«Στην Ελλάδα υπάρχει μια κατάσταση που κατανοεί την παιδεία ως κάτι χρηστικό». «Η αλήθεια δεν εξαντλείται ποτέ στην κατανόηση, έχει μια δυναμική η οποία παρατείνεται, επεκτείνεται, είναι εμπειρία μετοχής».
«Μέσα στον πολιτισμό που έχουμε, στις ρίζες μας, υπάρχει μία καθολικότητα που μπορεί να αγκαλιάσει τα πάντα, αρκεί να συναντά την ετοιμότητα για μια έξοδο από το ‘’εγώ’’, «σήμερα και η τεχνολογία και τα πολιτικά συστήματα έχουν την μονομανία να κάνουν το άτομο, Θεό. Να κάνουν την ατομικότητα, το παν. Να είναι τα δικαιώματα του ατόμου η αρχή, ο κανόνας της συμβίωσης. Όμως η πρόταση υπάρχει και την γιορτάζουμε σήμερα».
Εκδήλωση της Ιεράς Μητρόπολης Πειραιά και του Πανεπιστημίου Πειραιά για τους Τρεις Ιεράρχες την Κυριακή 26 Ιανουαρίου 2020 με κεντρικό ομιλητή τον Χρήστο Γιανναρά, ο οποίος ανέπτυξε το θέμα «Γιατί άλυτο το πρόβλημα της παιδείας στην Ελλάδα σήμερα;».
Η ομιλία του συνάδελφου Χρήστου Γιανναρά για το άλυτο πρόβλημα της παιδείας σήμερα έχει μεγάλο ενδιαφέρον. Συζητά για το εγωκεντρικό σύστημα που έχει επικρατήσει από την εποχή του διαφωτισμού και μετά σε σχέση με το κοινωνικοκεντρικό που ανέπτυξαν οι αρχαίοι Έλληνες παρατηρώντας την αρμονική συνύπαρξη και σχέση (κοινωνική) των οντοτήτων στο σύμπαν. Αναλύοντας περισσότερο τον εγωκεντρισμό και την κοινωνικότητα διαπιστώνει ότι ο μεν εγωκεντρισμός οδηγεί στην αυθεντία που διαταράσσει την αρμονία και την ισορροπία στη Φύση, η δε κοινωνικότητα δημιουργεί καταστάσεις αρμονίας και συνύπαρξης. Με αυτό το σκεπτικό μπορεί κανείς να θέσει βάσεις (όχι κανόνες ή ιδεολογία) για την παιδεία δύο μοντέλα που προάγουν την αρμονία και ισορροπία στις σχέσεις των μελών του κοινωνικού συνόλου. Το μοντέλο της εσωτερικής ισορροπίας του Πλάτωνα (προσπάθεια η λογική να ισορροπεί την επιθυμία και το θυμό) περιορίζει την επιθυμία και το θυμό με κριτήριο την εμπειρική επάρκεια της κοινής λογικής και αυτή η επάρκεια αποτελεί τη βάση για τις κοινωνικές σχέσεις. Η δε προσπάθεια για μεσότητα της αρετής του Αριστοτέλη δίνει μεν άπειρες επιλογές για να υπάρχει η ελευθερία στο κοινωνικό σύνολο, αλλά εντός ορίων που το ίδιο το κοινωνικό σύνολο εφόσον έχει εμπειρική επάρκεια στην κοινή λογική θα καθορίσει.