Άκουσα με προσοχή τη συνέντευξη.
Έχω τρεις παρατηρήσεις:
1.- Θαύμασα την ελληνικότητα της ψυχής του κ. Μαρκεζίνη. Από τα λόγια του βγαίνει η αγάπη που τρέφει στην Ελλάδα μας, η πικρία του για την επί τόσα χρόνια ηττοπαθή υποχωρητικότητα των Ελλήνων πολιτικών απέναντι στις Τουρκικές προκλήσεις και η σταθερή θέση του στο να μη θέλει να ασχοληθεί έμπρακτα με την πολιτική, πράγμα που θα έδινε δυναμική προώθηση στην αντιμετώπιση των προβλημάτων μας.

2.- Λυπάμαι που βλέπω καθημερινά πολλούς σημερινούς Έλληνες να μην ασχολούνται με προσωπική μελέτη βιβλίων, αλλά να επιδίδονται σε επιπόλαιη κριτική στα συμβαίνοντα, με γνώσεις αποκτημένες από τα ΜΜΕ και να περνούν το χρόνο τους παίζοντας τάβλι και χαρτιά στα καφενεία ή να διαπληκτίζονται για το ποδόσφαιρο...

3.- Ο καημένος ο κ. καψής φάνηκε ακόμη μια φορά να εκτελεί διατεταγμένη υπηρεσία... Και όμως έχουμε πολλούς καλούς δημοσιογράφους, που θα μπορούσαν να πάρουν αυτή τη συνέντευξη, με πολύ καλύτερα αποτελέσματα. Ο κ. Μαρκεζίνης έχει πολλά να μας πει.

(κι ένα όνειρό μου: Και λέει να μπορούσα να έχω μια προσωπική συνάντηση με τον κ. Β.Μ., εδώ, στα Καμίνια για ένα καφέ, να μου γνωρίσει αυτά που ξέρει και να του γνωρίσω άλλους Έλληνες από εκείνους που συναντάει στην πολυτέλεια που ζει η ελίτ(!) της σημερινής Ελλάδας μας. Είμαι βέβαιος πως θα κερδίζαμε κι οι δυο πολλά!!!).

γ.κ.