και να τους
τσιφτετέλληνες
Με γονείς ληστές
των συντρόφων τους θήτες
για μνηστήρα οι αλήτες
τώρα διοικητές
κράτος ασυστόλων
και πεσμένων κώλων
κωλοέλληνες
Η χάρτα αυτού του κράτους κρύβει απάτη
που φτάνει στο γνωστό αγριορωμιό
στο Datsun μιας φυλής που ζει φευγάτη, ναι
απ’ ότι ελληνικό στον κόσμο αυτό, ναι
Κωλοέλληνες κωλοέλληνες
Κωλοέλληνες μασκαρλίκια ιδές
στο άλφα της αξίας, της αρχής της βίας, λουτροκαμπινές
τιμωρός καιρός, πέντε αιώνες δύσης εθνικής θα ζήσεις από δώ και μπρος
με αγγλικές αλφαβήτες, μαλλιαροί μου Ελλαδίτες, θλιβερές μου πορδές
Πνεύμα αλήτικο, ελλαδίτικο
σε Μικρά Ασία, Κύπρο Λευκωσία, Βόρειο Ήπειρο
δεν ακούει κανείς
στο χειρότερο του ελληνισμού κομμάτι
στην Ελλάδα ζει
Μια φάουσα καταπίνει τον αέρα
την θάλασσα, την πόλη, το ιερό
πλημμύρισε σκουλήκια η μητέρα, ναι
το ρόδο καταγής βγάζει καπνό
Δεν υπάρχει Ελπίς
στην Ελλάδα ζεις
Σκαλιστές σκιές, μακρυχέρηδες
με το φώς σπασμένο, κρατικοποιημένο
αγριέλληνες
αλλά εκεί στην ξένη
στην οθόνη σκυμμένοι
θεϊκά δεμένοι με την οικουμένη
στους απέναντι τόπους
φωτοκολλημένοι απ’ τον εδώ ουρανό τους
Εδώ, εδώ θα ζούμε καταρρεύσεις
ο έξω Ελληνισμός θα προχωρεί
και φως και μουσική μιας άλλης σκέψης, ναι
στη μείζονα Ελλάδα θα εκραγεί
στους πανέλληνες στους πανέλληνες
Λυπάμαι αλλά για όσο εξακολουθούν να έχουν πιάσει τις καρέκλες της βουλής οι σημερινοί Εθνοπατέρες, δεν υπάρχει καμία καλή πρόβλεψη.
Γεώργιος Ποντικός